Juli 2018, solo op de motor

Zondag 22 juli

Gisteren heeft Paulette mijn kleding al in mijn knalgele waterdichte Ortlieb Rackpack (tas) gelegd en heb ik de koffers van mijn motor gevuld. Alleen mijn rugzak met inhoud moet nog in de topkoffer.

Om zeven uur staan we op. Paulette scheert mijn hoofdhaar weer iets korter, zoals iedere zondag en verzorgt dan ons ontbijt. Ik ga douchen en bind mijn Ortlieb tas op de motor. De auto, die voor de garage onder de carport staat duw ik naar achteren zodat de motor uit de garage kan. Als de motor er uit is, duw ik de auto weer op zijn plaats. Ik heb ook nog beloofd de boodschappen uit de kofferbak van de auto te halen, bedenk ik me nu.

Na het ontbijt mijn tanden poetsen en de navigatiesystemen op de motor zetten. De Garmin Zumo 590 en mijn smartphone met MyRoute-App-Navigation.

Dan volgt eerst het afscheid en wordt daarna de helm opgezet, anders wordt het wel een erg onaangename knuffel voor Paulette.

Om half negen vertrek ik uit Barneveld richting het oosten via de A1, die later in Duitsland A30 heet. Dit doe ik tot het Kreuz Schüttorf: de kruising van de A30 met de A31, daarna ga ik de snelweg af om verder binnendoor te rijden.

Om tien uur stop ik ten noorden van de A30 bij Hosterfeld (D), omdat ik daar koffie wil drinken bij de McDonald’s en ook maak ik dan maar direct gebruik van het toilet. Voordat ik wegrijd, stop ik mijn windstopper, die ik onder mijn motorjas aanhad, maar ik een koffer, want het is heerlijk weer.

De boodschappen staan trouwens nog steeds in de kofferbak van de auto, vergeten… geen bonuspunten voor mij.

Een half uur later gaat de route nog steeds voornamelijk naar het oosten, maar wordt pas mooi na een uur, als ik Velpe (D) ben gepasseerd.

Omstreeks twaalf uur parkeer ik de motor in Bad Iburg (D) en eet daar een broodje op een terras en geniet van het schitterende weer. Een uur later stap ik weer op en krijg al snel daarna een omleiding zodat ik een stuk terug moet.

Na een tijdje begint mijn boordcomputer te sputteren dat het tijd wordt om te gaan tanken. Nu had ik daar al een plek voor uitgekozen en dus zou het allemaal moeten kunnen, maar als ik dan ten slotte onder Bielefeld (D) eindelijk bij de geplande tankplaats arriveer, blijk ik nog maar anderhalve liter benzine in de tank te hebben. Dat vind ik toch niet fijn rijden met zo’n knipperende waarschuwingsdriehoek op mijn dashboard en een “range” die steeds kleiner wordt.

Ik probeer mijn voorband op te pompen bij het tankstation, maar ik heb niet het idee dat er ook maar iets lucht bij komt. Wanneer ik even later weer rijd en de boordcomputer raadpleeg, blijkt er alleen maar lucht uit te zijn gegaan. Ik stop aan de kant van de weg en pak mijn eigen voetpompje er bij. Dat gaat beter, vanavond de achterband nog maar iets meer druk geven, dan zal het wel iets minder warm zijn…

Onderweg stop ik nog een keer om een foto te nemen van het landschap en rijd dan door naar Bad Meinberg (D), waar mijn hotel voor vannacht staat: Hotel Teutonia. Om vier uur sta ik geparkeerd achter het hotel en heb ik de sleutel van kamer 16 op de tweede verdieping met zicht op de straat.

Eerst mijn motorkleding maar eens omwisselen voor iets luchtigers. Even later loop ik in korte broek, hemd en op teenslippers het dorp in. Ik wandel door het kleine centrum en kies dan een terras uit waar nog ruimte is. Nadat het grote glas met alcoholvrij bier leeg is, reken ik af en loop terug naar het hotel. Ik haal mijn toilettas uit een motorkoffer en maak het vizier van mijn helm en mijn windscherm schoon. Daarvoor heb ik speciaal een klein beetje Eko-wax meegenomen in een verstuiver.

Ik ben geruime tijd bezig geweest met de aanschaf van een geschikte prepaid simkaart voor mijn anti-diefstal-apparaatje en dat is ten slotte eergisteren gelukt. Maar nu ik het apparaat activeren wil, ik geef exact hetzelfde commando als gisteren toen hij het wel deed, reageert hij niet. Straks maar eens kijken waarom dat zo is.

