Juli 2018 Morvan Frankrijk

Zaterdag 7 juli

De wekkerradio stond ingesteld op een wektijd van 6:30 uur, maar ruim voor die tijd zijn we beiden al wakker. Om half zeven stappen we dan toch maar uit bed, we hebben geen haast want gisteravond hebben we al zo’n beetje al onze bagage in de auto gepropt. Het was passen en meten want onze fietsen, de kano en de rest van onze bagage moet allemaal mee.

Na ons ontbijt, gaan de laatste spullen in de auto, wordt er afscheid genomen van Dokus en Dora, onze dwergkonijnen, en rijden we naar het tankstation om de tank van de auto te vullen met dieselolie.

Daarna naar mijn ouders, waar nog even koffie wordt gedronken voordat we afscheid nemen en omstreeks 8:00 uur vertrekken.

Paulette neemt op aanwijzingen van ons navigatiesysteem de snelweg naar Eindhoven (NL). Onderweg word ik gebeld door de uitbater van Hotel L’Eclipse in Frankrijk. Mijn Frans is niet zo best, maar ik begrijp dat het restaurant vanavond gesloten is en dat we moeten laten weten hoe laat we er zullen zijn, dat hij er dan is om ons de sleutel van onze kamer te overhandigen. Ik vertel zo goed en zo kwaad als dat gaat, dat we om 14:00 uur aankomen. Nadat het gesprek beëindigd is, stuur ik hem een SMS-bericht dat het niet 14:00 maar 16:00 uur moet zijn. Hij bevestigt onze aankomsttijd ook met een berichtje, wat mij betreft eenvoudiger dan via een telefoongesprek…

Nadat we Eindhoven (NL) achter ons gelaten hebben rijden we verder naar het zuiden, het grootste gedeelte binnendoor tot Hasselt (B). We parkeren daar rond elf uur de auto aan de rand van de stad op een grote parkeerplaats waar we gratis mogen staan.

Lopend in de zon (29 graden) met een beetje wind vinden we het geen straf om de auto even achter te laten. In een kwartier zijn we in de stad en struinen daar de winkelstraten af. Op een zonovergoten terras drinken we koffie en gaan daarna op zoek naar een bakker voor een belegd broodje.

Die vinden we even later bij “Panos”, we laten de broodjes verpakken en nog geen vijftig meter verder zien we een soort picknickbank waar een jonge dame in haar eentje zit. Als ik vraag of de rest van de bank vrij is, staat ze op omdat ze aan het werk moet, en is de bank “van ons”.

De zon is zo fel dat ik even later de schaduwkant op zoek. De broodjes smaken ons allerbest, maar het is alweer kwart over een, dus zoeken we de auto op. Aangezien we onze wandelgps bij ons hebben is dat geen probleem. Rond half twee rijden we de stad uit, dit keer rijd ik, en zitten dan binnen enkele minuten op de rondweg die ons nog weer verder naar het zuiden brengt.

We rijden in tweeënhalf uur via Namen/Namur (B) naar Lumes (F), een klein dorp ten oosten van Charleville-Mézières.

Om één minuut voor vier arriveren we bij ons hotel in Lumes (F). De uitbater overhandigt ons de sleutel van kamer 5 en wijst ons de weg. De kamer is niet niet erg groot, maar met een eigen badkamer en groot genoeg voor een nacht.

We halen de bagage die we vandaag nodig denken te hebben uit de auto en frissen ons eerst even op voordat we een rondje door het dorp maken. We hebben de uitbater duidelijk gemaakt dat we geen gebruik maken van het “petit dejeuner” (ontbijt). We vinden dat we in het algemeen bijzonder weinig waar voor ons geld krijgen met het Franse ontbijt en gaan dus voor een bakker. De bakker blijkt net om de hoek te zitten en is ‘s zondagsmorgens open, dus dat gaat goed komen.

Na het rondje door het dorp kleedt Paulette zich om voor het diner. De uitbater heeft ons Mohon (F) aangeraden, vijf minuten rijden met de auto. We rijden om half zes naar Mohon (F) en vinden daar een wokrestaurant en een bistro die is gevestigd in een groot pand dat er uitziet als een houten zeilschip van de Oost-Indische Compagnie, compleet met de rijen boordgeschut.

Met deze restaurants in ons achterhoofd rijden we door naar Charville-Mézières (F) waar we de auto parkeren en te voet op zoek gaan naar een centrum met terrasjes of iets dergelijks. Dat blijkt tegen te vallen, maar op een gegeven moment vinden we een klein cafe waar we een koud glas fris drinken. Terwijl we daar zitten wordt Paulette niet lekker. Ik haal voor haar een zakje chips, want ze denkt dat ze te weinig binnen gekregen heeft.

Na een kwartier is ze weer een beetje bijgekomen en wandelen we terug naar de auto. We hebben besloten om terug te rijden naar Mohon (F) om daar bij het wokrestaurant te gaan eten.

Even na zeven uur parkeren we daar de auto en genieten van een prima wokmenu.

Ruim twee uur later verlaten we voldaan het restaurant en rijden dan terug naar ons hotel. Ik maak een kopje koffie voor ons, neem een verfrissende douche en begin dan aan het opschrijven van onze belevenissen van vandaag.

Zondag 8 juli

Door de rolluiken die we gisteravond gesloten hebben is het stikdonker in onze kamer, ik heb dus geen idee hoe laat het is als ik vanmorgen wakker word. Ik slaap even later weer in en word om 8:00 uur gewekt door de wekkerfunctie van Paulette d’r telefoon.

Na het optrekken van de rolluiken zien we dat het ook vandaag weer schitterend weer is.

We lopen ons ochtendritueel af en hebben dan een uur later alles weer ingepakt en zijn gereed om af te rekenen en onze reis te vervolgen.

We rijden als eerste naar de bakker in het dorp en halen daar een baguette. Paulette heeft van thuis voor mij kleine cupjes honing en hazelnootpasta meebracht en voor haarzelf snoeptomaatjes, dus hoeven we alleen nog een leuke picknickplaats te vinden.

We rijden het dorp uit de snelweg naar het westen op. Vrijwel direct moeten we er alweer af om via de A34 richting het zuiden te gaan. Net voor Montigny sur Vence (F) krijgen we een dilemma. Volgens de oorspronkelijk geplande route gaan we hier van de snelweg af, pal naar het zuiden, maar MyRoute-App-Navigation stuurt ons over de snelweg via Reims (F). De Garmin Zumo volgt de oorspronkelijke route en dus besluiten we dat systeem aan te houden. Wel vreemd dat de route in MyRoute-App-Navigation afwijkt van de route in MyRoute-App! Dit zou niet moeten kunnen…

Zodra we Châlons en Champagne (F) hebben doorkruist stoppen we op een parkeerplaatsje langs de weg en snijden we de baguette aan stukken. Ruim twintig minuten later, het is dan net elf uur geweest rijden we verder naar het zuiden. Om kwart over twaalf parkeert Paulette de Opel Astra op een parkeerplaats midden in Troyes (F) en lopen we verder naar het centrum. Het blijkt dat er winkels open zijn, maar de meeste slechts tot 12:30 uur. Toch kopen we om even na half een nog een fles bronwater voordat de winkel gaat sluiten. Daarna lopen we wat door de oude stad, die gekenmerkt wordt door de vele oude, vaak kromme vakwerkhuizen. Op een gegeven moment vinden we een terras dat ons wel aanstaat en kiezen een tafeltje om drinken te bestellen. Omdat we alleen wat willen drinken worden we verwezen naar de rand van het terras, naar de ongedekte tafeltjes.

Wanneer ik later het toilet wil bezoeken, blijken we bij het enige restaurant in de stad te zijn neergestreken die niet beschikt over een toilet omdat dat in “onderhoud” is. Ik word doorverwezen naar de “VVV” aan de overkant van de straat, want “die is open”. De “VVV” blijkt gesloten zodat ik genoodzaakt ben om het op te houden, maar omdat Paulette ook wat kwijt moet, gaan we weer terug naar de auto. We stoppen onderweg wel een keer langs de kant van de weg om onze hoge nood kwijt te raken.

Ik rijd het stuk van Troyes (F) naar Doussas (F), ons eindpunt voor vandaag, hetgeen ongeveer twee uur zal vergen.

Zodra MyRoute-App-Navigation ons buiten de stad heeft gebracht, neemt onze Zumo het weer over en pauzeren we voor een sanitaire stop op een rustige weg met bossages er langs.

De weg vanaf Troyes (F) is veel leuker dan het stuk dat Paulette vanmorgen gereden heeft, doordat de weg veel bochtiger is door het meer glooiender landschap. Ook komen we hier regelmatig motoren tegen, dus dat zegt genoeg over de funfactor van de route.

Het laatste stukje maken we kennis met de wegen van de Morvan: de doorgaande wegen zijn redelijk, maar de tussenwegen zijn erg smal en het asfalt laat te wensen over.

Om even na vier uur arriveren we bij “La Jotine”, het vakantiehuis waar we de komende dagen hopen te kunnen verblijven. De eigenaar staat ons al op te wachten. Na een korte kennismaking roept hij zijn echtgenote die ons wegwijs moet maken in de Jotine. Ons Frans is niet bijzonder goed, maar we begrijpen wel het meeste dat zij en hij ons vertellen over het huis.

Alles wat we maar zouden willen is beschikbaar in en rond het huis, met andere woorden het huis is erg compleet. We krijgen de sleutel en kunnen beginnen met het uitladen van onze auto. Eerst alle kleding en dergelijke naar binnen, daarna kan ik de fietsen weer in elkaar zetten. De kano, blijft als (bouw)pakket met de peddels in de auto.

