Bad Münstereifel motortour

September 2021, 4 dagen Eifel met Rob

Dag één, twee, drie en vier:
Dinsdag 7 september, 358 km

Sinds maandag heb ik drie weken vakantie, maar de invulling daarvan loopt anders dan we maanden geleden al gepland hebben.
Het plan was namelijk om naar Pula in Kroatië te gaan. Helaas is de gezondheid van Paulette, mijn echtgenote, zodanig achteruit gegaan dat zover reizen uit de buurt van haar vertrouwde ziekenhuis in Amersfoort niet verantwoord is. Die verre vakantie is dus onlangs geannuleerd en een nieuw plan is gesmeed. Paulette is gisteren met haar goede vriendin Wilma voor een paar nachten naar Zeeland vertrokken en ik begin vandaag aan een viertal dagen toeren op onze motoren met goede vriend Rob.
Hoewel ik doorgaans een meerdaagse rondrit maak door een bepaald gebied, hebben Rob en ik nu gekozen voor drie overnachtingen in één hotel om van daaruit twee dagtochten te gaan maken. Het hotel dat we uitgekozen hebben, hadden we al geboekt in juni, maar toen zat Duitsland dicht in verband met coronavirus en zijn we toen uitgeweken naar Ruinen in Drenthe (NL), zie het reisverslag daarvan op routeopmaat.nl.
Vandaag rijden we dus naar Hotel zur Waage in Arloff (Bad Münstereifel) in Duitsland. Omdat Rob uit het Westland moet komen en ik van de Veluwe, rijden we eerst beiden naar ‘s Hertogenbosch. Daar gaan we elkaar ontmoeten bij de McDonald’s langs de snelweg.

Mijn tien jaar oude BMW R1200GS staat sinds zondag al geheel bepakt en bezakt gereed in de garage. Alleen mijn knalgele Ortlieb Rackpack reistas en het navigatiesysteem moet nog op de motor. Ik gebruik MyRouteApp Navigation (MRAN) op een 8 inch tablet om te navigeren en een Garmin Zumo 590 om het overzicht te houden waar ik me op de wereld ongeveer bevind en in welke richting ik rijd. Misschien had ik vroeger meer postduiven moeten eten, maar het feit is dat ik totaal geen richtingsgevoel heb, dus dan is de Zumo wel handig, terwijl ik MRAN bijna volledig vertrouw wat betreft de “scherpte” van de te nemen bochten.

Om 7:00 uur stap ik uit bed, de wekker staat op 7:30 uur, maar ik heb de slaap al uit en ben nog druk, druk, druk voordat ik straks hier wegrijd. Ik haal brood uit de vriezer zodat dat alvast kan ontdooien en ga dan wassen en aankleden. Eerst nog maar even een joggingbroek aan in plaats van mijn motorbroek, want dat beweegt toch een stuk makkelijker. Na het ontbijt, tanden poetsen en de dagelijkse fitness, zodat ik er vandaag weer tegenaan kan. Daarna nog even stofzuigen vanwege de verharing van de konijnen.
Omdat Paulette niet thuis is, maar onze twee los door het huis lopende konijnen wel, moet ook daar aandacht aan worden besteed. Ze hebben eten en drinken nodig en een schone bak met een schone hoek dat ze gebruiken als toiletruimte. Dat laatste is belangrijk, want konijnen zijn zo zindelijk en schoon, dat ze hun hoek in de bak niet meer als toiletruimte gebruiken als die niet schoon is. Het komt dan voor dat ze over de rand van de bak piesen…
Daarna ruim ik de vaatwasmachine nog even uit, zodat alles aan kant is. Vervolgens kan de motor beladen worden. De rugtas in de rechter zijkoffer, de Rackpack op de plaats van de buddyseat.
De papier-kliko ook niet vergeten, want de buurman zou hem woensdag aan de weg zetten.

Om tien over negen, denk ik dat ik alles gedaan heb wat ik zou moeten doen.
De navigatieapparatuur kan bevestigd worden, MRAN en Zumo broederlijk naast elkaar. De 8 inch tablet met MRNA ga ik laten werken zonder externe voeding, kijken hoelang hij het volhoudt.
Om kwart over negen rijd ik de straat uit.

