Donderdag 19 september

Gisteren scheerden de jachtvliegtuigen van het Duitse leger al laag boven het dorp en daar gaan te tot laat in de avond mee door. Om 03:00 uur word ik klaar wakker, geen idee waarom, ik slaap na 3:45 uur weer in. Dat weet ik omdat de kerkklok hier zo kwartierensysteem heeft om de tijd aan te geven. Omstreeks 6:30 uur ben ik weer wakker, maar blijf liggen totdat de wekker uitgezet moet worden.

Om kwart voor acht breng ik de Rackpack naar beneden en bevestig hem op de motor. Uit de topkoffer pak ik de Gamaschen (A) / Gaiter (D), nog steeds geen idee hoe die dingen in het Nederlands heten. Maar je doet ze om je onderbenen, zodat je voeten zelfs met lage laarzen droog blijven wanneer het regent. Aangezien ik gisterochtend koude onderbenen had, trek ik de Gaiter nu aan tegen de kou.

Om acht uur zit ik in het restaurant, te wachten op mijn ontbijt. Er is voor meerdere mensen gedekt, maar ik ben deze ochtend waarschijnlijk de eerste. Al snel komt mijn gastheer met de broodjes en een gebakken ei. Wanneer ik al lekker zit te eten komt er een mevrouw ontbijten, ook in haar eentje, verder is het helemaal stil in het restaurant, er kan kennelijk zelfs geen muziekje af.

Na het ontbijt nog een keer naar mijn kamer om mijn tanden te poetsen en de rugzak en toilettas te pakken. Ik lever de sleutel in, de kamer was al automatisch betaald, en zeg mijn gastheer gedag.

Om half negen ben ik al op pad naar het tankstation aan het einde van het dorp. Na getankt te hebben rijd ik richting Bitburg. Van daar voornamelijk naar het noorden door de Eifel. Ik ben blij met mijn Gaiter en de handvatverwarming. De dunne zomerhandschoenen had ik vanmorgen al verruild voor gewone lederen handschoenen.

Ik rijd o.a. de L20/Schwarzer Mann, dat blijkt een prachtige weg te zijn, maar eigenlijk is de hele route schitterend. Bij Schwabenbach wil ik de K68 rijden, maar die hebben ze afgezet, dus een Umleitung door kleine dorpjes, maar zeker een goed alternatief. Bij Kammerwald kom ik weer op de geplande route terug. Iets verder, in Schleiden, zet ik de motor op de markt en koop ik een kop koffie, die ik met de jas aan op het terras opdrink. De zon schijnt uitbundig maar er staat een flinke, koude wind.

Om elf uur, na ruim een half uur pauze, rijd ik weer verder naar het noorden. Even verder langs de Rurtalsperre, een stuwmeer. Nog steeds is de route gevarieerd en mooi, een genot om te rijden. In Schevenhütte krijg ik weer een Umleitung, een kleine dit keer, maar ook dit is geen straf. Na de omleiding rijd ik langs Eschweiler, daar had ik willen lunchen, maar voordat ik het weet ben ik er al langs gereden. Ik ga dan voor het centrum van Jülich en dus nog niet de Autobahn 44 op zoals gepland.

In het centrum is een parkje en op een hoek van het parkje parkeer ik de motor naast een bronzen standbeeld/de fontein. Op het moment dat ik de camera uit zijn waterdicht omhulsel wil halen, waarmee hij op de motor is bevestigd, zie ik dat het moet zijn: was bevestigd. De standaard is afgebroken en ik heb nog geluk dat hij is blijven liggen en niet van de motor is gevallen. Waarschijnlijk is het trillen toch te veel geweest voor de kunststof houder.

