Zondag 8 september

We zijn al helemaal geprogrammeerd: net voor 8:00 uur zijn we wakker. Toch mooi dat je lichaam went aan hoe laat je opstaat, ook al is dat alleen tijdens de vakantie.

Tijdens het ontbijt maken we het plan om vandaag een hoek ten noordoosten van de baai waaraan Gouvia ligt te gaan verkennen. We gaan dus even later vanuit het hotel, lopend op weg om te zien of we op de uitloper van de baai kunnen komen waar we op uit kijken vanaf het strand van Gouvia.

Vanaf het hotel lopen we via het steegje naar de winkelstraat en vandaar langs het Restaurant Romeros van Costas naar het noorden. Opeens ziet Paulette in een fonteintje, dat bij een restaurant hoort, een levende schildpad. Na hem even geobserveerd te hebben, zien we nog een schildpad en een baby-schildpad in het veel te kleine fonteintje. Ze kunnen er een rondje zwemmen, maar dan houdt het ook op. Niet echt diervriendelijk…

Bij de verkeerslichten slaan we af naar het oosten en nemen dan direct de eerste weg naar rechts. Zo lopen we over de weg die ons naar een soort muizeneiland brengt. Niet zo spectaculair als ten zuiden van Kerkyra, maar wel op dezelfde manier met een pier er naar toe. Op dit eilandje staat een kerkje net als bij het echte muizeneiland. Er zijn mensen het kerkje aan het versieren, het lijkt er op dat er vandaag hier iemand gaat trouwen.

Na het strand aan de overkant, waar we afgelopen week zijn geweest, van deze kant gefotografeerd te hebben, lopen we verder. Maar dan worden de druppels die al eventjes sporadisch vielen, omgezet in serieuze regen. We schuilen onder de bomen aan de kant van de weg tot het weer wat droger is en lopen dan terug en slaan bij de eerste zijweg rechts omhoog de straat in. Iets verder vindt men kennelijk dat het te nauw is voor twee auto’s om elkaar hier te passeren, want er staat een verkeerslicht die elke keer 2 minuten en 30 seconden op rood staat. Wij negeren het rode licht en lopen rustig verder omhoog. We willen eigenlijk helemaal naar het uiterste puntje van de westelijke uitloper van de baai, maar dat vindt het hotel Corfu Imperial niet goed. We waren net afgedaald naar het hotel en moeten nu helaas weer een stukje terug omhoog. De eerste de beste weg naar rechts slaan we in en hoewel het lijkt dat deze doodloopt geeft de kaart aan dat er een trap moet zijn naar de zee beneden ons. Op het laatste moment zien we de betonnen trap die helemaal tot aan het strand loopt. We dalen af en slaan op het strand af naar links en volgen zo de kustlijn. We passeren ettelijke mensen op ligbedden die (op dit moment) tevergeefs wachten op de zon. Ik vind het wel even prettig dat de zon verscholen blijft achter de wolken, nog een prima temperatuur om te wandelen.

Aan het einde van dit strand maken we nog een foto van de wolken die rond de bergtoppen in het noorden hangen. Wanneer we weer verder willen lopen worden we aangesproken door een mevrouw die nieuwsgierig is naar hoe wij hier op het strand gekomen zijn. Zij is via de asfaltweg komen lopen, maar zou graag via een andere weg terug willen lopen. Zo goed en zo kwaad als het gaat leggen we haar uit hoe we gelopen zijn en hoe zij moet lopen vanaf deze plek om de betonnen trap naar boven te vinden.

Wij lopen weer richting de hoofdweg, maar moeten al weer schuilen voor de regen die dit keer iets langer aanhoudt. Op de weg van Gouvia naar Dasia slaan we rechts af op zoek naar een mini-supermarkt die ons brood en beleg wil verkopen. Die vinden we en dan lopen we door, op zoek naar een doorgang naar het strand van Dasia. Die blijkt nog een heel eind weg te liggen, omdat een groot hotel ons de doorgang belet. We keren om en slaan dan het eerste weggetje naar links in dat naar de zee loopt. Aan het einde van dit weggetje ligt een kiezelstrandje, perfect voor de lunch. Het is nog steeds bewolkt, maar voor de zekerheid zetten we onze stoeltjes onder een boom. Er zijn wel wat mensen die hier komen voor de zon, maar tot nu toe tevergeefs en er gaan er ook al weer weg. Wij eten hier onze lunch en lopen dan weer terug naar de hoofdweg, daar slaan we af naar links, richting Gouvia, op weg naar ons hotel.

Onderweg landt er nog een krekel op de hand van Paulette, hij blijft enige tijd zitten. Lang genoeg om hem te kunnen fotograferen en vliegt dan weer weg. De zon komt er nu ook weer goed door, waarschijnlijk door de vochtigheidsgraad voelt het nu wel erg warm aan.

In onze kamer trekken we onze badkleding aan en lopen naar het zwembad. Daar is het erg rustig, dus kunnen we zonder problemen een ligbed uitkiezen. Paulette heeft geen zin om te zwemmen, ik trek wel wat baantjes tot ik lekker afgekoeld ben. Paulette leest haar boek en ik doe weer een poging om het reisverslag van Corfu op mijn website te voorzien van foto’s. Zolang mijn buurman een film bekijkt op zijn Ipad is het een crime, zo traag is het internet. Zodra hij gaat zwemmen, krijg ik de kans om aan de slag te gaan. De foto’s worden geplaatst en hoewel het er nog niet helemaal uitziet zoals ik zou willen, lukt het dit keer wel om foto’s in portretstand te gebruiken.

Tegen half zeven gaan we terug naar onze kamer om ons te douchen en te kleden voor het diner. Vanmorgen hebben we al een restaurant uitgezocht voor nu, dus wel weten waar we zijn moeten. Wanneer we na lekker gegeten te hebben, afgerekend hebben lopen we terug naar onze kamer. Het is nog vroeg in de avond maar Paulette heeft last van haar nier en heeft het idee dat het beter gaat als ze ligt.

Ik zet een kop koffie voor ons beiden en even later schenkt Paulette nog een drankje in. Paulette leest op haar telefoon dat er thuis een grote stroomstoring is, ze belt mijn ouders op om te informeren of er grote problemen zijn. Zij blijken zojuist weer stroom te hebben, problemen opgelost.

Een vijf kwartier later is het verhaal geschreven en kan ik bekijken welke foto’s geschikt zijn om er bij te plakken.