De route voert me binnendoor naar het zuiden, bij Rhenen de Rijn over, dan een stukje A15 richting het westen, Bij Beneden-Leeuwen de Waal over en dan onderlangs de Waal naar het zuidwesten. Voorbij Kerkdriel de A2 op richting ‘s Hertogenbosch om even later er weer af te gaan om bij een vestiging van McDonald’s de motor te parkeren. Ik arriveer daar om 10:23 uur, iets te vroeg, maar Rob zal er zo wel aankomen schat ik. Hij volgt zijn eigen route vanuit het Westland naar ‘s Hertogenbosch. Het is mooi weer en na een kleine vijf kwartier rijden is het ook weer goed om even wat te wandelen over het parkeerterrein. Op een gegeven moment zie ik Rob aankomen.
Na elkaar begroet te hebben kiezen we een tafel op het terras met zicht op de motoren. Aangezien Rob gebombardeerd is tot penningmeester, bezet ik het tafeltje en gaat Rob koffie halen voor ons tweeën.
Na het bijpraten, de koffie en het toiletgebruik gaan we aan onze gezamenlijke route naar het zuiden beginnen. Het eerste stuk is snelweg om uit Nederland te geraken. We rijden via de A2 naar Eindhoven en daarna via de A67 naar het westen. De bedoeling was om nog voor Steensel, aan de A67, de snelweg weer te verlaten om naar het zuiden te rijden. De afrit is echter opnieuw aangelegd en via MRAN kan ik niet goed zien of de eerste afrit de juiste is. Ik denk van niet, maar dat is dus verkeerd ingeschat. Na 4 km kunnen we de snelheid af, links af er over en aan de andere kant terug naar de afslag die we hadden moeten hebben. Helaas is die weg onder “groot onderhoud”. Daar komt dan het overzicht van de Garmin weer van pas. Ik probeer via een omweg weer op die N69 te komen, maar dat lukt, na wat omzwervingen pas voorbij Dommelen. Maar eerst moeten we tanken want de motorfiets van Rob geeft aan dat hij dringend brandstof nodig heeft. Aangezien ik weet hoe vervelend het is om te rijden met zo’n zenuwachtig knipperende waarschuwing op je dashboard, zoek ik het dichtstbijzijnde tankstation op. Die vinden we in Westerhoven.
Een paar minuten later rijden we beiden met volle tanks de Nederlands-Begische grens over. Ter hoogte van Hechtel-Eksel verlaten we noodgedwongen even de N74 omdat ik daar een tankstop gepland had. We hoeven natuurlijk niet meer te tanken, maar de tankstop was in de route opgenomen als “verplicht” punt om aan te doen. Om te voorkomen dat ons navigatiesysteem ons straks terug stuurt naar Hechtel-Eksel rijden we maar even naar het tankstation en vervolgen daarna onze route via de N74 naar het zuiden.
Ten noorden van Hasselt (B) rijden we de snelweg E314 naar het oosten op, die ons naar Stein (NL) brengt. Daar draaien we de A2 op naar het zuiden.
Onder Maastricht door gereden, nemen we afslag Gronsveld en zetten dan bij het eerste beste terras de motoren neer om de inwendige mens te versterken. Dat mag ook wel, want het is ondertussen al bijna 14:00 uur. We hebben genoeg te praten, dus voordat we het in de gaten hebben is het al weer de hoogste tijd om verder te rijden.
De route leidt ons langs de Belgische grens door het mooie Zuid-Limburg naar het oosten, zodat we ons al in het buitenland wanen.
Net voor Vaals keren we naar het zuiden, passeren Gemmenich (B) waar de weg naar Moresnet-Capelle geblokkeerd is en zoeken dan een alternatieve route om die plaats heen. Niet helemaal legaal als we de borden moeten geloven, maar het is een leuk smal weggetje. De enkele tegenligger kunnen we op de motor eenvoudig laten passeren.

Nadat we de N3 zijn gepasseerd rijden we naar het oosten om Aachen (D) ten zuiden te kunnen passeren. Bij Schmithof (B) rijden we de grens over naar Duitsland. Van daar laten we de toch mindere wegen van België achter ons en sturen we met veel plezier door de Eifel.
In Lammersdorf zie ik een terras en aangezien MRAN aangaf dat het tijd was voor een pauze, parkeer ik daar mijn motor. Gelukkig doet Rob dat ook, zodat we een paar minuten later aan een alcoholvrij biertje zitten onder een parasol.
We kunnen niet zo heel lang blijven zitten, want de gastheer van ons hotel in Arloff verwacht ons tussen 17:00 en 18:00 uur. We hebben nog ongeveer een uur nodig om daar te komen, dus als alles gaat zoals we gepland hebben, moeten we daar rond 17:55 uur arriveren.
De tablet hang ik nu voor het eerst vandaag aan de externe voeding in de vorm van een usb-aansluiting op de motor, want ik denk dat hij het anders niet volhoudt tot Arloff.