Paulette heeft van thuis ook een blikje alcoholvrij bier en een fles wijn meegebracht. Als de bagage is opgeruimd en de fietsen weer kunnen rijden, vinden we het tijd om het genoemde in onze ruime tuin te gaan nuttigen. Het weer is nog steeds prachtig: om 18:00 uur nog steeds rond de 28 graden, een beetje wind en af en toe een wolkje.

Als de dorst gelest is, nemen we een douche en kleden ons om voor het diner. Om een restaurant te vinden dat op zondag geopend is moeten we naar Corbigny (F), met de auto nog geen tien minuten rijden naar het westen. Aangezien ik nog geen alcohol gedronken heb, rijd ik ons naar het centrum van het stadje en parkeer daar de auto. We lopen verder door het plaatsje totdat we het betreffende restaurant gevonden hebben. Er is op het terras nog plaats voor ons tweeën.

We bestellen een mandje brood en beiden een pizza. Het dessert slaan we over en kiezen als afsluiting voor een kopje koffie. Het smaakt allemaal uitstekend en als dan ook de rekening nog onder de €35,00 blijft zijn we helemaal tevreden.

Om een uur of tien rijden we Doussas (F) binnen en doordat we nu van de andere kant komen rijd ik in eerste instantie ons vakantiehuis voorbij. Ik keer op de smalle weg door een paar keer te “steken” en sla dan de juiste weg in om bij La Jotine aan te komen.

We drinken buiten nog een kopje koffie, maar hoewel het nog wel licht is, is het behoorlijk afgekoeld en doen de muggen een poging om ons leeg te zuigen. Kortom we gaan ons tweede kopje koffie binnen drinken.

De ogen van Paulette vallen steeds dicht, dus gaan we naar boven, waar ik verder ga schrijven aan het verhaal waarmee ik net begonnen was. Paulette valt al snel in slaap en ik als ik mijn verhaal afrond is het half twaalf geweest.

Maandag 9 juli

Na een goede nacht geslapen te hebben, worden we rond half acht wakker. We hebben nog geen brood voor het ontbijt, dus hadden we gisteren bedacht dat we dat vanmorgen op de fietsen zouden gaan kopen in Cervon (F), hier zo’n 3 kilometer vandaan. Tegen de tijd dat wij op de fiets zitten is de zon al lekker warm, zodat ik in hemd en korte broek op weg ga. Paulette heeft toch nog een jasje aan, maar ja zij heeft elektrische ondersteuning terwijl ik het op eigen kracht moet gaan doen.

We rijden het pad af naar de weg en laten ons dan naar beneden vallen gedurende ongeveer een anderhalve kilometer, de andere anderhalve kilometer moeten we weer omhoog tot bij de bakker, zodat ik lekker warm daar aankom. We kopen twee baguettes en rijden dezelfde weg weer terug.

Bij ons huis staat de eigenaar te kijken hoe we de heuvel op klimmen en boven aangekomen krijgen we een compliment omdat we zo sportief zijn.

Natuurlijk ontbijten we buiten in onze grote tuin en kiezen nog aan tafel via www.gpsies.com op mijn smartphone een wandeling uit. Het wordt een rondwandeling vanuit Lormes (F) dat hier ongeveer 10 kilometer vandaan ligt. Dan moet de laptop er nog aan te pas komen, want ik heb een gpx-bestand gedownloaded op mijn telefoon, dat bestand mail ik dan naar mezelf. Op de laptop open ik de mail en via het programma Basecamp verzend ik het dan naar de wandelgps.

Vanavond willen we in ons vakantiehuis eten, dus gaan we eerst maar eens op zoek naar de Aldi supermarkt in Corbigny (F). Met behulp van Google Maps vinden we de supermarkt en halen daar een kar vol boodschappen voor de maaltijd van vanavond en verder drank en fruit voor de komende dagen.

Als alles uitgepakt en in het huis opgeborgen is, maken we ons gereed voor de wandeling.

Even later rijden we naar Lormes (F) met een rugzak vol proviand en water. We parkeren de auto in het centrum en zoeken de route op van de wandeling. We pikken de route aan de oostzijde van het dorp op en lopen dan de route met de wijzers van de klok mee, rond het dorp.

Het eerste stukje gaat omhoog, maar al snel dalen we alleen nog maar. Dat is op zich prima, alleen betekent dat, dat we straks ook weer helemaal omhoog moeten. Aan de route is te zien, dat we doorstijgen totdat we ten noorden van het dorp uitkomen. Vandaar wil ik dan afdalen naar het centrum.

De route is leuk en afwisselend, stukjes asfaltweg, onverharde karrensporen, smalle bospaadjes, van alles wat. Helaas zitten er in het bos van die vervelende steekvliegen, waar vooral Paulette nare herinneringen aan heeft. Voordat we het in de gaten hebben heeft een van hen Paulette al in haar nek te pakken. Gelukkig slaat ze hem op tijd weg, zodat de schade beperkt blijft. Voor de zekerheid blijf ik achter haar lopen om de vervelende beesten van haar af te kunnen slaan zodra ze op haar gaan zitten. Uit ervaring weten we dat we door moeten blijven lopen, want zodra je stil staat openen ze met hen allen de aanval op je.

Op een gegeven moment komen we langs een camping bij een meer, we bekijken de situatie en het lijkt er op dat we op dit meer mogen peddelen met onze kano.

We zijn de wandeling even na half een begonnen en na een kleine drieënhalf uur vinden we de auto weer terug waar we hem geparkeerd hebben, wel zo fijn. Helaas is er geen enkel restaurant of iets dergelijks open, zodat we ons wel verdiende glas fris maar in het vakantiehuis gaan drinken.

Het is zo laat in de middag nog zo warm in de zon (28 graden), dat we in de schaduw gaan zitten om te genieten van ons koude glas drinken. Daarna pakken we wat te lezen en zodra de stralen van de zon minder hevig zijn, zoeken we weer een plekje in de zon.

Ik verplaats de fietsen van de zon in de schaduw, maar zet ze even later toch weer terug, maar dan met een laken er over. Ik denk dat ze op hun oude plek toch beter stonden wat schaduw betreft, alleen in de namiddag staan ze hier pal in de zon, dan maar beschermen met een laken.

Paulette verzorgt vanavond het diner in de vorm van een heerlijke maaltijdsalade. We beginnen de maaltijd in de zon, maar aangezien de aarde nog steeds draait, komen we steeds meer in de schaduw te zitten. Paulette heeft dan ook snel weer haar jasje er bijgehaald.

We houden meer brood over van de maaltijdsalade als dat we bedacht hadden. Morgen dus geen vers brood van de bakker, maar brood uit de broodrooster.

Het koelt vanavond lekker af, zodat we, na de afwas, binnenblijven voor de koffie. Paulette is bezig met haar telefoon en ik stel de track van de wandeling van vanmiddag zeker. Het blijkt dat we 12,4 km gelopen hebben met 395 meter stijging, die we ook weer gedaald zijn. Het had voor Paulette zeker niet meer moeten zijn, maar door de afwisseling in de wandeling was het ook voor haar nog leuk en niet te veel.

Morgen willen we de kano te water laten, Paulette zoekt via het internet naar de mogelijkheden hier in de buurt. Na wikken en wegen komen we uit bij het meer van Pannecièrre, dat hier ruim een half uur rijden met de auto vandaan ligt. Ik maak een route er naar toe en begin dan aan het schrijven van ons verhaal van vandaag. Paulette pakt een boek nadat ze de glazen gevuld heeft met nattigheid.

Dinsdag 10 juli

Vanmorgen worden we er door de telefoon toch weer aan herinnerd dat het acht uur is. We hebben prima geslapen en stappen uit bed om te zien hoe het weer er vandaag uitziet. Het blijkt alweer mooi weer te zijn.

Paulette springt alvast onder de douche en ik begin aan mijn ochtend itness en volg daarna haar voorbeeld.

Oké het is half tien eer wij buiten aan het ontbijt zitten, maar het is toch jammer dat er iemand bij de buren met een motormaaier het gras loopt te maaien. Gelukkig laat hij het stuk, dat direct grenst aan waar wij zitten te eten, even met rust, zodat we nog even kunnen natafelen zonder met stemverheffing te hoeven praten.

We bespreken het plan voor vandaag, namelijk varen op het meer van Pannecière. We trekken onder onze kleding de badkleding aan en nemen in plaats van de gewone rugzak de waterdichte rugzak mee, met daarin onder andere de lichtgewicht stoeltjes en de badlakens.

Paulette rijdt en ik navigeer, zo arriveren we ruim een half uur na vertrek in het gehucht Arrinjette (F) aan het meer. Het lijkt dat we hier vrij dicht met de auto bij een klein strandje kunnen komen, maar als ik buiten de auto sta te kijken hoe we daar dan moeten komen, merk ik dat de wolken de overhand beginnen te krijgen en dat er behoorlijk wat wind staat. Eigenlijk te koud om aan het strand te liggen met deze wind die over het meer de koelte brengt die we de laatste paar dagen gerust hadden kunnen gebruiken.

We hebben een alternatief plan nodig, want vandaag gaat het varen niet leuk zijn. Ik zoek op de digitale kaart een plaatsje dat iets betekent qua omvang en vind Château Chinon (F). Er moet daar ook minstens één tankstation zijn en dat is prettig omdat Paulette zich zorgen maakt over de krappe dieselvoorraad die zich nog in de tank bevindt.

We rijden een stukje terug en rijden dan over een mooie weg in een paar minuten naar Château Chinon (F). Vrij snel vinden we een tankstation waar ik de auto weer van voldoende diesel voorzie. Daarna parkeren we de auto op een mooie parkeerplaats vlak bij het centrum en doen een rondje door het dorp. Al lopende bedenken we dat we vanaf hier misschien wel een mooie wandeling kunnen maken als alternatief voor het varen. Eerst lopen we naar de Atac supermarkt om daar wat te drinken te kopen en wat fruit. Vervolgens lopen we terug naar de auto waar we de rugzak vullen met zaken die we denken nodig te hebben voor een wandeling. Ten slotte kijk ik hoe ik even snel een leuke wandeling in elkaar kan zetten met behulp van de topografische kaart in de wandelgps. Om half een gaan we op weg voor een nog niet geheel bekende en geplande wandeling. Ik probeer het hoogteverschil zo klein mogelijk te houden, maar merk wel dat we steeds langzaam afdalen.