Ik breng mijn toilettas naar mijn kamer en trek een shirt aan. Daarna loop ik naar beneden, naar de buren, want het hotel staat pal naast een pizzeria. Ik kies een stoel aan een grote tafel op het terras, want de kleine tafeltjes zijn allemaal bezet, en bestel een groot glas Erdinger en een pizza Calzone.

Ik blijk hier niet te kunnen pinnen met een Nederlandse pinpas, dus betaal ik cash. Daarna loop ik weer het dorp in om geld te pinnen bij de geldautomaat.

Vervolgens loop ik terug naar het hotel, waar ik een douche neem, voordat ik begin aan het puzzelen met het anti-diefstal-apparaat dat niet wil reageren.

Het lukt helaas niet om de oorzaak te vinden van het disfunctioneren van het apparaat. Ik ga mijn verhaal schrijven.

Voor de statistieken: 333 km afgelegd, hoogste punt 269 m.

Maandag 23 juli

Zoals zo vaak ben ik al wakker voordat de “wekker” afgaat. Ik blijf liggen tot kwart voor zeven en stap er dan toch maar uit en begin mijn spullen bij elkaar te rapen.

Daarna vind ik het tijd om mijn dagelijkse fitnessoefeningen te gaan doen, 20 minuten later sta ik onder de douche.

Wanneer ik aangekleed ben en mijn spullen op orde zijn, heb ik nog ruim tijd over. Ik pak mijn Rackpack en bind die alvast op de motor. Gisteren heb ik mijn voorband opgepompt, vanmorgen doe ik hetzelfde met mijn achterband. Helaas vergeet ik mijn klushandschoenen aan te trekken dus moet ik weer naar boven om mijn handen te wassen.

Om stipt acht uur zit ik in het restaurant voor het ontbijt. Mijn gastvrouw heeft alles al klaar staan en gaat nu ook nog thee voor me maken en een eitje koken.

Het eitje komt al erg snel, dus waarschijnlijk stond het water al te koken voordat ze wist dat ik er een wilde. Een half uurtje later heb ik voldoende gegeten en ook gedronken, want het wordt vandaag weer warm. Ik ga mijn tanden poetsen en mijn rugzak en tanktas halen, zodat ik kan afrekenen.

Om tien voor negen rijd ik weg uit Bad Meinberg (D), een stukje naar het zuiden en dan verder naar het oosten. De route vind ik prachtig, mooi afgewisseld tussen kleine weggetjes en de snellere brede wegen. Het is schitterend weer en ik mis mijn windstopper (zit in mijn Ortlieb) dan ook niet.

Wel jammer dat MyRoute-App-Navigation het vanmorgen toch niet doet. Gisteravond ben ik aan het sleutelen geweest met het schuiven van routepunten om hem te laten navigeren met de route van vandaag. Het probleem schijnt te zijn dat de twee delen van heen en terug, vanwege een lus in de route, bij Goslar (D) te dicht bij elkaar liggen. MyRoute-App-Navigation kan dan geen route maken tussen de punten! Hij leek het gisteravond te doen, maar vanmorgen zit ik met hetzelfde probleem. Gelukkig kan ik altijd vertrouwen op de Zumo.

Even voor half elf stop ik in Eschershausen (D) bij een bakker met een uitgebreid koffierestaurant. Er is buiten nog een tafeltje vrij in de schaduw, dus die pik ik in en drink mijn grote mok koffie. De koffie is prima en ze hebben ook nog een toilet.

Het grappige is dat ik nu hemelsbreed nog geen vijf kilometer verwijderd ben van mijn volgende hotel. Dat komt omdat ik een grote lus ga maken in de Harz, het meest oostelijk gelegen punt op mijn route is Bad Harzburg (D).

Ik probeer MyRoute-App-Navigation nog een keer omdat ik hem nu kan laten beginnen bij een verder gelegen punt. Hij doet het! Ik word nu weer beter voorgelicht over de scherpte van de bochten, erg fijn.

Een half uurtje later rijd ik weer verder naar het oosten. Ook over dit stuk van de route heb ik geen klagen, de kleine stukjes met slecht asfalt, worden teniet gedaan door de grote stukken prachtige bergwegen met super asfalt. Daar komt nog bij dat de stukjes met slecht asfalt met de motor goed te vermijden zijn omdat steeds het slechte gedeelte aan de rechterzijde van mijn rijbaan ligt.