We rijden ten noorden van de Ruhrtalsperre (Stuwmeer) naar het oosten door het golvende landschap met het prachtige weer. Bij elke stop hebben we wat kleding uitgedaan en tot slot heb ik ook de ventilatie panelen van mijn motorpak los geritst en weggevouwen in het pak, zodat ik nu met een “doorwaai” pak rijd.

Op een gegeven moment krijgen we weer te maken met een omleiding, maar omdat het de vorige keer ook lukte proberen we ons geluk nog maar weer eens een keer uit. Het gaat vrij lang goed, maar ten slotte staan we voor een fietsbruggetje. Ik twijfel even, is hij sterk genoeg? Maar dan geef ik gas en piep tussen twee paaltjes door naar de overkant. Geen idee hoe ver we anders om hadden moeten rijden, maar dit gaat toch wel erg lekker. Rob volgt natuurlijk zonder problemen.

Al met al staan om omstreeks 18:00 uur op het terrein van Hotel zur Waage in Arloff bij Bad Münstereifel. We lopen naar binnen en treffen even later onze gastheer. Hij blijkt nog steeds in de weer met het opruimen van de troep die achtergebleven is na het noodweer van vorige maand. Hij vertelt hoe hoog het water gestaan heeft en wat voor schade het hotel heeft geleden. Negen kamers zijn nog niet te verhuren omdat ze nog niet hersteld zijn.
We krijgen onze kamersleutels, één met bad, één met een douche. Rob treft de douche, ik het bad dat onder een schuin dak gesitueerd is zodat ik alleen zittend kan douchen dan wel badderen.
Nadat we onze kamers geïnspecteerd en goed bevonden hebben, is het tijd om onze motoren in de garage te zetten. Onze gastheer laat ook daar zien wat een ravage de vloed heeft gebracht. Gelukkig is de garage al weer door ons te gebruiken, maar in een andere ruimte ligt nog een laag modder.

Om 19:00 uur zijn we gedoucht en omgekleed, klaar om een restaurant te zoeken voor ons diner. Hotel zur Waage heeft vandaag namelijk “Ruhetag”. Op het terrein van het hotel ligt een oude weegbrug, zien we als we op weg gaan naar Laguna Grill. Dus daar komt de naam vandaan.
Laguna Grill is een paar honderd meter verder de straat in, dus goed lopend te vinden. Ze hebben gelukkig een tafeltje voor ons. Even later plaatsen we onze bestelling en weer even later zitten we aan een heerlijke maaltijd. Voor Rob een schnitzel met een biertje voor mij een pizza Calzone met een alcoholvrije Weizen Bier.
Tijdens en na de maaltijd bespreken we de situatie betreffende de gezondheid van onze vrouwen, beide dames hebben te kampen met een aanslag op hun gezondheid.

Omstreeks negen uur zijn we weer terug bij ons hotel. We hebben onderweg wel heel wat schade gezien aan huizen en auto’s die het riviertje de Erft, dat door Arloff stroomt, aangericht heeft. Het schijnt dat de normale breedte van het riviertje van ca. 6 meter ten tijde van de vloed ongeveer 600 meter was geworden.
Op onze kamer aangekomen bellen we beiden onze partners. Ik ga daarna aan de slag om onze belevenissen van vandaag vast te leggen op de SSD-schijf van de laptop.

Morgen maar eens zien of we toegang kunnen krijgen tot het draadloze internet, want het wifi-signaal van het hotel is niet te vinden. Dus kan ook mijn schrijven nog niet gepubliceerd worden op mijn website. Dan maar naar bed.

Woensdag 8 september, 329 km

Om half zeven ben ik wakker, een half uur te vroeg, dus blijf ik nog lekker even liggen tot mijn telefoon begint te piepen.
Ik werk mijn ochtendritueel af en kleed me in korte broek, t-shirt en teenslippers voor het ontbijt. Rob is om acht uur ook klaar om te gaan ontbijten, dus dalen we af naar de ontbijtruimte. Daar worden we allervriendelijkst ontvangen door een mevrouw die kennelijk is aangenomen om de gasten in de watten te leggen, want niets is te veel. Het ontbijt is behoorlijk uitgebreid en we nemen het er goed van. Het ontbijten kost natuurlijk weer veel te veel tijd, want we blijven praten en eten. Toch rijden we nog voor half tien weg bij het hotel. Ik eerst, vanzelfsprekend, in de verkeerde richting, maar “beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald” zou mijn moeder zeggen.