Ongeveer halverwege zien we een bankje langs de kant van de weg, een perfecte plaats om even te rusten en wat te eten.

Tot hier toe is het een leuke wandeling geweest: vanuit het dorp naar het bos en nu er weer uit om een belangrijke verbindingsweg in de Morvan over te steken en daarna het open veld in. Via een paar holle onverharde wegen dalen we verder af. Die wegen zijn niet alleen hol, maar de zijkanten zijn ook zo hoog begroeid dat we er alleen af en toe overheen kunnen kijken. We lopen door een mooie omgeving, die we af en toe toch te zien krijgen. Daarna dalen we door het bos af naar de rivier de L’Yonne, het nadeel van zo’n rivier is dat die op het laagste punt stroomt. Dat betekent voor ons dus dat het vanaf hier nog over anderhalve kilometer klimt vanaf 390 tot 535 meter hoogte.

De temperatuur was gedaald tot 22 graden, maar het laatste stuk loopt hij weer op tot 25 graden, het weer wordt steeds beter. Kortom, Paulette is erg blij als we weer bij de auto aankomen. We blijken dan, inclusief het rondje door het dorp, bijna 13,5 km lopend afgelegd te hebben, daarbij hebben we bijna 350 meter gedaald en ook weer geklommen.

Ik rijd ons weer terug naar ons vakantiehuis, daar nemen we plaats in onze enorme tuin en drinken een koel drankje. Het weer wordt alleen maar beter, zodat het nu heerlijk is, zelfs na vijven. Paulette is toe aan een oppepper en ik bied aan om haar voeten te masseren, aangezien ze daar wel oren naar heeft, ga ik de massageolie opzoeken die ik van thuis meegenomen heb en ga aan de slag.

Aangezien we rond zeven uur naar Corbigny (F) willen rijden, gaan we om kwart over zes aan het werk om ons toonbaar te maken voor het diner.

We rijden daar aangekomen eerst naar de Atac supermarkt om brood te kopen, want morgen is de bakker in Cervon (F) gesloten. In het stadje zijn nu meer restaurants open dan eergisteren, maar we komen toch weer uit bij hetzelfde restaurant als zondag. Paulette en ik doen onze best om in het Frans te laten weten wat we willen eten en drinken, maar als het toch niet duidelijk is dat Paulette een voorgerecht als hoofdgerecht wil, probeert Paulette het in het Engels. De jongeman antwoordt in keurig Engels en Paulette kan het dan ook niet laten om hem daarvoor een compliment te geven. Hij antwoordt dat het op zich niet zo vreemd is, omdat hij geen Fransman is…

Paulette krijgt een heerlijke salade en ik mijn hamburger die ik minder vind: te vet en met frietjes die te vet en te zout zijn. De volgende keer zoeken we een restaurant in een andere plaats.

We rijden terug naar Doussas (F). Daar aangekomen is het nu aanmerkelijk frisser dan de laatste dagen, we gaan binnen zitten met de deur dicht.

We drinken nog een bakje koffie en dan pak ik mijn laptop om weer een stukje aan mijn verhaal te schrijven. Paulette is druk met haar telefoon, maar zorgt er even later wel voor dat er een koud biertje voor mijn neus staat.

Ondertussen hebben we besloten dat we morgen, na het ontbijt op de fiets naar Corbigny (F) rijden en vandaar naar het kanaal van Nivernais. In Chaumot (F) aan de andere zijde van het kanaal willen we zien of er leuke restaurants te vinden zijn.

Met behulp van de Freizeitkarte Frankreich probeer ik te zien of er daar een leuke fietsroute te maken is.

Woensdag 11 juli

Wanneer we het dakraam openen, zien we dat het vanmorgen zwaar bewolkt is. De weersverwachting is gelukkig zo dat er geen neerslag verwacht wordt en dat het gaandeweg de dag beter wordt qua zon en dus ook qua temperatuur.

Het is nu nog fris, dus zodra we aangekleed zijn, ontbijten we binnen. We hadden nog brood over van gisteren dus hoeven we ook de deur niet uit om naar de bakker te gaan.

Na het ontbijt, doen we wat huishoudelijke klusjes en lezen we wat. Er lijkt geen verandering in het weer te komen. In de loop van de ochtend besluiten we dat we gaan fietsen. We hebben het idee opgevat om het kanaal van Nivernais op te zoeken, daarlangs schijn je prima te kunnen fietsen.

Om even voor half twaalf rijden we naar Corbigny (F) en daarna rijden we via Le Canal du Nivernais naar het dorpje Chaumot (F), met de gedachte dat hier misschien nog een restaurant te vinden is. Helaas is hier bijzonder weinig te doen, we keren niet terug naar het kanaal maar kiezen voor een route door het heuvellandschap.

Zo rijden we via Pazy (F) naar La Colancelle (F). In dat plaatsje zien we rond 13:00 uur een eenvoudig eethuisje en kopen daar een paar blikjes koud bronwater. We drinken er beiden één leeg en rijden dan verder naar Baye (F), daar rijden we weer een stukje langs Le Canal du Nivernais om het even later weer te verlaten om naar Achun (F) te rijden. In Achun (F) stoppen we bij een bankje bij een kruispunt, plaatsen onze fietsen er naast en eten ons brood. Hier breekt het zonnetje af en toe door de bewolking. Daarna willen we naar Saint-Maurice (F) rijden, dat wil zeggen als de accu van Paulette haar trapondersteuning nog meer dan de helft van zijn stroom over heeft.

Net voor Saint-Maurice (F) is het niet helemaal duidelijk of Paulette nog een helft over heeft en slaan we dus af, op weg terug naar Corbigny (F).

Dit keer rijden we vanaf Bazolles (F) weer naar Baye (F) om daar verder Le Canal du Nivernais te volgen tot Corbigny (F). Dit gaat goed tot net voorbij Bazolles (F), want daar zouden we het kanaal moeten oversteken om bij het fietspad te kunnen komen dat langs het kanaal loopt. In het dorp wordt al aangegeven dat de weg verspert is (route barré), maar wij zijn eigenwijs en zo staan we stil voor het kanaal waar gewerkt wordt aan de brug. Paulette gebruikt haar vrouwelijke charmes door te informeren of we er misschien toch over mogen. De werklieden gebaren dat het wel kan, dus tillen we de fietsen over de gaten en bereiken dan het gewenste fietspad.

Aan de andere kant rijden we verder naar het noorden en zien dan dat we eventueel ook nog via een voetgangersbruggetje hier hadden kunnen komen.

Het kanaal volgend komen we weer door Baye (F) en even later door Port-Brûlé (F). We volgen het kanaal tot L’Huis au Roi (F). Onderweg stoppen we nog een keer om ons derde blikje bronwater op te drinken. Het is trouwens verbazingwekkend hoeveel keer er geschut moet worden voordat je met een boot(je) van Baye (F) in Chaumot (F) bent, met de fiets gaat het sneller.

Vanaf L’Huis au Roi (F) rijden we de kortste weg naar Corbigny (F). Daar kopen we bij de Atac supermarkt een tweetal stokbroden voor vanavond bij het diner dat Paulette gaat serveren.

Paulette maakt zich zorgen over hoe ze straks van Corbigny (F) gaat klimmen naar Viry (F) en vervolgens door naar Doussas (F). Zou de accu het volhouden tot ons vakantiehuis… Nu blijkt dat ze de hele rit maar een vierde van het vermogen van de trapondersteuning heeft gebruikt! Geen wonder dat ze het nu “zat” is. Ik raad haar aan om, zodra het begint te klimmen, het totale vermogen van haar accu aan te spreken om zonder problemen boven te komen. Zodra het begint te klimmen schakelt ze dus haar accu naar vol vermogen en zie ik alleen haar achterzijde nog. Ze rijdt bij een stijgingspercentage van 5% met een snelheid van 27,5 km/uur omhoog, ik volg met een schamele 15 km per uur…

“Thuis” aangekomen blijken we 71,6 km gereden te hebben en daarbij hebben we 668 meters gedaald en weer geklommen. Het is bijna vijf uur en Paulette gaat eerst maar eens een uur relaxen voordat ze zich druk gaat maken om het avondeten. Ik geef haar groot gelijk, want het zonnetje is er nu en geeft nog goed zijn warmte.

Ik zoek de Ducttape en plak haar accuhouder vast aan haar fiets. Die zat vast met een bout, maar die heeft ze vandaag onderweg verloren.

Paulette heeft omstreeks zeven uur weer een eenvoudige maar heerlijke maaltijd op tafel getoverd. Helaas schuift er een aantal wolken voor de zon, zodat we ons weer een stukje moeten aankleden onder het eten.

Na het eten gaat Paulette een verfrissende douche nemen. Ik ruim de tafel af en doe de afwas, want Paulette heeft al “gekookt” en heeft haar rust verdiend.

Na de afwas spoel ik me ook af en ga dan aan de slag met mijn verhaal. Paulette leest een boek. We zitten allebei binnen op de bank, want buiten is het te fris geworden.

Morgen gaan we met de auto naar Auxerre (F) een beetje shoppen, minder vermoeiend voor Paulette dan de laatste paar dagen, hoop ik.

Donderdag 17 juli

Vanmorgen worden we beiden om 7:00 uur gewekt door de telefoon van Paulette. We hebben ervoor gekozen om op tijd weg te gaan zodat we niet net rond het middaguur in Auxerre (F) aankomen en de winkels gesloten aantreffen.

