Zaterdag 7 september

Net voor acht uur zijn we allebei wakker. Paulette voelt zich een stukje beter dan gisteravond, maar voor het slapen gaan had ze dan ook de maximale hoeveelheid pijnstiller geslikt.

Ruim een uur later zitten we aan het ontbijt op het terras van het restaurant in plaats van het terras van de ontbijtruimte, dit omdat het vrij druk is vanmorgen. We smeden het plan om vandaag naar het noorden te rijden.

Wanneer de tanden gepoetst zijn, pak ik de rugzak en de lichtgewicht stoeltjes, want we zijn niet van plan om er een heftige dag van te maken nu het lijkt of het iets beter gaat met Paulette.

Paulette rijdt en ik navigeer. We rijden Gouvia in noordelijke richting uit en rijden dan over de “24” naar Doukades in het westen en vandaar naar Troumbetas en via Manatades en Gousades naar Sidari aan de kust. In Sidari parkeren we de auto vlakbij het centrum op een grote parkeerplaats en gaan dan lopend naar de kust.

We lopen aan de kust naar het westen langs de waterlijn en klimmen dan ook maar een schiereilandje op en maken een paar foto’s van de opbouw in lagen van de delen die aan het water grenzen. We lopen terug en passeren een baai die perfect is voor het zwemmen met kinderen omdat ze geen kant op kunnen zonder dat je het ziet.

Daarna verder naar het westen tot we bij Canal d’Amour komen. Dit is een smalle baai met een grot. Door de grot in te zwemmen, kun je onder een schiereilandje door, en kom je uit in de zee. Jongelui springen van grote hoogte, aan de zeekant, het water in en het lukt er eentje om via de lagen waar de kant uit bestaat weer een meter of zes terug omhoog te klimmen, zodat hij het nog een keer kan doen, zonder helemaal terug te hoeven zwemmen. Een andere jongere denkt het voorbeeld van zijn voorganger te kunnen kopiëren, maar dat valt toch tegen. Ik denk dat het onze schoonzoon Thijs, als fanatiek klimmer, wel zou lukken. Wanneer we even de mensen bekeken hebben die hier in en rond het water bezig zijn, keren we terug naar de winkelstraat.

Onderweg terug naar de auto begint de lucht te betrekken en is ander weer op komst. Ik koop een broekriem waarvan ik weet dat het geen leder is. Er staat “Real Leather” op, maar ik weet praktisch zeker dat dit een gelijmde versie is: onder- en bovenkant leder, maar er tussen iets anders. Ik koop hem toch, omdat ik hem wel €5,00 waard vind.

In een andere zaak kopen we een cadeautje voor ons kleinkind in de hoop dat ze het leuk vindt… Bij een bakker kopen we een local bread en bij een mini-markt snoeptomaatjes.

We rijden vervolgens langs de kust naar het oosten. Dan vallen er grote druppels regen terwijl de zon nog volop schijnt, het blijft druppelen tot het over gaat in regen en de zon afgedekt wordt door een grote donkere wolk. Er valt zelfs een klap onweer!

Wij rijden bij Roda het dorp in en parkeren de auto in de regen op een parkeerplaats. Paulette draait de auto zodanig dat we het rechterraam open kunnen zetten zonder dat het inregent. We besluiten hier in de auto te lunchen. Nog voor we met het aansnijden van het brood begonnen zijn, is het droog geworden en kunnen de deuren wijd open. We genieten van de frisse lucht door de regenbui en eten het local bread, dat een soort tijgerbrood blijkt te zijn, met de snoeptomaatjes.

Wanneer het brood op is rijden we verder door het dorp, maar we vinden het hier niet de moeite om uit te stappen.

We rijden verder langs de kust naar het oosten, naar Acharavi. Daar parkeren we de auto langs de straat en kopen een nieuwe fles koud water, want we hebben toch het idee dat de problemen met de nier van Paulette te maken heeft met te weinig drinken. We besluiten een wandeling te maken door het oude deel van Acharavi en komen even later weer bij de auto uit.