Om twaalf uur stop ik voor Goslar (D) bij de Aldi en koop daar broodjes en een salade. Een half uurtje later sta ik geparkeerd op een speciaal voor motorfietsen bedoelde plek, midden in het oude centrum van Goslar (D). Ik wandel wat door de Altstadt tussen de overige toeristen en vind daar een bank in de schaduw van een grote boom. Ik eet mijn lunch en drink een blikje Cola Zero leeg die ik meegekregen heb van Paulette.

Na een pauze van drie kwartier heb ik mijn motor weer terug gevonden en zoek ik de weg uit de stad naar de route. Ik moet het zelf doen want MyRoute-App-Navigation krijgt weer geen route gemaakt.

Natuurlijk lukt dat ook en even later rijd ik richting Bad Harzburg (D), daarna naar het zuiden tot Torfhaus (D) dan een stukje naar het westen om vervolgens weer naar het noorden te rijden tot Goslar (D). Vandaar naar Osterode am Harz (D). Vanaf die plaats zou ik de B241 moeten nemen naar Northeim (D) maar die zit dicht en de omleidingsroute is mij niet helemaal duidelijk. Ik dwaal schijnbaar doelloos door de stad zonder echt verder te komen. Ik besluit zelf een omleidingsroute te maken en rijd zo via Eisdorf (D) naar Dorste (D) waar ik op de B241 kan komen.

In Hammenstedt (D) zie ik in het voorbijgaan een bankje. Ik keer om en zet de motor stil. Het is nu bijna vier uur en te temperatuur is opgeklommen tot 30,5 graden. Ik trek mijn shirt uit, maar houd mijn hemd aan, dus geachte lezer: geen paniek!

Ik drink mijn laatste van thuis meegekregen blikje cola leeg en doe stiekem een plasje tussen de bomen bij een beekje. Na een twintig minuten pauze moet ik het laatste uurtje vol kunnen houden.

Even voorbij Northeim (D) gaat de route naar het noordwesten en kom ik precies om vijf uur aan bij Haus am Eberbach in Stadtoldendorf (D). Er is niemand te bekennen en de deur is gesloten, maar na het drukken op de huisbel komt de eigenaar te voorschijn. Het is vandaag “Ruhetag”, dus hij verwachtte geen gasten. Als ik vertel dat ik geboekt heb via Booking.com en hem de reservering toon op mijn telefoon, gaat hij het grote boek erbij pakken. Het blijkt wel dat er vandaag ene Maarten Silvius zou komen… Laat ik dat nou net zijn!

Hij toont me een grote overkapping aan de achterzijde van het “Haus” waar ik de motor mag neerzetten. Hij geeft me de sleutel van kamer 5 en vraagt of ik straks wil betalen want morgenochtend is alleen de mevrouw van het ontbijt aanwezig.

Terwijl ik de motor aan het afladen ben, gaat mijn telefoon. Paulette had vandaag koorts en zou naar de huisarts gaan. Ze belt nu om te zeggen dat de huisarts haar doorgestuurd had naar het ziekenhuis, mogelijk moet ze daar blijven vannacht. Ik kan nu toch niet meer doen dan wachten tot morgenochtend om eventueel naar huis te komen. Paulette zal me vanavond op de hoogte houden.

Ik haal mijn spullen van de motor en fris me even op, trek mijn korte broek aan en loop op aanwijzingen van de eigenaar naar het centrum van het dorp, want het restaurant van het “Haus” is natuurlijk vandaag ook gesloten.

Voordat ik op weg ga, betaal ik de rekening. Ik kan weer niet pinnen, ook hier doet mijn Visa-kaart het niet. Volgens mij komt het omdat bij ons in Nederland de magneetstrip vervangen is door de chip. Hier hebben veel zaken nog een oude paslezer en die kan de chip van ons niet lezen. Ik betaal cash, maar kom € 0,50 te kort omdat ik geen muntgeld bij me draag. De vijftig eurocent mag ik morgen betalen…

Ik loop naar het centrum, vind de markt zoals het uitgelegd is, en bekijk de restaurants en hun menukaarten. Dan loop ik verder, want dit dorp schijnt een oude toren te hebben die op het hoogste punt van het dorp boven alles uittorent. Ik zie de toren, maar het pad er naartoe blijkt afgezet te zijn. Ik spreek een voorbijganger aan en vraag hoe ik er toch kan komen. De vriendelijke meneer loopt een stukje met me mee en wijst me het alternatieve pad. Het is even klimmen met behulp van stenen traptreden, maar ik kom aan de voet van de toren. De toren in, dat kan niet, alles zit op slot. Wel heb ik een mooi uitzicht over de omgeving en het dorp.

