Woensdag 12 juli

Dag 1 van 15

Om 9:00 uur precies staat de BMW1200GS buiten de garage op de oprit. Bepakt en bezakt voor de komende dagen. Veel meer bagage dan anders op mijn meerdaagse motorritten, vanwege de ingeplande vier dagen bergwandelen met vrienden in Oostenrijk (bergschoenen e.d.)

Ik schakel de telefoon in en de motoruitvoering van Android Auto. Met deze twee apparaten zou het navigeren moeten lukken, maar het duurt een kleine 10 minuten voordat ik de Elebest Carplay c750 (Android Auto) duidelijk heb kunnen maken dat hij moet communiceren met mijn telefoon. Daarna kan ik de rit van vandaag beginnen. Helaas doet de Elebest nog steeds niet wat hij, de vorige keer dat ik hem gebruikte, zou moeten doen. Hij volgt me niet op de kaart, terwijl hij wel goed de navigatieaanwijzingen doorgeeft in de speakers in mijn helm en op het scherm.

Onderweg nog even geprutst, maar het lukt me niet om het volgen af te dwingen. Dan voorlopig maar rijden met de gesproken een geschreven aanwijzingen, misschien gaat hij het nog spontaan goed doen. Maar hoewel ik het apparaat onderweg een paar keer opnieuw opstart gaat hij niet beter functioneren.Het weer is prima, rond de twintig graden, bewolkt maar droog. Ik heb er voor gekozen om deze dagen in principe geen gebruik te maken van autosnelwegen, dus voert de route me via de steden Ede, Arnhem en Nijmegen ten slotte tot in Weeze, Duitsland dus. Net buiten het plaatsje tank ik de motor af met E5 Super, zodat hij er de komende ca. 300 km weer tegen kan. Ik besef me dan dat het geen wonder is dat ik dorst heb: ik heb het glas karnemelk dat ik voor mezelf ingeschonken heb vanmorgen vergeten op te drinken. Het zal de reisspanning wel geweest zijn…

In Weeze zoek ik het Stadtmitte op en parkeer de motor op een parkeerplaats waar de auto’s een parkeerschijf moeten gebruiken. Maar ik weet sinds mijn vorige motorreis, in de Eifel, dat dat hier niet geldt voor motorfietsen. Bij de bakker bestel ik broodjes en koffie en moet dan cash betalen omdat hun pinapparaat problemen heeft met mijn bankpinpas. Dat ik niet overal met pin zal kunnen betalen, daar had ik al rekening mee gehouden.Via WhatsApp is er een bericht binnen gekomen van de eigenaar van het appartement, dat ik heb geboekt als overnachting. Het bericht gaat vergezeld van enkele foto’s, die de handelwijze duidelijk moeten maken om zonder live contact toch in het appartement te komen. Ik ga het straks wel zien…Helaas hebben ze hier geen toilet voor de klanten. Dan maar zien dat ik onderweg een geschikte plek vind om wat te lozen, want een openbaar toilet blijken ze in dit dorp ook niet te hebben. Ik stap maar weer op.

Misschien dat ik het per ongeluk aangetikt heb, maar mijn route wordt nu getrackt, d.w.z. dat er een “broodkruimeltjesspoor” gemaakt wordt, zodat ik op de kaartscherm kan zien waar ik gereden heb. Maar het mooiste van alles is dat de Elebest het nu goed doet! Zou het tracken-aanzetten er voor zorgen dat het nu wel werkt zoals het zou moeten?

Net voorbij Weeze zie ik een bospad aan de rechterkant van de weg. Ik zet de motor stil en doe wat in het wild, dat lucht op. De route vanaf Weeze is verrassend leuk. Het Routelab heeft dit niet slecht uitgezet, al zeg ik het zelf. Het slingert tussen Duitsland en Nederland, raakt Roermond even, maar gebruikt geen autosnelweg.Even na tweeën strijk ik neer op het terras van een boerderijcafé in Vlodrop, naast de rivier de Roer. Hier worden de kano’s te water gelaten voor een tochtje op het water. Het weer is beter geworden, ca. 23 graden en de bewolking heeft plaats gemaakt voor een blauwe lucht met vriendelijke witte wolken. De windstopper die ik onder mijn “doorwaai”-jas had, kan uit en het tafeltje dat ik uitkies staat in de schaduw omdat het anders te warm is.

Het broodje en het alcoholvrije biertje smaakt me prima, het terras is leuk, maar ik ga toch maar weer verder de route vervolgen. Na nog even gebruik gemaakt te hebben van het toilet rijd ik vervolgens weer verder in Nederland, maar na Koningsbosch duik ik Duitsland in, om even later bij Doenrade terug te keren in Nederland.

Met een boog onder Heerlen door. Dit is een deel van Zuid-Limburg dat ik nauwelijks ken. Via het zuidoostelijke puntje van Heerlen bereik ik ten slotte Richterich, het meest noordelijke deel van Aachen.Nog geen twee minuten rijden van het slaapadres voor vanavond, krijgt mijn telefoon het zo warm dat hij er mee ophoudt. Waarschijnlijk een combinatie van op volle kracht navigeren en tegelijkertijd opgeladen worden via de dikke 30.000 mAh powerbank in mijn tanktas. Ik zet de GS op het trottoir stil en breng de telefoon tot leven om het exacte adres te kunnen vinden. Een keer linksaf en ik ben er.

De beschrijving om zonder live contact binnen te kunnen komen is perfect. Ik heb de beschikking over een ruime slaap/zitkamer een minikeuken en een prima badkamer.

De wifi doet het ook goed, dus nu nog een restaurant in de buurt voor mijn avondeten en mijn dag kan niet meer stuk.

Ik kleed me in korte broek en hemd op teenslippers en ga Richterich verkennen met behulp van Osmand de OpenStreetMap applicatie op mijn telefoon. Bij de Edeka, vind ik niet wat ik zoek, maar bij de Aldi doe ik inkopen voor mijn ontbijt van morgenochtend. Vervolgens doe ik een rondje langs de restaurants. Het eerste restaurant is gesloten, maar het tweede is Vietnamees en vlakbij mijn appartement. Ik hoef niet meer verder te zoeken.

Het koelt wel snel af vanavond door de wind, dus ga ik eerst terug naar mijn kamer om iets degelijkers aan te trekken en kies dan een tafeltje buiten op het terras. Ik bestel een alcoholvrije Erdinger die al snel bezorgd wordt. Het gerecht dat ik bestel is er al bijna even snel, zodat ik nauwelijks tijd krijg om een stukje op de tablet aan mijn reisverhaal te schrijven. De gebraden eend met zoet-zure saus smaakt me erg goed. Nadat ik alles verorberd heb, behalve mijn bier dan, schrijf ik mijn verhaal tot ook het bier op is en ik mag afrekenen. Ook hier wordt mijn pinpas niet geaccepteerd, zo loopt het cashgeld wel heel rap uit mijn zak. Het is lekker afgekoeld, de wind is haast te fris op het terras. Ik keer terug naar mijn kamer om daar verder te schrijven.

Ik blijk ook nog een balkon te hebben, maar ik kies toch het bed om mijn belevenissen op te tekenen. Tussendoor doe ik nog een Franse les. Ruim tachtig dagen geleden ben ik namelijk begonnen mijn Frans op te halen. Dat werkt goed met behulp van de app Duolingo.Zodra ik denk dat alles wel verteld is zet ik het geschrevene online en ga ik me gereed maken om te genieten van de nachtrust.