Paulette draagt het stuur over naar mij, ik mag terug naar Gouvi rijden. Aangezien Paulette misselijk wordt als ze moet navigeren, geeft ik OsmAnd de opdracht om ons naar Gouvi te loodsen.

Ik rijd al direct de eerste afslag voorbij, maar corrigeer dat door te keren en alsnog de voorgestelde route te volgen. Even later blijk ik een spitsing te missen, maar OsmAnd herberekent een nieuwe route zodat we door kunnen rijden. We rijden regelrecht de bergen in, over slechte asfaltwegen, die smal en vol haarspeldbochten zijn. Waar ik al bang voor was, gebeurt. We zijn al een mooi eind op weg en hoog, wanneer de asfaltweg overgaat in onverhard. Dit durf ik met onze gehuurde Panda niet aan. Ik rijd helemaal terug naar Acharavi om het vandaar nog eens te proberen. Ik had natuurlijk kunnen kiezen voor de route langs de kust via Kassiopi, maar dat is in ieder geval heel wat kilometers om en niet zo avontuurlijk.

We rijden dit keer ook dwars door het gebergte, maar dan over iets bredere asfaltwegen met weliswaar ook veel haarspeldbochten. Via Episkepsi en Sgourades komen we op bekend terrein als we Spartilas binnen rijden. Dan zien we nog een keer hoe ver het is om vanuit dit dorp op zeeniveau te komen via de ettelijke haarspeldbochten. Beneden aangekomen rijden we via Ipsos en Dassia terug naar Gouvia.

Ik parkeer de auto bij het hotel en op onze kamer kleden we ons om. We willen nog even een paar slagen in het zwembad doen. Even later zwemmen we een poosje in het bad om ons daarna door de zon te laten drogen. Er is hier geen druppel regen gevallen en nog steeds behoorlijk zonnig al drijft er af en toe een wolk voor de zon.

Paulette vlijt zich op een ligbed met haar boek en telefoon. Ik kies een plekje in de schaduw op het terras van het restaurant en ga proberen het probleem met mijn website op te lossen door het hele verhaal op te delen in stukjes van een dag. Dat lukt ten slotte, maar de foto’s in portretstand worden nog steeds liggend getoond. Ook had ik het idee dat het aan de wifi van het hotel lag, dat alles zo traag werkt, maar wanneer ik mijn telefoon als hotspot inricht kost het me even later alleen meer dan 500 MB en het gaat niet sneller. Maar goed het was het proberen waard. Ik schakel terug naar de wifi van het hotel…

Het is tijd om ons te gaan omkleden voor het diner. We willen vanavond weer bij de Indian Restaurant uit eten.

Ik bestel daar iets wat voor mij totaal onbekend is, het is vegetarisch en we bestellen er nog zoveel bij dat we in ieder geval voldoende te eten krijgen. De dame die onze bestelling opneemt en ons bedient begrijpt onze manier van eten niet helemaal, want we krijgen de salade die Paulette als hoofdgerecht besteld heeft, nu voor ons samen als voorgerecht. We besluiten er niet moeilijk over te doen: Paulette kan de salade toch niet in haar eentje op, zeker niet als we ook nog al het Naanbrood op willen eten dat we besteld hebben.

Even later komt de rest van onze menukeuze. We laten het ons allemaal goed smaken. Terwijl we zitten te eten komt er een (volks)dansgroep met trommels en een soort doedelzak over de straat waaraan wij zitten. Iets verderop beginnen ze een traditionele dans op straat en verdwijnen daarna richting het strand.

We eten alles schoon op en drinken daarna onze glazen leeg. Vervolgens vragen we om de rekening en betalen die netjes, zelfs aan de fooi wordt gedacht.

Terug in onze hotelkamer, maak ik weer koffie, die we zittend op bed drinken. Daarna sla ik aan het schrijven. Paulette leest haar boek en telefoon.