Rond half negen rijden we naar het noorden en zien de temperatuur op deze wolkenloze ochtend in anderhalf uur oplopen van 16 naar 23 graden tegen de tijd dat we Auxerre (F) naderen. Net voor de stad rijden we naar het oosten om langs Le Canal de Nivernais de stad in te komen. Aan die zijde staat namelijk het voetbalstadion met voldoende (gratis) parkeerplaatsen.

Vanaf deze parkeerplaats lopen we in een kwartiertje naar het centrum van de stad. We zijn nog maar net bij een grote kerk aangekomen of we worden aangesproken door een oude dame, die vraagt of we Frans spreken. Als we antwoorden dat we een beetje Frans spreken, begin ze een verhaal te vertellen over de geschiedenis van dit kerkgebouw. Als ze uitverteld is en vraagt of we het begrepen hebben en wij eerlijk antwoorden dat we ongeveer begrepen heeft wat ze zei, lijkt ze teleurgesteld en vraagt dan of Paulette haar wil helpen om van de weg op het trottoir te komen, de grote/hoge stap durft ze niet alleen.

We doorkruisen het centrum een paar keer en lopen ook nog een keer naar het stadsdeel aan de andere zijde van de rivier de L’Yonne, die de stad in tweeën deelt, maar daar lijkt niet veel te beleven en even later steken we de rivier nog eens over, maar dan via een andere brug.

Paulette komt met het idee om hier in de stad een warme maaltijd te gebruiken, zodat het vanavond niet meer nodig is om het dorp uit te gaan. We vinden al lopende door de stad een Chineesrestaurant dat ons wel aan staat en onthouden de plek, zodat we het terug kunnen vinden.

Bij een fotozaak vinden we even later een nieuwe foedraal voor mijn wandelgps, van de oude is de rits stuk. Ik krijg hem cadeau van Paulette en neem hem direct in gebruik.

We lopen nog verder door de stad in de hoop dat we precies zo’n espressokopje vinden als in het vakantiehuis, want er is er gisteren eentje gesneuveld tijdens de afwas. Een overvloed van espressokopjes in allerlei soorten, kleuren en maten, maar helaas niet dezelfde.

Tegen half een zoeken we de Chinees op en gebruiken daar het middagmaal.

Na de maaltijd lopen we weer terug naar de auto en kiezen dan een route terug met als tussenstop Clamecy (F), waar we op de heenweg van dachten dat het wel een leuk stadje lijkt. Na ruim een uur, parkeren we aan de rand van het centrum en lopen het stadje in. Het is zeker geen nare plaats om te zijn, maar echt veel is er ook niet te beleven. We bekijken het centrum en lopen daarna weer naar de auto. Het navigatiesysteem vertellen we dat we nu naar Doussas (F) willen en rijden dan op aanwijzing naar het zuiden. Als ik bij Flez-Cuzy (F) een aankondiging zie van een Super-U supermarkt in Tannay (F) volg ik de borden naar dat dorp en vinden even later de supermarkt. We kopen daar baguettes en tomaten en rijden dan weer terug om via Corbigny (F) naar Doussas (F) te rijden.

Als we “thuis” aankomen is het nog maar half vijf dus gaan we nog de tuin in om te ontspannen en te genieten van het mooie weer. Even later maken we samen een schaal met vers fruit die we daarna voor de helft leeg eten.

We lezen wat en dan komt Paulette op het idee om badminton te gaan spelen. We hebben tenslotte onze eigen rackets meegenomen, maar het is alweer jaren geleden dat we ze gebruikt hebben. Na even inslaan krijgen we de slag te pakken we werken we ons nog even warm, wat niet zo moeilijk is voor degene die in de zon staat te spelen.

We drinken nog een glas fris in de tuin en genieten van de avondzon. Op een gegeven moment vinden we het tijd om te gaan eten en kiezen voor een plekje in de tuin waar de zon nog net schijnt. Wanneer we uitgegeten zijn, komen we zo langzamerhand in de schaduw te zitten. Achter in de grote tuin, is nog een streep zonder schaduw. We pakken twee stoelen en de laatste stralen van de zon. Daarna gaat Paulette als eerste douchen, terwijl ik de tafel afruim. Daarna is het mijn beurt. Wanneer ik opgefrist beneden kom zit Paulette al binnen op de bank. Ik maak twee kopjes koffie en Paulette komt met chocola op de proppen, de avond kan niet meer stuk.

Terwijl ik vervolgens mijn verhaal schrijf leest Paulette haar boek.

Vrijdag 13 juli

Voordat het acht uur is ben ik al wakker. Het verduisteringsgordijn blijkt niet helemaal dicht te zijn, dus ben ik wakker geworden van het licht. Paulette wordt pas wakker als de telefoon het signaal afgeeft dat het acht uur is.

Vanmorgen is het al zulk lekker weer dat we buiten ontbijten. Daarna tanden poetsen en de rugzakken inpakken: één voor de wandeling, één voor het geval dat we ter plekke ook nog willen varen, dan wel pootje baden. We gaan namelijk naar Le Lac des Settons, een kleine 40 minuten rijden naar het oosten.

Om kwart voor elf hebben we de auto aan het meer geparkeerd. De 38 km in 38 minuten rijden, dat geeft aan dat er voldoende bochten op de route lagen!

We lopen de route om het meer van Settons met de klok mee. Het is een leuke route: soms dicht langs het water, soms door het bos, af en toe stukjes over de weg. Het weer is prachtig en er zijn voldoende picknickbankjes en openbare toiletten op de route. Voor Paulette is het belangrijk dat er praktisch geen hoogteverschil is tijdens deze wandeling.

Om half een lassen we een rustpauze in, we zijn dan ongeveer halverwege. Een uurtje later kiezen we een picknickbank om te gaan lunchen met van huis meegebracht etenswaar. We zitten tegenover een speelplaats waar zojuist twee jonge dames aan het oefenen waren met de aanwezige toestellen. Even later komen er twee stellen aan die ook het een en ander uit willen proberen op de speelplaats. Ik zie dat één van hen een mobiele telefoon vindt in het zand. Één en één is twee, dus vertel ik hen op het moment dat ze langs ons lopen (in mijn beste frans) dat de kans groot is dat de telefoon die ze gevonden hebben van één van de twee jonge dames is die iets verderop in het gras zitten. Degene wier telefoon het was, blijkt hem nog niet gemist te hebben, maar is wel blij dat hij weer terecht is.

Omstreeks drie uur arriveren we bij de stuwdam, die er voor gezorgd heeft dat er hier überhaupt een meer is. We lopen het laatste stuk over de stuwdam naar de auto en hebben dan ruim 15 km afgelegd.

De wolken hebben nu de overhand, hoewel de zon zich toch af en toe laat zien. Toch vinden we het niet echt warm genoeg om op of in het water te gaan. We besluiten terug te rijden naar Lormes (F), op de heenweg hebben we daar een supermarkt gezien, waar we brood willen halen voor ons “broodje gezond” dat we als diner in gedachten hebben.

Bij ons vakantiehuis aangekomen, met drie stokbroden, is het zonnetje toch nog even flink aanwezig, zodat we de schaduw opzoeken. We eten de schaal met vers fruit, die Paulette gisteravond heeft klaargemaakt, leeg en slaan dan aan het lezen. Paulette in de zon, ik in de schaduw.

De keren dat we in Lormes (F) geweest zijn, zagen we daar de bewegwijzering naar de Gorge Narveau (kloof) en een waterval. We zoeken op het internet wat dat is en merken dan dat het niet groots is maar wel leuk om gezien te hebben. Vanaf de weg is het heen en weer ongeveer een uur lopen, dus daar kunnen we morgen de dag mee beginnen.

Om een uur of zeven beginnen we aan de voorbereidingen voor de maaltijd. De zon is weer even terug, dus zitten we even later prinsheerlijk in de avondzon te genieten van ons eenvoudige maar erg smakelijke diner.

Na het douchen duiken we beiden op de bank. Paulette met haar telefoon en ik met de laptop om mijn verhaal te schrijven. We drinken ondertussen koffie en maken een plan voor morgen.

Als het weer goed is, gaan we eerst de Gorge Narveau opzoeken met bijbehorende waterval, en daarna koersen we naar La Collancelle (F) om te zien of we daar op het water kunnen peddelen met onze kano.

Zaterdag 14 juli

Vandaag ben ik al eerder dan acht uur wakker omdat ik last heb van een zere rug, toch verwend door ons waterbed vrees ik.

Om even na achten stappen we uit bed, lopen ons ochtendritueel af en ontbijten buiten, want het is prachtig weer met iets sluierbewolking.

Na het ontbijt pakken we de rugzakken in en rijden dan naar Lormes (F). We kunnen in eerste instantie de supermarkt niet meer vinden, maar na wat rondjes door het dorp vinden we de Maxi dan toch nog. We kopen daar alleen broodbeleg voor vandaag, want het blijkt dat zelfs op deze nationale Franse feestdag de supermarkten tot ‘s avonds open zijn. Dan gaan we vanavond wel de andere boodschappen doen als we terug naar “huis” rijden. Stokbrood voor vandaag hebben we van gisteren, vanmorgen nog opgewaardeerd in de oven.

Na aankoop van het broodbeleg, rijden we een stukje terug richting Doussas (F) om het begin van de wandeling naar de Gorge de Narveau te vinden. Met behulp van de wandelgps is dat een fluitje van een cent. We parkeren de auto aan de kant in een landweggetje en beginnen te lopen. Het pad is nog net te herkennen als pad, maar het is zwaar overwoekerd door braamstruiken en brandnetels, niet echt onze vrienden. Halverwege zie ik een paadje naar de weg en wil de wandeling afbreken omdat deze wandeling een “gevecht” is met de plantenwereld en dan heb ik het nog niet eens over de muggen. Paulette vindt dat we nu moeten doorzetten en aangezien ik dat eigenlijk ook liever doe, gaan we verder en gelukkig wordt vanaf hier het pad beter begaanbaar.