De route moet in ieder geval spoedig langs een tankstation want de tank van Rob zijn motor begint al aardig leeg te raken. Binnen tien minuten vinden we er een, zodat we beiden met een volle tank aan deze route kunnen beginnen.
De wegomlegging in het vorige dorp (Iversheim) hadden we ingecalculeerd en omzeild door zelf een korte omleiding te plannen in de route. De volgende omleiding was echter niet aangekondigd. Deze komen we tegen in Wershofen. Koppig (betweterig?) als we zijn, doen we twee verschillende pogingen om toch te komen waar we heen willen, maar helaas tevergeefs. Met behulp van de Garmin zoek ik een omweg, maar die gaat toch wel behoorlijk ver om het probleem heen, zodat we heel wat tijd verliezen. We gaan het vandaag zeker niet redden om voor vijf uur vanmiddag terug bij het hotel te zijn.

Om kwart voor elf zitten we weer op onze geplande route naar het zuiden. Maar bij de Nürburgring ben ik het spoor even bijster, omdat daar de heen- en terugweg elkaar kruisen. We zoeken een restaurant waar we op ons gemak wat kunnen drinken en de route kunnen bekijken, maar hoewel we verwachten dat er hier toch wel een restaurant zal zijn, vinden we niets. Langs de kant van de weg zoek ik dan maar de route op en voorzie MRAN van de juiste gegevens om weer volgens plan verder te rijden naar het zuiden.

Omstreeks kwart over elf vinden we in Kelberg een tentje langs de kant van de weg met een terras. Helaas heeft hij geen alcoholvrij bier of cola zonder suiker, dus wordt het dit keer koffie om de dorst te lessen. Het is nog steeds prachtig weer, dus kiezen we voor een plekje in de schaduw. Het toilet voor de grote boodschap is stuk, maar daar plassen geeft gelukkig geen problemen.
We dalen verder af naar het zuiden en steken bij Zell de rivier de Mosel (Moezel) over naar het zuidoosten.
In Gemünden vinden we een bakker, waar we niet binnen mogen komen zonder mondkapje. Met mondkapje correct gemonteerd moeten we bewijzen dat we gevaccineerd zijn. We tonen onze QR-code op onze telefoon, maar daar blijkt de dame achter de balie niets mee te kunnen. Pas als we haar, via dezelfde app, de data hebben getoond wanneer we de tweede vaccinatie gekregen hebben, is ze tevreden gesteld en mogen we plaatsnemen aan een van de vele tafeltjes.
We bestellen een paar broodjes die naar wens belegd worden en een kop koffie. Ondertussen heb ik mijn tablet aan het stroom gelegd, want op een of andere manier laadt hij niet constant op.
Na een drie kwartier stappen we weer op, maar eerst sluit ik de tablet via een andere kabel aan op het stroomnet van de BMW.

De zuidoostelijke richting houden we globaal aan tot Winterbach in de Hunsrück. Daarna keren we om naar het noordwesten.en steken dan de Mosel weer over, maar nu bij Senheim. De rivier slingert naar het noordoosten, zodat we hem bij Cochem nog een keer oversteken.
Op mijn boordcomputer zie ik dat we al ruim meer dan 200 km afgelegd hebben sinds de laatste tankbeurt. In Cochem hebben ze gelukkig een tankstation, iets van onze route, maar dat is beter dan het er op aan laten komen. Na het tanken besluiten we dit stadje zo snel mogelijk weer te verlaten, want het is er erg druk met toeristen. De gewijzigde aansluiting van de tablet blijkt te werken. Op deze wijze stroomt de energie minder hard uit de tablet.