Na het maken van een paar foto’s loop ik terug naar de markt en kies het restaurant waar ik de maaltijdsalade heb gezien. Even later zit ik aan een heerlijke salade met pizzabrood, dit wordt met smaak weggewerkt. Een paar biertjes er bij, want het is nog steeds dorstig weer.

Nadat ik helemaal verzadigd ben, loop ik via een omweg weer terug naar het “Haus”. Het is nog geen acht uur. Ik besluit mijn helm en windscherm te gaan reinigen, dan heb ik morgen direct goed zicht.

Terug op mijn kamer neem ik een verfrissende douche en begin dan aan het schrijven van mijn verhaal. Even na half negen belt Paulette met de mededeling dat ze een nierbekkenontsteking heeft (zoals verwacht). Ze mag naar huis met een antibioticakuur, maar moet haar temperatuur in de gaten houden. Wilma, haar hartsvriendin, houdt haar telefoon in de gaten vannacht, dus mocht het toch nog misgaan dan zal zij Paulette weer naar het ziekenhuis brengen.

Ik lees de Zumo uit en zie dat ik vandaag 358 km gereden heb en dat het hoogste punt 821 meter was. Morgenochtend maar zien of ik mijn route kan vervolgen of dat ik de snelweg naar huis moet nemen.

Er is niets afgesproken betreffende het ontbijt, ik ga er maar vanuit dat dat vanaf 8:00 uur kan. De WLAN (= wifi) -code heb ik ook niet, op mijn kamer ligt ook geen enkele verwijzing, lekker geregeld…

Dinsdag 24 juli

Een kamer verder, huisvest een gast die van vroeg opstaan houdt. Daardoor ben ik vanmorgen al om half zes wakker. Dit is toch wel erg vroeg, ik slaap gelukkig weer in en word om zeven uur gewekt door mijn telefoon.

Na mijn ochtendritueel bind ik mijn Ortlieb alvast weer op de motor en ga daarna zien of er al iets van een ontbijt is. Het ontbijt is, zoals eigenlijk altijd in Duitsland, uitstekend. Ik drink meer dan dat ik eet, want het gaat vandaag erg warm worden volgens de vooruitzichten.

Nadat ik mijn tanden heb gepoetst, lever ik de sleutel in. Aangezien niemand het heeft over de vijftig eurocent houd ik ze ook maar in de zak. Compensatie voor het niet krijgen van de wificode…

Met Paulette blijkt het iets beter te gaan, dus vervolg ik mijn route zoals gepland. Het bijkomende voordeel is dat ik eigenlijk al op de terugweg ben, dus ik kom steeds dichter bij huis. In geval van nood kan ik altijd nog de snelweg naar huis pakken en we houden contact.

Nog voor half negen rijd ik weg uit Stadtoldendorf (D) in westelijke richting. De route loopt via Höxter (D) naar Siebenstern (D) om vandaar naar het zuiden tot Scherfede (D) te lopen.

Een kilometer of 15 van Brilon (D) vind ik een picknickbank aan de kant van de weg. Ik heb tot nu toe al twee uur gereden en geen leuk terras gezien onderweg. Wel nog getankt om kwart over tien in Marsberg (D) en meteen een Cola Zero en een grote fles bronwater meegenomen.

De cola is nog lekker koud en smaakt heerlijk bij deze warmte. Vanmorgen ben ik weggereden met 21 graden en het is nu al over de 25.

Een half uur later vervolg ik mijn weg naar het zuidwesten, richting Sauerland. De route is alweer prachtig en mooie wisselingen tussen snelle en langzame wegen. In het Sauerland zijn er wel kleine stukken slecht asfalt, maar nooit dramatisch slecht. Ik rijd langs de beroemde Bruchhauser Steine, maar die heb ik twee jaar geleden al te voet beklommen, dus die zijn al van mijn bucketlist.

Dat ik zo zoetjes aan het Sauerland in gereden ben kan ik zien aan de kentekens van de auto’s: zeker een vijfde van alle auto’s heeft hier heeft een Nederlands kenteken!

Om half een zit ik midden in het Sauerland en parkeer ik de motor tegenover een bakker met restaurant. Ik gebruik daar de lunch en hun toilet. Ik pin even later bij een bank weer wat geld, want cash betalen van de overnachtingen zat niet in de planning.

