Vrijdag 21 juli

Vanmorgen zou er “uitgeslapen” worden, dus houd ik mij koest wanneer ik omstreeks zeven uur de slaap uit heb. Zodra ik leven in de brouwerij hoor, ga ik mijn ochtendritueel starten.

Mijn wandelsokken die ik gisteren aangehad heb, ruiken zodanig niet fris dat ik ze straks niet in mijn tas wil hebben. Ik maak een sopje en was ze op de hand. Morgenochtend zullen ze vast wel weer droog zijn.

Zodra iedereen klaar is om te ontbijten gaan we aan tafel. Agnès en Pouw hebben broodjes gehaald, dus wordt het weer een goed ontbijt. Het weer is bar en boos, het regent afwisselend hard en zacht en soms met onweer. Soms is het dal vrij van bewolking en soms hangen de wolken tot laag in het dal.

We besluiten er een “shop till you drop”-dag in Bludenz van te maken. Met ons vijven rijden we naar het overdekte shopping center van Bludenz. De auto kan in de gigantische parkeergarage gratis achtergelaten worden.

Wanneer we uitgekeken zijn, verzamelen we ons bij de bakker voor koffie / warme chocolademelk en een stuk gebak. Daar besluiten we, ondanks dat we het waarschijnlijk niet droog houden, om nog lopend naar de “Alt Stadt” van Bludenz te gaan. We blijven voornamelijk droog door via de zuilengalerij langs de winkels te lopen. We schuilen ook nog even onder een boom en lopen af en toe een winkel binnen die ons wel leuk lijkt.

Op een gegeven moment zie ik een winkel die gespecialiseerd is in Dirndels en Lederhosen. Ik zie dat een Lederhose ca. €300,00 of meer kost. Het is dan wel een originele echt lederen onverwoestbare korte broek, maar dan nog vind ik hem te duur. Agnès ziet een mooi lederen (kook)schort in de etalage en loopt naar binnen om hem van dichtbij te bekijken. Ik loop mee naar binnen om nog even rond te kijken. Ze blijken ook Leder Hosen van €69,90 te verkopen, die zijn dan van een andere leersoort, maar zien er best leuk uit. Samen met Agnès zoek ik in de winkel naar de broeken van die prijsklasse. De verkoopster moet er aan te pas komen om mij een van die broeken aan te reiken om te passen. Ik ga een kleedhokje in, trek hem aan en wacht af hoe Agnès hem mij vindt staan. Ze is enthousiast en ik vind hem eigenlijk ook wel erg leuk.

Wanneer ik hem wil gaan afrekenen zie ik op het prijskaartje €299,90 staan. Dat vind ik toch te gek en ik zeg de verkoopster dat ik op zoek was naar de broeken van de aanbieding. De prijs die op het kaartje staat blijkt de oude prijs te zijn, ik mag hem kopen voor €69,90. Ik besluit hem dan te nemen, ook omdat Agnès aanbiedt om hem voor me naar huis mee te nemen. Ik ben namelijk al behoorlijk overladen op de motor.

We rekenen beiden onze aankoop af en verlaten tevreden de winkel. Dan ziet Agnès in de etalage nog een mooie karaf en gaat weer terug naar binnen om hem te kopen. Dan vinden we het mooi geweest en lopen terug naar de parkeergarage.

We rijden dezelfde weg terug naar het appartement en drinken daar nog wat. Binnen, want het regent af en toe nog wel, we eten er ook een nootje bij. Ondertussen verzamel ik mijn spullen en maak alvast een begin met het inpakken van de gele Ortlieb en de rugzak.

Dan wordt het plan gesmeed om vanavond uit eten te gaan in het restaurant dat hoog aan de berg aan de andere kant van het dal, geplakt lijkt te zijn. Even na zes uur gaan we met de auto, want het weer is nog steeds onbestendig, naar het bewuste restaurant. De auto wordt in de buurt van het restaurant geparkeerd. We lopen naar het restaurant en Agnès laat ondertussen zien welk huis ze een ander jaar hier gehuurd had. Een schitterend uitzicht over het dal en als we goed kijken zien we de skispringschansen waar ons huidige appartement pal naast staat, als miniatuurtjes aan de andere kant van het dal.

Het restaurant is klassiek Oostenrijks gezellig ingericht en we krijgen een plek in een authentieke hoekbank. We bestellen onze gewenste drankjes en gerechten. Al pratend wachten we tot het eten ons voorgeschoteld wordt. Het smaakt ons allen uitstekend, alhoewel het mij opvalt dat er totaal geen groente geserveerd wordt bij mijn Cordon Blue en dat blijkt niet per ongeluk te zijn. Dit laatste avondmaal met ons vijven wordt afgerekend en we zoeken de auto weer op.

Even later zitten we in ons appartement aan de koffie/thee met een stuk chocolade. Later worden de kopjes ingeruild voor glazen met drank. Joris, Nina en Agnès spelen een voor mij onbekend kaartspel, terwijl Pouw op zijn telefoon bezig is en ik mijn verhaal schrijf op de tablet.

Als de winnaar van het kaartspel bekend is, gaan we ons klaarmaken voor de nacht. Ik vraag of het goed is dat ik morgenochtend om even na zeven uur de badkamer in gebruik neem. Ik wil namelijk voor het ontbijt de meeste spullen al op de motor bevestigd hebben. Ik krijg toestemming en er wordt afgesproken dat we tussen kwart over acht en half negen gaan ontbijten. Nadat ik morgen gedoucht heb zal ik melden dat de badkamer vrij is zodat de rest kan badderen en daarna de ontbijtbroodjes gehaald kunnen gaan worden.

Ik “moet” nog een Franse les doen en zodra het verhaal geschreven is, zet ik het online.