Uiteindelijk na vele vele bochten komen we weer uit bij de Nürburgring. Nog steeds geen restaurant te vinden dus gaan we door en even later zien we een terras in Quiddelbach. We raken aan de praat met, zo te zien, de vader van de eigenaar en blijven eigenlijk weer te lang zitten. We hebben zeker nog een uur nodig om in Arloff bij het hotel te komen dus gaan we zes uur niet meer halen. Maar hoe belangrijk is dat? We hebben schitterend weer en rijden in een prachtige omgeving met honderden bochten.
Vanaf Quiddelbach rijden we via Adenau naar het dal van de rivier de Ahr waar we op de heenweg niet heen konden. Met eigen ogen zien we de ravage die de vloed aangericht heeft. Maar ook hier geldt “de een zijn dood is de ander zijn brood”. De vele graafmachines hebben nog vele uren werk te verzetten voordat het hier weer als van ouds is.
Via Ahrbrück en Altenahr rijden we naar het noorden om via Kirchheim vanuit het oosten in Arloff aan te komen. Het is zes over zes als we de motoren stil zetten voor de garage van Hotel zur Waage. Rob loopt naar binnen om vanuit binnenuit de garage te openen, zodat we de beide motoren weer netje op kunnen bergen voor de nacht.

We frissen ons op en kleden ons om voor het diner dat we vandaag hier in dit hotel willen gaan gebruiken. Om zeven uur melden we ons met dorst aan de bar.
Voldoende tafeltjes om uit te kiezen, zodat we even later tegen grote glazen bier aan zitten te kijken. Rob heeft gekozen voor de alcoholversie, ik blijf maar bij het Paulaner Weissbier zonder alcohol.
Wanneer de ergste dorst is gelest bestellen we er ook maar wat te eten bij. Vrij snel hebben we een prima maaltijd op tafel en vermaken we elkaar met sterke verhalen.

Het is kwart voor negen als we de rekening van de maaltijd en de glazen bier gaan afrekenen. De hotelier heeft helaas geen wifi-code voor ons, want sinds de vloed hebben ze hier alleen via de telefoon internet. Maar eens kijken hoe we dat gaan oplossen. Eigenlijk zou er een app moeten zijn waarmee je bestanden van de laptop op je telefoon kunt zetten middels een usb-kabeltje.
Terug op mijn kamer besluit ik op het internet via mijn telefoon te zoeken of zoiets bestaat. Het blijkt eenvoudiger dan ik dacht. Ik hoef alleen maar te kiezen voor de juiste wijze van bestandsoverdracht, namelijk de MTP- of MIDI-mode! Dat ga ik straks dan maar eens proberen, eerst mijn verhaal schrijven.
Na het schrijven bewaar ik de tekst als “Tekst *.txt” en sluit mijn telefoon aan via de usb-kabel. Daarna doe ik een poging om de tekst in mijn website te laden. Als het niet lukt dan staat deze tekst er gewoon een paar dagen later.

Donderdag 9 september, 184 km

Het is gisteravond laat toch niet gelukt het verhaal online te zetten door het bestand van het verhaal te kopiëren met behulp van een usb-kabel, naar de tablet of de telefoon. Met een testbestandje lukte het naar de telefoon en ook naar de tablet, maar toen ik het bestand met het verhaal wilde kopiëren gaf het systeem niet thuis. Later in bed bedacht ik me dat het misschien kwam omdat ik de tablet en de telefoon na elkaar probeerde. Beide hebben een andere mode nodig om bereikbaar te zijn via de usb-kabel…

Vannacht ben ik een paar keer wakker geweest omdat ik last van mijn buik had. Iets verkeerds gegeten? Straks maar eens informeren of Rob er ook last van heeft gehad, want we hebben beiden praktisch hetzelfde gegeten.

Om half zeven heb ik de slaap uit en ga ik aan de slag om een alternatieve route voor vandaag te maken. De weersverwachting is zodanig dat de kans klein is dat we een hele dag kunnen rijden zonder regen. Dit keer doe ik het direct op mijn telefoon, vanwege het gebrek aan draadloos internet voor de laptop. Het is niet echt handig, maar een eenvoudige route lukt aardig.
Als het aan mij ligt dan rijden we vandaag in ongeveer anderhalf uur binnendoor naar het centrum van Koblenz, verkennen daar de stad, eten en drinken wat en gaan dan naar het industrieterrein. Op dat terrein staan de motorzaken Polo en Louis Motorrad broederlijk tegenover elkaar. Altijd leuk om daar even te neuzen. Vervolgens gaan we via een andere binnendoor route, weer in ongeveer anderhalf uur rijden terug naar het hotel. Zo hebben we de grootste kans om droog te blijven. Als we de weersverwachting van vanmorgen mogen geloven, blijft het tot 14:00 uur voornamelijk droog.