Na drie kwartier vanaf het begin is het pad een echt pad en komen we bij het water dat al de waterval gepasseerd is. Dit schijnt ook het begin van de “gorge” te zijn. Een kwartier later zien we de waterval en nog een kwartier later zijn we tot in Lormes (F) gekomen. We besluiten daar om via de weg terug naar beneden te lopen, want we hebben geen zin meer in drie kwartier struinen door de rimboe. Vanaf het dorp is het over de weg ruim een half uur terug naar de auto.

Bij de auto aangekomen verwijder ik bij mezelf twee teken. Dat wordt vanavond dus extra controle bij elkaar om er geen een te missen.

Achteraf blijkt het pad dat we vanmorgen gelopen hebben tot de “afslag” naar boven, niet meer in gebruik te zijn. Voor de toeristen heeft men de wandeling tot een rondje gemaakt die te lopen is vanaf het dorp of vanaf een parkeerplaats, de “afslag” naar boven leidt naar die parkeerplaats…

We rijden nu naar Corbigny (F), controleren hier tot hoe laat de Aldi vandaag open is en vandaar naar La Collancelle (F), tenminste dat was de bedoeling, maar ik rijd zonder navigatie en denk dat ik naar het zuidwesten rijd, maar koers op het zuiden af. In Marcilly (F) corrigeer ik mijn fout en kom dan toch nog op de D958 richting het gewenste dorp.

We rijden tot voorbij Baye (F) langs het meer, maar vinden daar geen mogelijkheid om bij het water te komen en rijden terug naar Baye (F). Daar parkeren we de auto tussen de bomen, bij de botenhelling.

Maar eerst is het tijd voor de lunch die we gebruiken langs het kanaal van Nivernais waar we prachtig zicht hebben op een schutsluis. Daarna halen we de grote zak uit de auto die we al jaren niet meer hebben uitgepakt. Nu we het doen, blijkt er nog steeds dezelfde prachtige kano als “bouwpakket” in te zitten. De opblaasbare delen moeten we nog wel met lucht vullen, maar met de nieuwe pomp lukt dat prima. De pomp pompt namelijk de lucht met in- én uitgaande beweging. Daarna de stoeltjes bevestigen en de belangrijke zaken in de waterdichte bagageruimte opbergen. Nu nog een set peddels in elkaar zetten en we kunnen gaan.

Op de plek van de botenhelling is het oppervlaktewater door de wind erg vuil, dus kiezen we voor een plekje iets verder, maar dan moeten we wel balanceren op de keien. Paulette neemt voorin plaats en ik achterin want Paulette wil liever niet peddelen.

Het is prachtig weer met af en toe een wolk die voor de zon schuift. Ik moet zeggen dat ik die wolken niet erg vind. Ik peddel naar de andere kant van het meer, ca. 2 km verderop en peddel dan langs de kant terug. Aan die zijde is meer te zien, doordat zich daar zeilscholen, campings en strandjes bevinden. Als we ongeveer halverwege de terugtocht varen, gaat er ineens een alarm af. Het blijkt dat we tegen een nylondraad van een visser gevaren zijn. We vinden de draad en manoeuvreren ons er onderdoor zonder hem te breken.

Als we terug bij de botenhelling zijn, zijn mijn armen er ook wel aan toe, dat wil zeggen: de vermoeidheid slaat toe na ca. 4 km peddelen. We hebben onderweg even gedobberd en Paulette heeft ook even een poging tot peddelen gedaan, maar haar armen wilden niet echt meewerken.

We halen de kano weer uit het water, drogen hem zo goed als dat gaat en trekken de lucht er uit met behulp van de pomp die ook kan zuigen. “Vroeger” was de achterblijvende lucht altijd een probleem, daardoor konden we hem slecht zo opvouwen, dat alles in de zak paste, nu gaat dat gelukkig erg eenvoudig.

We rijden de kortste weg terug naar Corbigny (F) en doen inkopen bij de Aldi. Vervolgens rijden we naar ons vakantiehuis en laden daar alles uit. Paulette heeft nog een paar ijsjes in de vriezer en daar zijn we nu wel aan toe. Daarna lezen we een paar bladzijden tot de wind gaat liggen en het tijd is voor een spelletje badminton.

Aangezien je daar dorst van krijgt, zitten we even later aan ons drankje tot het tijd wordt om ons op te frissen, want we willen vanavond uit eten in Corbigny (F).

Paulette vindt voor het douchen nog een paar teken bij haarzelf, ik kan er geen een meer vinden.

Vanavond gaan we op de fiets naar het dorp. Naar beneden ga ik harder dan Paulette, dus duw ik haar zodat we tegelijkertijd beneden aankomen. We rijden het restaurant van de vorige keren voorbij en zien over het spoor een restaurantje dat we wel willen proberen.

De prijzen zijn redelijk en er zit maar een stel te eten. We doen onze bestelling en krijgen dan ook al snel het een en ander op tafel geserveerd. Even later arriveert een Fransoos die al veel te veel alcohol binnen heeft gekregen en gaat aan de bar zitten. Hoewel wij buiten op het terras zitten, kunnen we hem horen lallen. Een Nederlands koppel wil een tafeltje nemen, merken de dronkaard op en besluiten dan om toch maar ergens anders te gaan eten.

Ons eten smaakt ondanks de beschonken cliënt prima. Ik ga op een gegeven moment aan de bar afrekenen. De dronken man vertelt mij iets, maar ik kan zijn gelal met geen mogelijkheid verstaan. Ik reken af en we stappen weer op de fiets. De uitbater brengt Paulette nog wel even haar jasje dat ze bijna vergeten was.

We rijden terug en zodra de weg begint te stijgen krijg ik hulp van Paulette. Zij heeft haar trapondersteuning op de maximale capaciteit gezet en zo word ik naar boven getrokken met ruim 20 km per uur. Met deze temperatuur, nog steeds zo rond de 25 graden, toch wel prettig.

In de tuin koelen we een beetje af en drinken koffie. We maken samen een plan voor morgen: het wordt een fietstocht naar Le Lac des Settons.

De muggen worden vervelend, dus haalt Paulette de anti-muggenspray. We blijven vanavond buiten tot het te donker wordt om te kunnen lezen.

Ik maak de route op de laptop met behulp van Basecamp en de Freizeitkarte Frankreich en zet deze over naar de wandelgps.

Daarna lees ik de wandelgps uit om de wandelroute van vanmorgen te kunnen zien. Het blijkt dat we 5,4 km gelopen hebben en daarbij 148 meter gestegen en ook weer gedaald hebben.

Binnen schrijf ik mijn verhaal. Paulette is druk met chatten via haar telefoon. Voor het slapen gaan ontdekt Paulette nog weer een paar teken, die ik bij haar verwijder voordat ze echte schade aanrichten.

Zondag 15 juli

Om half acht zijn we allebei wakker en stappen uit bed, we hebben zin in de fietstocht. Brood hadden we nog dus hoeven we niet naar Cervon (F) voor het ontbijt, straks wel om brood voor de lunch te halen.

Het is weer prachtig weer, dus lekker buiten ontbijten. Daarna de tassen inpakken met wat we onderweg en daar nodig denken te hebben. Voor de zekerheid neem ik ook de acculader voor Paulette d’r fiets mee.

Om even na tien uur rijden we naar beneden richting Cervon (F). Helemaal beneden besef ik dat ik helemaal geen ID bij me heb. Aangezien dat mij geen goed gevoel geeft, stuur ik Paulette door naar de bakker en rijd ik terug omhoog om mijn pashouder te halen met daarin mijn rijbewijs.

Tegen de tijd dat ik bij de bakker aankom heeft Paulette al brood gehaald, dacht ik onderweg. Maar het blijkt dat Paulette haar portemonnee in mijn rugzak heeft opgeborgen. Dus kan ik bij de bakker even op adem komen, terwijl Paulette brood koopt.

Daarna gaan we pas echt op weg, eerst richting Vauclaix (F) en daarna verder naar het oosten. Via La Roche (F) en het gaat nog steeds langzaam omhoog. Dan mis ik een afslag, omdat die onverhard is, ik probeer het volgende weggetje dat wel verhard is, maar even later toch onverhard wordt. We lopen een stuk en merken dan dat we niet komen waar we zijn willen en keren dan maar weer om, terug naar de gewone weg. Even later in Savault (F) gaat het weer mis, eerst rijden we het bedoelde weggetje voorbij, weer omdat het onverhard is. We proberen een stuk, en het lijkt niet slecht te rijden, tot we zover rijden dat omkeren geen zin meer heeft. Helaas wijzigt het weggetje in een pad met grote keien, zodat er niet meer te fietsen valt. Als het omhoog gaat, krijgt Paulette haar zware fiets niet omhoog geduwd, dus wisselen we van fiets zolang we lopen. Dan komen we bij een stuk dat ondergelopen is, ik loop over een smal droog randje van de berm en duw de fietsen tot aan de assen door het water en de modder. In één klap zien de fietsen er niet meer uit. Helaas moeten we nog een paar honderd meter voordat we op een geasfalteerde weg uitkomen.

We spreken hier af dat we vandaag geen onverharde weg meer nemen. Uiteindelijk komen we pas om half twee bij Le Lac des Settons aan. We vinden dat we nu wel een ijskoude Cola Zero verdiend hebben en kiezen een tafeltje op een terras. Paulette heeft nog voldoende power in de fietsaccu, dus wagen we het er op dat hij het volhoudt tot terug bij ons vakantiehuis.