Ik zie meerdere zaken waar ik een broodje zou kunnen scoren, maar loop eerst een rondje door het centrum. Op een gegeven moment zie ik een bakkerscafé met een toilet. Ik koop daar een belegd broodje en een kop koffie. Wanneer ik naar beneden loop en bij het toilet ben, zie ik dat ik een vijftig-eurocent-munt nodig heb. Die heb ik net gebruikt om mijn lunch te betalen. Ik loop weer terug naar boven en wissel wat geld, zodat ik het toilet in kan. Wanneer ik weer boven ben, kan ik de deur naar beneden open houden voor een dame die ook het toilet zoekt. Ik meld haar maar direct dat ze een muntje van vijftig cent nodig heeft. Ook zij blijkt eerst te moeten wisselen.

Ik loop terug naar de motor en zie dan aan de andere kant van het bronzen standbeeld/de fontein, dat er twee motorparkeervakken zijn, waar een bord bij staat dat je wel verplicht bent op parkeergeld te betalen als je daar parkeert. Te laat gezien, maar de parkeerwachter heeft het helaas wel gezien. Ik heb een bon tussen de bevestigingsbanden van mijn tas geschoven gekregen.

Dit is de eerste keer dat dit mij gebeurt: een bekeuring voor het foutief parkeren van mijn motor. Ik vind dat de gemeente Jülich dan op zijn minst bij het binnenrijden van het stadje moet laten weten dat je ook voor het parkeren van een motor moet betalen. Ik wacht maar af hoe groot de schade is, want dat staat er dan weer niet op. Ik zal de acceptgiro binnenkort wel in de brievenbus vinden.

Wanneer ik me aan het gereed maken ben om op te stappen zie ik twee motorrijders aanstalten maken om hun motoren aan de kant van de weg neer te zetten. Ik waarschuw ze maar even dat er speciale parkeerplaatsen zijn, maar dat je er wel voor moet betalen. Het blijkt een Nederlands stel te zijn. Zij kijken er van op dat ik voor deze overtreding een boete krijg, ook zij vinden het niet duidelijk aangegeven.

Ik rijd de stad uit de snelweg op richting Venlo en ga er even later bij Nettetal weer af. Het stukje van de route dat ik vanaf hier rijd, heb ik geleend van iemand die vind dat dit de moeite waard is. Ik ga ontdekken of ik dat ook vind. De route laat mij om Straelen heen rijden, Nederland in, een kilometer of zes langs de grens en dan weer terug naar Duitsland. Dan richting Goch, want daar wil ik nog even tanken voordat ik definitief in Nederland ben. Op mijn dashboard staat echter heel zenuwachtig een gele driehoek te knipperen met “Fuel !”. Aangezien ik op dit moment schat dat Goch niet erg ver meer kan zijn, neem ik geen enkel risico en stop ik bij het eerste tankstation dat ik vind. Dat blijkt in Weeze te staan.

Daarna van Goch naar Kessel, van daar rijd ik dit keer niet naar Kranenburg maar probeer hoe de route naar Gennip bevalt. Van Gennip naar Molenhoek, daar de Maas over, langs Nijmegen en dan de snelweg op richting Arnhem. De volgende keer rijd ik toch weer over Kranenburg…

Ik rijd nog maar net op de snelweg en dan blijkt er op knooppunt Valburg een auto op zijn kant te liggen. Ik rijd zo goed en zo kwaad als dat gaat tussen de file door, maar het kost me wel een kwartier.

Na knooppunt Valburg kan ik zonder problemen de bekende weg naar huis vinden.

Om kwart voor vijf, na vandaag 403 km gereden te hebben, rijd ik de inrit op naar ons huis. Paulette heeft de garagedeur al opengezet en staat me al op te wachten. Het blijkt maar goed te zijn dat ik weer thuis ben, want Paulette heeft weer een fikse nierbekkenontsteking en een bijbehorende 40+ koorts. Nu maar duimen dat de antibiotica dit keer zijn werk doet…

Volgens de Zumo heb ik in zes dagen 2065 km afgelegd. De BMW R1200 GS heeft het weer prima gedaan.

Wil ik het verhaal van vandaag online zetten, krijg ik een melding dat de server niet online is! Morgen nog maar eens proberen.