Om zeven uur is de route zoals ik hem hebben wil en ga ik zien dat ik mijn ochtendroutine doorloop zodat ik om acht uur klaar ben om te gaan ontbijten.
Dat blijkt goed te gaan, dus schuiven we om acht uur aan hetzelfde tafeltje aan als gistermorgen. Dezelfde vriendelijke dame is alweer bezig om alles naar onze zin te maken. Een half uur later is de route besproken en het ontbijt op. Aangezien Rob last heeft van zijn Achillespees (niet van zijn buik), ziet hij het wandelen in de stad niet zitten, dus wordt dat routepunt geschrapt. Louis en Polo Motorrad lijken hem wel leuke doelen in Koblenz.

Het is precies negen uur als we wegrijden uit Arloff. De route leidt ons naar het oosten tot Sinzig, dat aan de Rijn ligt. Daarna volgen we de weg langs de Rijn naar het industrieterrein bij het knooppunt van de A48 en de B9. Daar parkeren we de motoren bij Polo.
In deze zaak moeten we kleingeld hebben om de verplichte kluisjes te kunnen gebruiken en een PFF2-mondmasker dragen om binnen te mogen komen. Kleingeld heb ik niet, maar ik krijg van de dame achter de kassa een euro te leen. De juiste mondmaskers hebben we gelukkig wel zelf.

We struinen door de zaak op zoek naar eigenlijk niets, alleen gedreven door onze nieuwsgierigheid. Rob vindt toch nog een paar rubberen manchetten voor op zijn motor. Ik schaf een spuitbus rode lederlak aan, daar kan ik mijn rode zadel weer mee op kleur brengen. Het is speciaal gefabriceerd voor zadels e.d. dus slijtvast. We zullen zien…

Wanneer we bij Polo uitgekeken zijn en onze spullen afgerekend hebben, breng ik de dame haar euro weer terug en lopen dan naar de overkant van de weg naar Louis. Hier hebben ze ook zo’n systeem van verplichte kluisjes, maar liggen de muntjes voor de kluis al klaar om te gebruiken.
Ik kijk daar of ze een betaalbare pet voor me hebben, want die ben ik vergeten mee te nemen van thuis. Als het straks regent en de helm gaat af, dan vind ik het wel prettig om mijn kale kop droog te houden. Helaas hebben ze alleen dure merkpetten.

Nadat we ook hier uitgekeken zijn, Rob heeft nog een remschijfreminder gekocht, blijkt Rob de sleutel van zijn kluisje kwijt te zijn geraakt. Er zit niets anders op dan in de winkel te gaan zoeken. Al snel komt hij met de sleutel: ze hadden hem al gevonden.
Ondertussen heb ik gekeken of ze hier, op loopafstand, ook nog een restaurant hebben, want bij Polo noch bij Louis kun je plassen of koffie krijgen vanwege corona.
Er blijkt achter Louis een chineesrestaurant te zijn. We gaan kijken of die open is. We lopen letterlijk een blokje om en zien dan het grote restaurant dat gevestigd is op de tweede verdieping (waarom “verdieping” als het een laag hoger is dan beneden? Het zou toch logischer zijn om te spreken van een “verhoging” in plaats van een “verdieping” ?).

De zaak gaat voor de lunch open om 11:30 uur. Het ziet er verlaten uit, maar het is 11:35 uur, dus probeer ik de deur en die is open. We lopen de trappen op naar het restaurant waar ik een dame vraag of we hier ook alleen iets kunnen drinken. De Chinese dame is allervriendelijkst, maar eist dat we wel een vaccinatiebewijs hebben en een PFF2-mondmasker dragen tot aan onze tafel. Beide lukt het ons. Rob neem een cappuccino en ik een cola-zero. Daarna maken we een wandeling naar het toilet, want het is een grote zaal met aan de achterzijde het toiletgedeelte.
We zien dat er druppelsgewijs toch heel wat mensen binnen komen om hier het all-you-can-eat-lunch-concept te gebruiken.