Wanneer de cola op is, zoeken we aan het water een picknickbank en lunchen daar uitgebreid terwijl we de mensen gadeslaan die het water opgaan met waterfietsen. Ook de rondvaartboot heeft voldoende gasten om naar te kijken.

Om half drie pakken we alles weer in en rijden naar de plaatselijke minimarkt. Paulette koopt daar water en een paar blikjes Cola Zero. Het water gaat in de bidons en de cola in de tas. Om tien over half drie rijden we weg bij het meer. De route volgt voornamelijk de heenreis, met uitzondering van de onverharde wegen… Boven het meer hingen al donkere wolken, maar ten westen van ons hangt er een grote onweerswolk, die we niet kunnen ontwijken. Het is nog steeds lekker warm, dus laat die regen maar komen denken we nog. Totdat het begint te stortregenen… We schuilen onder de bomen, het onweer is gelukkig al weggetrokken. Paulette is drijfnat en heeft het koud, ik geef haar een badhanddoek zodat ze zich kan drogen en weer op temperatuur kan komen. Ik heb er geen last van, maar was misschien ook wel oververhit?

Na een tiental minuten geschuild te hebben is het droog en rijden we weer verder. Na het hoogste punt van vandaag: 608 meter, voor de tweede keer, is het nu voornamelijk dalen tot Vauclaix (F). We moeten klimmen naar Cervon (F) en daarna weer dalen en weer klimmen tot Doussas (F). Paulette heeft gelukkig voldoende kracht in haar accu, dus haalt ze “thuis” op deze acculading. Ik wil deze tocht zonder hulp van Paulette (zoals gisteravond) uitrijden, dus klauter ik de laatste kilometers in een lage versnelling omhoog.

Om half vijf arriveren we bij ons vakantiehuis. Volgens de wandelgps hebben we dan 77,3 km afgelegd en daarbij precies 1100 meter geklommen en gedaald. Geen wonder dat we de terugweg zo “snel” gereden hebben als je ziet dat het hoogste punt, hier vandaag gerekend, vlak voor het meer ligt.

Het heeft bij het vakantiehuis niet geregend, wel zijn er ook hier dikke wolken, maar het klaart alweer op. We drinken onze blikjes cola en daarna borstel ik de modder van onze fietsen en berg ze op. Dan vindt Paulette nog weer een teek, die ik vakkundig bij haar verwijder middels het pincet van mijn Zwitserse zakmes.

Ik doe op Facebook een oproep om de prestatie van Paulette te waarderen met een “hoeraatje” en men lijkt dat gelukkig ook te doen.

Het wordt nu nog even echt zonnig, dus zoeken we de schaduw op en slaan aan het lezen ter ontspanning na de inspanning.

Omstreeks half zeven begint Paulette aan het avondeten, waar we vandaag dus niet voor weg hoeven. Na het avondeten en de afwas is het tijd voor een schrobbeurt onder de douche.

Het is buiten nog steeds lekker, wel een lange broek aan en muggenspray tegen die stekers. Ik schrijf daar mijn verhaal en zoek een geschikte parkeerplaats in Autun (F), want morgen gaan we shoppen.

Maandag 16 juli

Vanmorgen laten we ons om 7:00 uur wekken, want we willen op tijd in Autun (F) zijn en het is ongeveer vijf kwartier rijden.

We parkeren om tien uur de auto op de gisteravond uitgezochte parkeerplaats aan de rivier L’Arroux en gaan de stad in. We lopen recht op de kerktoren af die we al van verre gezien hebben. Onderweg naar de kerk valt het ons wel op dat dit een oud stadje moet zijn. “Een stad van Rome”, zei onze buurman (eigenaar van ons vakantiehuis), toen we hem vanmorgen even kort spraken. Paulette bekijkt de kerk van binnen terwijl ik de buitenkant film. De kerk blijkt niet zoals in zoveel steden in het centrum te staan, dus gaan we op zoek naar de bedrijvigheid die hier totaal afwezig is.

Even later vinden we het centrum, maar vanwege de dag van de week zijn lang niet alle winkels open. Sommige gaan pas ‘s middags open, maar er zijn er ook die vandaag helemaal niet open gaan. Toch vindt Paulette een winkel waar ze slaagt voor enkele kledingstukken.

We drinken koffie op een terras in de schaduw van een paar bomen, want het is al behoorlijk warm aan het worden. Daarna doorkruisen we de stad, lopen over het grote kerkhof, buiten de stadsmuren, dan langs een prachtig meer, Men mag er niet zwemmen, alleen varen en vissen is toegestaan.

Rond kwart voor een hebben we behoorlijk dorst gekregen en haalt Paulette bij een bakker een paar flesjes drinken. Daarna lopen we door naar de auto waar we binnen een half uurtje aankomen.

Onderweg naar deze stad, hebben we de reclame van een Lidl supermarkt gezien, we rijden de richting op waarvan we denken dat de zaak zich moet bevinden, maar keren toch weer om. Even later zien we de aankondiging weer en rijden er in een keer naar toe.

We kopen daar onze lunch, rijden een stukje verder tot we op een grasveld onder de bomen een mooi picknickplekje vinden. We spreiden een kleed uit op het gras en eten daar onze lunch.

Paulette heeft ook nog een Actionwinkel gezien en aangezien we nog steeds op zoek zijn naar een vervanging van een gebroken espressokopje gaan we daar maar eens kijken. Naast de Action staat een voor ons onbekende winkel, dus moeten we zien wat dat is. Het lijkt op een duurdere versie van de Action. Wel hebben ze espressokopjes. We kopen een set van vier waarvan wij vinden dat ze het beste passen bij het incomplete setje van het vakantiehuis.

Daarna nog even kijken bij de Action, maar eigenlijk hebben we nu alles al. Als we terug bij de auto zijn worden we aangesproken door een Nederlander die enkele jaren geleden nog werkzaam was als rij-instructeur in de omgeving van Rotterdam (NL), maar door gezondheidsproblemen van zijn vrouw geëmigreerd is naar Frankrijk.

De route terug wil ik anders rijden, langer op de D978 dan tot Château-Chinon (F). We rijden tot Tamnay-en-Bazois (F) en slaan dan pas af naar het noorden om in Corbigny (F) uit te komen. Het lijkt een stuk sneller te rijden omdat we zo erg veel bochten in de heuvels van de Morvan vermijden.

Het weer verandert, er komen meer en meer donkere wolken, maar tegen de tijd dat we in Corbigny (F) bij de Aldi aankomen straalt de zon weer uitbundig en is de temperatuur opgelopen tot 31 graden! Bij de Aldi halen we brood voor morgenochtend en rijden dan door naar “huis”.

Dat valt echter niet mee, want in het centrum van de stad zijn asfalteringswerkzaamheden, precies op het kruispunt dat we moeten oversteken om thuis te komen. De omleidingsroute is slecht aangegeven dus rijden we een paar rondjes door de stad, vanwege het eenrichtingsverkeer, voordat we de juiste weggetjes gevonden hebben om het kruispunt te vermijden.

Terug in ons huis, maken we een grote schaal met vers fruit in hapklare brokken en peuzelen die voor een groot deel op, zittend in de schaduw in de tuin.

Het begint daarna steeds harder te waaien en het onweert in de verte. We pakken ons leesvoer en lezen totdat de eerste druppels dan toch om half zes vallen.

We lezen binnen verder, de regen komt even met bakken uit de lucht, maar het duurt niet langer dan een half uur.

Tegen de tijd dat wij ons opgefrist hebben voor het diner in Corbigny (F) is het weer zachtjes gaan regenen en gaan we dus maar met de auto in plaats van op de fiets naar het dorp. De pizzeria is gesloten en ook het restaurant waar we de vorige keer zaten. Alleen restaurant Marode is open, niet mijn favoriet maar we moeten toch wat en Paulette vindt het daar prima.

Aangezien het nog steeds druppelt, durven we het niet aan om buiten te eten. Binnen is er gelukkig plaats genoeg. Paulette kiest een pizza en ik Boeuf Bourguignon.

De pizza is prima, het vlees van de Boeuf ook, maar net als de vorige keer wordt dit vergezeld door vette frieten. Ik moet mij sterk vergissen als de hele maaltijd niet uit de magnetron geserveerd is…

Toch geven we de jonge ober, die uit Hongarije blijkt te komen, een goede fooi omdat hij zo hard werkt.

Rond negen uur zijn weer terug in ons huis en is het droog. Het is wel behoorlijk afgekoeld, zodat we binnen blijven. We drinken koffie en bellen nog even met mijn vader.

Ik ga aan de slag met mijn verhaal, Paulette zoekt een wandeling voor morgen via gpsies.com. Helaas valt het niet mee om een geschikte wandeling te vinden. We besluiten er zelf een te maken vanuit Cervon (F).

Dinsdag 17 juli

Paulette was al vroeg wakker door de jeuk van de vele insectenbeten, rond half acht sla ik de ogen open. Het is half bewolkt en buiten is het lekker fris.

We blijven nog een half uur liggen en gaan dan aan de slag met onszelf.

Gisteravond hebben we nog een wandeling in elkaar gezet voor vandaag. Het plan is om naar Cervon (F) te fietsen, daar de rijwielen neer te zetten en dan vandaar een wandeling van ca. 10 km te doen.

Tegen de tijd dat wij ontbijten is de temperatuur al wat gestegen en eten we buiten. Het is toch erg bewolkt geworden, maar volgens de weersverwachting blijft het wel droog.