Drie kwartier later rijd ik weer verder nu naar het zuiden tot Bad Laasphe (D) en dan naar het noordwesten. Op de route ligt een uitzichtpunt / -toren net voorbij Kirchhundem (D), aangezien ik toch weer toe ben aan een drankje rijd ik daarheen en geniet van het uitzicht, het biertje (0.0) en het mensen kijken.

Een uur later reken ik af en rijd het laatste half uur naar mijn hotel voor vannacht: Jozef Gockeln Haus. Het “Haus” blijkt een groot hotel te zijn op een heuvel buiten het dorp. Ik meld me bij de receptie en krijg de sleutel van kamer 404. Die moet op de eerste etage te vinden zijn. Ik heb alleen mijn rugzak en mijn tanktas bij me en als ik op de eerste etage ben zie ik kamernummers 101 t/m 116. Ik ga nog een etage hoger: kamer 201 t/m 216. Nog een etage hoger 301 t/m 316 en hoger kan ik niet. Er gaat kennelijk iets mis, heb ik het verkeerd begrepen? Ik loop de trappen af naar de receptie en begin opnieuw om te kijken of er nog meer trappen zijn die wellicht naar een andere vleugel met een andere nummering gaan. Niet dus, ik ga weer naar de eerste verdieping, maar zie echt geen kamer 401 t/m … Ik ga verhaal halen bij de receptie. Het blijkt dat er aan het einde van de gang op de eerste verdieping, dus na kamer 101 t/m 1016 een bordje staat met daarop waar de kamers 401 t/m 404 te vinden zijn. Misschien was het handiger om dat bordje ook aan het begin van die gang te plaatsen?

Maar goed, even later heb ik mijn kamer gevonden en een kortere uitgang naar buiten: via de brandtrap. Ik haal mijn motor op en zet die onder mijn raam, haal mijn spullen er uit en af die ik vanavond nodig heb en ga via de brandtrap omhoog. Nee dus, ik heb geen sleutel die op die deur past. Ik loop terug via de hoofdingang en zodra ik in mijn kamer ben, trek ik mijn warme kleding uit en spring onder de douche.

In korte broek, hemd en op teenslippers ga ik, om vijf uur, wandelend op weg naar het dorp, op zoek naar een restaurant. Op de hoofdweg aangekomen, sla ik rechts af totdat ik eindelijk bij een restaurant aankom. Helaas heeft de eigenaar Ruhetag. Ik keer om en gebruik Google om te zien of er nog meer restaurants in de buurt zijn. Degene die het dichtste bij is, is 25 minuten lopen vanaf hier, namelijk in het volgende dorp. Ach het is mooi weer, zelfs nog behoorlijk warm en wandelen is gezond toch? In het volgende dorp steek ik via een voetgangersbruggetje een beek en een paar spoorlijnen over en loop op de andere zijde een stuk terug om het restaurant te vinden. Het restaurant blijkt ter ziele. Iets terug zie ik nog een restaurant, maar dat blijkt alleen te koken voor groepen…

Dan maar weer terug naar de overkant en door naar het centrumpje van dit dorp, want daar moet nog een pizzeria zitten. Even later vind ik ook dit restaurant, helaas blijken ze met vakantie te zijn. Wat nu, het is zes uur en niets in de omgeving (op loopafstand) is open. Ik heb op mijn kamer gezien dat het avondeten hier tussen 18:00 en 19:00 uur geserveerd wordt, dus dan maar gewoon terug naar het hotel en kijken of dat nog een mogelijkheid is. Zo niet, dan heb ik nog een zak nootjes en M&M’s, dus omkomen van de honger doe ik in ieder geval niet.

Om even voor half zeven kom ik zwaar bezweet bij het hotel aan, want de terugweg ging omhoog en het is nog steeds warm. Ik spring maar weer onder de douche en trek geschikte kleding aan voor een diner. Ik vind de eetzaal, want restaurant kan ik het niet noemen. Ik heb geen idee hoe het hier werkt, maar ik zie een tafeltje met mijn naam er op en ga zitten. Er is niemand herkenbaar als personeel en niemand vraagt mij iets. Er staat iets van een buffet, dus sla ik mijn slag, want ik heb zo zachtjes aan wel trek gekregen. Het geoffreerde voedsel smaakt mij prima al is het simpel.