Wanneer we buiten komen is het nog steeds mooi weer en warmer dan we vandaag verwacht hadden. We lopen terug naar onze motoren en rijden weer terug naar het westen. De route voert ons gedeeltelijk over wegen die we de afgelopen dagen al gereden hebben. De Nürburgring wordt o.a. namelijk weer overgestoken. We rijden via Mayen in de richting van Blankenheim, dus naar het westen. Bij Barweiler langs de B258 tanken we de motoren weer vol met E5 benzine en gaan we in het dorp, op verzoek van Rob, zoeken naar een terras in plaats van een bakker. Er zijn wel enkele restaurants, maar er is er geen een open vandaag.
We keren terug naar de B258 en vervolgen de route naar het westen. Bij Ahrdorf zie ik ineens pal langs de andere kant van de weg een restaurant met een terras dat open is. Ik ga in de ankers en rijd het parkeerterrein op. Rob volgt me graag en even later staan onze motoren geparkeerd naast vier motoren met Nederlandse kentekens. Zij hebben het aangedurfd om niets op slot te zetten, de navigatiesystemen bevinden zich nog op de motoren en de helmen staan naast de motoren.
Dan durven wij het ook, met dit verschil dat we al onze “spullen” wel mee nemen het terras op.

We bestellen wat te eten en te drinken en zitten soms in alle rust, soms met heel veel lawaai door het langs razende verkeer, op het terras. De drie Nederlands heren en één dame verlaten even later het terras en rijden naar het oosten. Waarschijnlijk beginnen zij aan een lang weekend Eifel, terwijl wij morgen weer naar huis gaan.

Nadat we genoten hebben van ons eten en drinken, slaan we links af richting het westen. Vervolgens draaien we naar het noorden, waarbij we de mooie B258 verlaten. Via Tondorf rijden we naar Bad Münstereifel en staan dan al snel (tien voor half vier) voor de garage van Hotel zur Waage. We hebben het droog gehouden. Omdat de wind gedraaid is en nu van het westen naar oosten waait, waaien de buien vanuit het zuiden onder ons door en is het hier nog steeds warm en droog.

Ik stap van de motor en loop naar het hotel om de garagedeur van binnenuit te openen. Het is echter op kelderniveau stikdonker omdat de lichten uit zijn. Vanwege de vloed van juli 2021, zijn de schakelaars van het licht nog niet voorzien van afdekkapjes. Ik durf in eerste instantie de schakelaars in het donker niet te bedienen op deze manier, maar als ik in het donker struikel over een machine en dan nog de deur naar de garage niet kan vinden, probeer ik het heel voorzichtig. Het lukt zonder stroom te krijgen in mijn vingers in plaats van in de lichten, zodat ik nu de deur wel kan vinden.

We zetten de motoren zodanig in de garage dat ze morgenochtend eenvoudig te beladen zijn en we zonder problemen weg kunnen rijden. Nadat de helmen zijn gepoetst, voor goed zicht voor morgen, gaan we naar het restaurant van het hotel. We bestellen beiden een groot glas alcoholvrij Weissbier.

Rob wil graag mijn plan voor morgen zien en ik wil graag weten of het toch nog lukt om het verhaal via de tablet online te krijgen. Zodoende zitten we binnen aan een tafeltje met laptop, telefoon en tablet te puzzelen. De planning van de route voor morgen is simpel: vanaf hier binnendoor naar Elten (D), daar nog een keer te tanken. Vervolgens de A3 (D) / A12 (NL) op naar Ede. Bij Ede van de snelweg af om afscheid te nemen, daarna terug naar de A12, Rob richting Utrecht, ik richting A30. Dit alles omdat er voor morgen wel regen wordt voorspeld, we toch op tijd thuis willen zijn en zo min mogelijk snelweg willen rijden.

Dan probeer ik nog een keer om de tablet te verbinden met de laptop middels een usb-kabel via de MTP-mode. Dit keer lukt het meerdere keren om een bestand te kopiëren van de laptop naar de tablet. Vervolgens maak ik van mijn telefoon een hotspot en laat ik de tablet daar gebruik van maken. Op de tablet log ik vervolgens in op mijn website en zo staan dan even later toch nog onze belevenissen van dinsdag en woensdag op “het internet”.

De apparatuur gaat aan de kant, we verhuizen naar het terras aan de achterzijde van het hotel, want het is binnen warm geworden. We bestellen nog maar wat bier, want het is dorstig weer vandaag.
Omstreeks zes uur bestellen we beiden een maaltijdsalade, dat ons ook nog uitstekend smaakt.
Tijdens het natafelen beginnen er druppels te vallen, we pakken onze spullen op en verhuizen weer terug naar het restaurant. Daar bestellen we nog een cappuccino en een zwarte koffie. Ten slotte rekent Rob het eten en drinken af en ik de overnachtingen met ontbijt.
Tegen acht uur komt Rob nog even de financiën doornemen van de afgelopen dagen en trekken we onze uitgaven gelijk. Dit ondanks dat we morgen nog een dag hebben waar gezamenlijke uitgaven gedaan worden, maar dat verrekenen we dan wel weer.