Omstreeks kwart over tien laten we ons vanuit Doussas (F) nog één keertje naar beneden vallen, om de laatste anderhalve kilometer te klimmen naar Cervon (F). Volgens mijn hellingmeter is het stijgingspercentage regelmatig 10 %. Paulette heeft het nergens over, die heeft haar trapondersteuning op maximaal staan, maar ik klim met koude spieren…

Om half elf staan de fietsen geparkeerd bij de bakker en lopen we het dorp in zuidelijke richting uit. Omdat ik niet weet hoe de onverharde weggetjes/paden hier zijn, kies ik voor de zekerheid de heenweg onverhard en de terugweg verhard. Niet ver buiten het dorp komen we op een landweggetje met hoog gras dat nog nat is. Ook doen we weer een poging om verstoken te blijven van de muggensteken en ander agressief gedrag van de plaatselijke insecten.

Op een gegeven moment moeten we op een kruispunt kiezen welk weggetje we nemen. Ik kies voor het pad naar het zuiden, maar dat blijkt niet naar Precy (F) te lopen zoals de bedoeling was. Het komt naast het gehucht uit, zodat we ongewild een stuk afsnijden van de route.

Vrijwel direct moeten we over een beekje met behulp van een stevige plank en lopen dan verder tot we iets verder het riviertje de L’Anguison zien stromen over ons pad. Gelukkig is er nog net een streepje droge hoge berm zodat we toch nog met droge voeten bij het bruggetje kunnen komen.

Even later keren we naar het noordwesten en weer even later komen we op de D285 een geasfalteerde weg die we een anderhalve kilometer volgen. Daarna slaan we af naar het noorden en steken de L’Anguison weer over, maar nu via de weg. Vervolgens parallel aan de rivier weer met een bochtje terug naar Precy (F) en vandaar, nog steeds verhard, terug naar Cervon (F).

Om één uur pakken we de fietsen en rijden naar het kerkje van het dorp. Daar staat een bankje in een plantsoen: prima plek om te lunchen, want de temperatuur is gestegen van 21 graden vanmorgen naar 26 graden nu.

Een half uurtje later laten we ons als een steen vallen vanuit dit dorp om na anderhalve kilometer weer te moeten klimmen naar het dorpje Doussas (F). Deze zijde is aanmerkelijk minder steil (ik schat gemiddeld 5 %) en zonder problemen komen we dan ook boven.

We drinken een glas fris en bespreken hoe we de rest van de dag gaan vullen. Paulette gaat inpakken en ik ga de fietsen demonteren, voor zover dat nodig is, en ze gereed maken om in de auto te leggen. Wanneer ik zover ben, helpt Paulette me ze in de auto te manoeuvreren zonder iets te beschadigen.

Paulette is nog wel even bezig, dus pak ik een stoel in de schaduw en sla aan het lezen. Halverwege de middag haal ik haar van haar werk en stel voor om wat fruit te eten. Ik maak het fruit dat we nog hebben hapklaar en zet een tweede stoel in de schaduw. We eten de grote schaal met fruit bijna geheel leeg en daarna is Paulette nog even bezig met haar “werk”, totdat ze er ook een boek bij pakt. Aan het einde van de middag telefoneren we met vrienden uit Hilversum om te horen of ze hun huis al verkocht hebben.

Het weer is sinds vanmiddag steeds beter geworden en pas tegen zes uur, kom ik uit de schaduw om de warmte van de zon op mijn huid te kunnen verdragen. Paulette heeft daar überhaupt nooit problemen mee.

We zoeken onze buurman op om een brief te overhandigen. Aangezien ons Frans niet voldoende is om een fatsoenlijk gesprek met hem te kunnen voeren, hebben we alles op papier gezet, met behulp van Google Translate. In de brief hebben we ook uitgelegd dat er één espressokopje gesneuveld is, maar dat we die vervangen hebben door een setje van vier andere. Ook hebben we geschreven dat we morgenochtend om acht uur willen vertrekken. De buurman zegt dat hij hoopt dat de brief in het Frans geschreven is en wij kunnen dat bevestigen.

Een uur later heeft Paulette een heerlijke maaltijdsalade op tafel getoverd en zitten we in de avondzon te genieten. De afwas laten we na de maaltijd nog even staan om het laatste plekje in de grote tuin op te zoeken waar de zon nog te vinden is.

Als de zon ook daar achter de bomen verdwijnt gaan we douchen en afwassen.

Om een uur of negen zitten we dan toch maar binnen aan de koffie, want we hebben al insectenbeten genoeg.

Ik ben aan mijn verhaal aan het schrijven als Mirjam belt. Mirjam is een oude vriendin van mij van lang geleden toen we samen op het Marnix College in Ede zaten. We hebben nog steeds contact en hadden in principe afgesproken dat we haar morgen zouden bezoeken in de Vendome en daar zouden overnachten. We hadden echter niet afgesproken hoe laat we daar zouden zijn. Dit in verband met haar werkzaamheden op kantoor, want niet iedereen heeft al vakantie.

Ze laat nu pas iets van haar horen, vertelt ze, omdat er een hectische situatie is ontstaan nu het niet goed gaat met haar vader in Nederland. Ze is het weekend bij hem geweest en ligt nu in een verzorgingshuis.

We spreken af dat we bij haar gaan eten, ze vertelt ons waar we de sleutel kunnen halen, dus hoe laat we er ‘s middags zijn maakt haar niet uit. Zij zal niet voor 18:00 uur thuis zijn.

Voor de zekerheid stuurt ze mij een positiebepaling door Google Maps via WhatsApp, dan kunnen we haar huis in ieder geval zonder problemen vinden.

Wanneer ik de wandelgps uitlees, blijken we 6 km gefietst en 10,5 km gelopen te hebben.

Ik schrijf mijn verhaal af en maak nog een keer koffie, voordat ik nog even wat ga lezen.

Woensdag 18 juli

Om half zeven worden we gewekt. Paulette heeft slecht geslapen, weer door de jeuk, ik als een roosje.

We doen ons ochtendritueel en daarna stouw ik alles in de auto. Ik probeer door het midden een corridor te houden om via de binnenspiegel toch nog iets te kunnen zien van wat er achter te auto gebeurt.

Om precies acht uur staat de auto klaar voor vertrek en staat onze buurman, eigenaar van het vakantiehuis, ook klaar om afscheid van ons te nemen. In ons beste Frans bedanken we hem en complimenteren we hem met het mooie onderkomen dat hij had voor ons. Van hem krijgen we nog een fles wijn mee en de wens dat we goed thuis komen.

We rijden via Corbigny (F) naar het westen, bijna constant via binnenwegen en dus de péage (tol) vermijdend. We hebben geen haast en zo zien we ook nog wat van Frankrijk.

Paulette rijdt een drie kwartier, tot Prémery (F), daar zien we een supermarkt met daarbij een tankstation. Terwijl ik de tank vol giet met diesel haalt Paulette een stokbrood. Daarna rijdt Paulette verder. Even later komen we bij de rivier La Loire, waar we een stukje van de snelweg A77 meepakken. Niet veel verder zijn er wegwerkzaamheden op deze snelweg en ons navigatiesysteem stuurt ons er ook af omdat vandaar tol wordt geheven.

Om precies tien uur arriveren we in Gien (F) en stelt Paulette voor om koffie “to go” te halen bij de McDonald’s die hier langs de weg staat. We kunnen dan meteen gebruik maken van hun toilet. Zo gezegd zo gedaan. Even later zitten we op het muurtje van de parkeerplaats te ontbijten met verse koffie. Het is prima weer en nog niet zo warm door de wolken die af en toe voor de zon schuiven.

Een half uur later rijdt Paulette verder naar het westen, de rivier La Loire volgend, tot Orleans (F). Om kwart voor twaalf treft ze het dat net voor het centrum op een parkeerplaats een auto wegrijdt. We stoeien even met de parkeermeter, want we kunnen kiezen tussen shoppen, CB, de hele dag en nog een mogelijkheid. Aangezien men kennelijk met “shoppen” bedoelt dat je er de hele dag blijft staan, kiezen we voor “CB”, betalen we slechts € 2,00 en mogen we drie uur blijven staan. Geen idee wat “CB” betekent.

We zetten de wandelgps aan en lopen richting de grote kathedraal, met het vermoeden dat daar het centrum in de buurt zal zijn. Onderweg komen we een fotozaak tegen en lopen daar binnen om te zien of ze een handige foedraal hebben voor de wandelgps. De degene die ik een paar dagen geleden van Paulette heb gehad blijkt uitstekend geschikt te zijn voor de filmcamera. We vinden een mooie en ook die krijg ik van Paulette, ondanks dat ik dat niet nodig maar wel lief vind.

Bij een zaak die etenswaar onverpakt verkoopt om het milieu te sparen, kopen we verschillende lekkernijen als cadeautjes voor Mirjam.

We struinen door het oude centrum en kopen bij een CarreFour Express een Cola Zero tegen de dorst. Op een gegeven moment zijn we zo dicht bij La Loire dat we die echt van dichtbij “moeten” bekijken. Daarna kopen we nog een cadeautje voor onze buren, omdat ze onze plantjes behoeden voor uitdroging tijdens onze vakantie.

Paulette moet nu dringend een toilet bezoeken, we zoeken een terras van een etablissement waar ze een toilet hebben en terwijl Paulette het toilet bezoekt, kies ik een tafeltje. Paulette is sneller terug dan ik een drankje heb kunnen bestellen. Aangezien we het restaurant alleen nodig hadden voor het toiletbezoek, sta ik weer op en lopen we verder, nu door het moderne centrum.

Om een uur of twee vinden we dat we genoeg gezien hebben van het centrum en zoeken we de auto weer op. Een half uur later, mag ik ons uit de stad brengen en rijd ik ons in anderhalf uur naar Épuisay (F). Vandaar geleidt onze Zumo ons in een paar minuten naar “Le petit chêne la bosse”, het huis van Mirjam.

Net voor het huis, zien we zwarte rookpluimen opstijgen! Als we ter plekke komen, blijkt er een landbouwvoertuig in de brand te staan en ook een stuk van het droge land daar omheen. We kunnen passeren en komen direct al een brandweerauto tegen.

Het is even na vieren als we de auto naast het huis van Mirjam parkeren. De sleutel wordt bemachtigd en we kunnen haar huis bewonderen. Het is zes jaar geleden dat we hier de vorige keer waren. Het was toen bijna donker, maar we herkennen het huis direct. Mirjam heeft gezegd dat we maar naar binnen moesten gaan wanneer we aankwamen en dat we moesten doen alsof we thuis waren.

We brengen een paar tassen van ons naar binnen en verkennen het huis. Paulette maakt koffie en ik pak de laptop om mijn verhaal aan te vullen. Paulette pakt haar boek erbij.

Om zes uur wandelen we nog even terug naar de brand, om te zien hoe het er nu bijstaat. De trekker is totaal uitgebrand.

Onderweg terug belt Mirjam, of we er al zijn. Zij zal met een kwartiertje ook thuis zijn.

Om kwart voor zeven zien we haar komen. We begroeten elkaar met een knuffel en gaan aan de eettafel zitten om even bij te praten.

Daarna komt Mirjam met allerlei etenswaar op tafel zodat we voor de eerste twee dagen niet van de honger zullen omkomen. Tijdens het eten wordt duidelijk dat het niet goed gaat met de vader van Mirjam. Hij woont in Nederland en dat maakt het allemaal niet eenvoudiger. Door deze situatie heeft ze regelmatig contact met haar zusjes in Nederland. Ook vanavond moeten we haar twee keer missen vanwege de telefonische contacten die ze onderhoudt met het thuisfront.

Het is al bijna half twaalf als we afspreken dat we naar bed gaan, maar dat wij om half zeven morgenochtend opstaan om haar nog even “gedag” te zeggen. Mirjam moet morgen om tien voor zeven de deur uit om op tijd op haar werk in Parijs (F) te zijn.

Mirjam heeft de wifi uitgeschakeld vanwege het onweer van de laatste dagen, dus zet ik mijn verhaal morgenavond wel online.

Donderdag 19 juli

Ik slaap best redelijk, maar ben dan toch om kwart over zes wakker. Paulette heeft weer niet goed geslapen. Dit keer omdat het een vreemd bed in een vreemd huis is.

We stappen om half zeven uit bed, maken ons even toonbaar, douchen en zo doen we straks wel. We gaan nu toch niet ontbijten, dat willen we onderweg doen.

Om tien voor zeven nemen we afscheid van Mirjam en geven haar mee, dat ze bij ons in Barneveld altijd welkom is, met of zonder Eric (haar vriend). We wensen haar sterkte en wijsheid bij de moeilijkheden betreffende haar vader en zwaaien haar dan uit.

Wanneer Mirjam uit het oog is, maken we thee, koffie en ons gereed om weer op weg te gaan.

Om kwart voor acht zit alles in de auto, is het huis weer afgesloten en de sleutel geretourneerd.

Paulette rijdt het eerste deel, ze weet niet van ophouden, hoofdzakelijk pal naar het noorden. Zo komen we rond kwart voor elf in een voorstad van Rouen (F). We vinden daar de plaatselijke supermarkt, kopen brood en rijden dan een klein stukje terug om koffie bij de McDonald’s te gaan halen. Het weer is onderweg iets beter geworden: de temperatuur is opgelopen van 16 naar 24 graden en heel af en toe komt de zon te voorschijn terwijl het vanmorgen geheel bewolkt was.

Op de parkeerplaats van de Mac eten we ontbijt in een waterig zonnetje.

Omstreeks kwart over twaalf mag ik rijden. Ik heb het geluk dat vanaf hier de grotere wegen genomen worden, zelfs snelwegen zolang er maar geen tol voor betaald hoeft te worden.

Ik rijd via Abbeville (F) naar Arras (F) en aangezien het tijd wordt voor een urinaire stop en weer aanvulling van het vocht parkeer ik daar de auto vrijwel midden in het centrum. We wandelen een klein rondje door het centrum en kiezen dan een rustig terras dat grenst aan het parkeerpleintje. Het blijkt zo rustig te zijn omdat de zaak gesloten is. Dus gaan we op zoek naar een ander terras dat we iets verder vinden op het grote centrale plein van de stad.

Voor de Cola Zero betalen we wel de hoofdprijs vandaag. Maar het weer is hier schitterend en de temperatuur 28 graden. Terwijl we daar zitten zie ik dat een stel vriendinnen op leeftijd al pratend opstappen van hun stoel en weglopen. Van één van de twee dames ligt er echter nog een handtas op de stoel. Ik roep de dames, maar ze horen me niet, dus pak ik de handtas en breng hen hun eigendom. Ze bedanken me hartelijk en lopen dan met me terug om te zien of ze niet nog meer vergeten zijn, maar dat blijkt niet het geval te zijn.

Om half drie rijden we de stad weer uit en rijd ik ons via de snelweg in een uurtje naar Tournai / Doornik (B). Ook hier parkeren we de auto, omdat we vermoeden dat we vanavond hier een restaurant moeten vinden voor ons avondeten. We struinen wat door de stad, en vinden drie adressen die ons wel wat lijken. Om half vijf zijn we weer bij de auto en rijden het laatste stukje naar Barry (B) waar we een kamer met ontbijt gehuurd hebben voor één nacht.

We worden verwelkomd door de eigenaresse die ons wegwijs maakt. Ze blijkt een deel van de tweede verdieping verbouwd te (laten) hebben in twee kleine kamers, die afzonderlijk verhuurd worden. Onze kamer is zo ingericht dat je onder het bed binnenkomt. Onder het bed bevindt zich ook het badkamertje. In de kamer zelf staat een koelkast, een tafeltje met twee stoeltjes en een zitbank die waarschijnlijk nog omgebouwd kan worden tot slaapbank.

Een heel smalle wenteltrap brengt ons bij ons bed. De wifi doet het goed en er zitten horren voor de ramen! We zijn nu helemaal tevreden. We melden dat we morgenochtend om acht uur willen ontbijten en gelukkig is dat geen enkel probleem.

We halen de spullen die we vanavond nodig hebben uit de auto en settelen ons in ons kamertje. Op een gegeven moment is het tijd voor het diner. We gaan douchen en omkleden.

We rijden terug naar Tournai (B) en proberen het eerste adres van een wokrestaurant. We komen bij een gigantisch ruim opgezet overdekt winkelcentrum waar de wok een onderdeel van blijkt te zijn. Alleen is de wok een moderne versie van een Chineesrestaurant, niet echt wat wij zoeken. We lopen nog een rondje door het winkelcentrum en gaan dan met de auto naar het tweede adres.

Nadat we, na even worstelen, de ingang van de parkeerplaats gevonden hebben, zetten we de auto op slot en lopen dan naar de ingang. De wok heeft geen wokafdeling maar wel een teppanyaki / bakplaat en een erg uitgebreid buffet.

We kiezen een tafeltje en controleren nog even of het duidelijk is dat we voor het wokmenu gaan. Het is er niet druk, maar het eten is goed en er is keuze genoeg.

Als we beiden verzadigd zijn, rekenen we af en rijden terug naar onze kamer in het dorp, ruim 10 minuten rijden hier vandaan. Terug in ons onderkomen, gebruik ik het Senseo-apparaat op de kamer om koffie te zetten. Helaas mislukt dat, want het water komt overal uit. Ik ruim de bende weer op en Paulette haalt onze pot oploskoffie uit de auto. De waterkoker doet het gelukkig wel zodat we toch nog een bakje koffie krijgen.

Paulette is de hele dag al moe (al zou je dat de eerste drie uren niet gedacht hebben) en rond half elf vertrekt ze al naar bed. Ik schrijf mijn verhaal in onze kamer op de zitbank.

Vrijdag 20 juli

We staan om zeven uur op, zodat we een uur later, zoals afgesproken, aan het ontbijt zitten. We melden ons stipt op tijd en worden dan de huiskamer van de eigenaresse ingeleid. Daar staat een fantastisch ontbijt klaar. Perensap, koffie, thee, witbrood, bruinbrood, croissants, verschillende jammen, diverse kaassoorten, kortom we komen niets te kort.

Mevrouw probeert een gesprek met ons aan te knopen, maar merkt dat we te slecht Frans spreken om daar echt iets van te maken. Daar komt nog bij dat we eigenlijk ook nog op tijd weg wil rijden. Paulette wil namelijk voordat de buurtbarbecue aan het einde van deze middag begint, de was nog gedaan hebben.

Na het ontbijt poetsen we de tanden en bergen de toilettassen e.d. op in de auto. We leveren de sleutel van de kamer in en omdat mevrouw zo haar best doet om het ons naar de zin te maken geven we meer dan er op de rekening staat. Mevrouw wil geld teruggeven, maar als ze begrijpt dat we fooi geven, dat zegt ze dat ze het aan de kinderen zal geven.

Even later rijden we weg uit Barry (B) en begeven ons naar de snelweg die ons via Ghent (B) naar Antwerpen (B) brengt. Bij deze stad is het een redelijke chaos op de rondweg door de vele ongelukken, waarvan wij er een recht voor onze neus zien gebeuren. We verliezen een half uur door files en vertragingen maar rond elf uur staan we dan toch nog te tanken in Breda (NL) waar de prijs voor diesel toch wel een stukje lager ligt dan in België en Frankrijk.

De laatste anderhalf uur rijd ik. Problemen genoeg op de weg, maar gelukkig alleen op de tegemoet komende rijbaan. Om half een staan we bij mijn ouders voor de deur, die op het punt staan om te gaan eten. We spreken af dat we ze morgen aan het einde van de middag op zullen halen om deze vakantie gezellig af te sluiten met “uit eten”.

Nog voor 13:00 uur rijden we de inrit op van ons huis, zijn we weer veilig thuis en kan Paulette de was doen terwijl ik de auto uitlaad en de fietsen weer in elkaar zet.