Rob leent een uitgave van mijn KIJK en gaat naar zijn kamer om nog wat te lezen. Ik bel met Paulette, ik had al via WhatsApp begrepen dat ze niet zo’n goede dag gehad heeft. Ze blijkt alweer verhoging te hebben. Waar we bang voor waren, lijkt nu realiteit te worden: de boost van antibiotica heeft niet geholpen de bacteriën voor langere tijd onder de duim te houden. Ik ben blij dat ik morgen thuiskom, want met een beetje pech mag ze weer aan het infuus…

Daarna sla ik aan het schrijven op de laptop om onze belevenissen van vandaag weer toe te kunnen voegen aan het verhaal van deze vier dagen Eifel. Door middel van de beproefde methode van vanmiddag zet ik het verhaal van drie dagen on-line.
Het lijkt er op dat ik vanavond op tijd naar bed ga, dat kan ook geen kwaad denk ik.

Vrijdag 10 september, 252 km

Zoals gepland sta ik om 7:00 uur op. Omdat ik vanochtend nog ca. 20 minuten overhoud na mijn dagelijkse opsta-routine, gebruik ik die nu om met mijn gele Rackpack naar beneden te lopen en hem alvast op de motor te bevestigen. Wanneer ik weer boven kom, is Rob ook al klaar voor het ontbijt en nemen we, even later, plaats aan “ons” tafeltje.

We hebben geen haast, maar willen eigenlijk ook zo min mogelijk tijd “verspillen” in verband met de verwachtte regen. Vandaar beperken we de ontbijttijd en leveren we na het tanden poetsen al snel de kamersleutels in. Beneden in de garage maken we alles gereed voor vertrek, zodat we om 8:45 uur wegrijden naar het noorden.

Het is gelukkig nog steeds droog, al heb ik voor de zekerheid wel mijn Gamaschen aan. Deze Gamaschen beschermen mijn onderbenen en mijn voeten (tot de wreef) tegen nattigheid.

Eigenlijk leidt de route ons in één streep naar het noord-noord-westen, maar dan zonder gebruik te maken van een autosnelweg. Na ruim anderhalf uur zoeken we de route af naar een restaurant.

We stoppen een keer tevergeefs bij een restaurant omdat het pas later open gaat. Maar in Nettetal vinden we op de route een bakker. We parkeren de motoren en wachten buiten tot we naar binnen mogen, want er mogen maar twee klanten tegelijkertijd naar binnen om in de rij te gaan staan om bediend te worden. Wij willen alleen maar koffie bestellen, maar dat gaat zo maar niet! We moeten aantonen dat we gevaccineerd zijn en ons aanmelden met de Luca-app of op papier. Omdat Rob geen Luca-app heeft, protesteert hij (tevergeefs) dat hij het formulier moet invullen om hier koffie te mogen drinken.

Rob heeft het hierdoor al helemaal niet meer naar zijn zin hier. Ik heb binnen tien minuten mijn koffie op en ga alvast naar buiten om de bakkerij op de foto te zetten voor de app Polarsteps. Rob volgt al snel, zodat we al binnen een kwartier na aankomst weer onderweg zijn. Alles om de aankomende regen, gezien via de “buienradar” in de app, voor te blijven. Het droog rijden bevalt ons namelijk wel.

Rond half één komen we aan in Elten, nog net in Duitsland, dus kunnen we voor een relatief goedkope literprijs de motoren nog aftanken. Omdat de regen ons nog steeds op de hielen zit, besluiten we hier geen belegde broodjes meer te eten, dat doen we thuis wel weer. We nemen al wel afscheid van elkaar, omdat we zo meteen de Autobahn oprijden richting Arnheim en onze wegen zich scheiden ter hoogte van Ede: Rob volgt daar de A12 en ik kies de A30 naar het noorden. Zo hoeven we niet meer de snelweg af en kunnen snel door naar huis.

Zo gezegd zo gedaan. De reis van mij naar huis loopt voorspoedig en dus ook droog. Ik arriveer om 13:45 uur bij Paulette die verbaast is mij zo vroeg thuis te zien. Gelukkig is ze wel blij me weer te zien ondanks dat ze nog niet op me gerekend heeft.

Omstreeks half drie meldt Rob dat ook hij heelhuids en droog thuis is aangekomen.