Als ik bijna klaar ben, heeft een meneer die ongelooflijk scheel kijkt mij in de gaten (ja, ik snap ook niet hoe hij dat voor elkaar krijgt) en merkt op dat ik niet op zijn lijst sta voor het avondeten. Ik geef toe dat dat zo is, en zeg dat hij de rekening van deze maaltijd maar op het kamernummer moet zetten. En vraag of hij een biertje voor me heeft. Het biertje moet ik direct afrekenen en de maaltijd zet hij op de rekening. Alles weer onder controle dus, in zoverre dat ik geen idee heb wat me dit gaat kosten. Maar naar de kwaliteit gerekend, niet naar de smaak, kan het nooit heel erg veel zijn.

Na deze verdiende maaltijd ga ik het vizier van mijn helm en mijn kuipruit maar weer eens ontdoen van de stukgevlogen insecten. Vervolgens ga ik mijn bende opruimen in mijn kamer, want het lijkt wel of de bliksem is ingeslagen.

Tot slot pak ik mijn laptop en ga mijn verhaal schrijven. Wlan is er in dit hotel op aanvraag, en dan nog alleen op de benedenverdieping, dus gebruik ik net als gisteren mijn telefoon als wifi hotspot om het een en ander weer online te zetten.

Vandaag blijk ik 293 km afgelegd te hebben, met als hoogste punt 798 meter.

Woensdag 25 juli

Om zeven uur op en voordat ik om acht uur ga ontbijten is de Ortlieb al op de motor bevestigd.

Bij inleveren van de sleutel en het afrekenen vallen de kosten voor het avondeten alleszins mee: € 8,50.

Om negen uur rijd ik weg uit Rahrbach (D) richting het zuidwesten. Ik heb nog maar net de gang of ze beginnen al met een wegafsluiting en dus een omleiding. MyRoute-App-Navigation stuurt me voordat ik het in de gaten heb de snelweg A45 op naar het zuiden. Tegen de tijd dat ik het in de gaten heb, kan ik er niet meer terug en moet wachten op de eerst volgende afslag. Die komt na 5 km, zodat ik om kan keren. Terug bij de wegafsluiting zit ik bijna weer op de toerit van de snelweg, maar ik kan nog net terug en zie dat de Zumo het wel goed aangeeft.

De temperatuur is nu al 24 graden, dus dat zal wel lekker warm worden vandaag. Ik rijd op een gegeven moment door Erdingen (D), klein dorpje, daar zullen vast de Erdinger bieren niet vandaan komen. Ik krijg er wel dorst van, of zou dat komen door de warmte…

Om kwart over tien zet ik de motor stil in Waldbröl (D), zoek een flappentap, want ook bij het afrekenen vanmorgen kon ik geen gebruik maken van mijn visakaart. Ik loop wat door het centrum, maar vind het te warm om ver te zoeken. Ik loop terug naar mijn motor en kies een terras aan de overzijde van de weg om een koude Cola Zero te nuttigen.

Een half uurtje later ben ik alweer onderweg, richting Mauel (D) om daar een poosje de rivier de Sieg te volgen naar het westen. Om half twaalf stop ik in Eitorf (D) aan de Sieg om te tanken. Ik neem meteen maar een fles koude cola mee. Daarna zoek ik vergeefs naar water om mijn koelvest mee te doordrenken. Helaas heeft dit tankstation een uitgebreide wasstraat maar geen “los” water.

Ik rijd verder en al snel verlaat ik de Sieg en koers naar het noorden. Op een gegeven moment zie ik een ander tankstation en daar blijken ze een gieter vol schoon water te hebben. Ik pak mijn koelvest en doordrenk deze met het water.

Ik heb onder mijn jas een nylon hemd aan, want ik had er al rekening mee gehouden. Een koelvest werkt namelijk het beste over een niet katoenen shirt. Het idee is dat het water in het vest wil verdampen door de rijwind. Voor het omzetten van vloeistof naar gas is energie/warmte nodig, die haalt het water dan uit mijn lichaam. Het werkt fantastisch, het voelt in het begin zelfs koud aan!

Ik rijd door tot bijna in Wipperfürth (D). Aan de rand van deze stad kies ik een Norma supermarkt om mijn lunch te gaan kopen. Even later zit ik in mijn campingstoeltje in de schaduw naast mijn motor te lunchen.

De temperatuur is opgelopen tot tegen de 35 graden. Ik bewaar een fles water om straks mijn vest nog een keer te verzuipen en rijd dan, na een uur gepauzeerd te hebben, verder, nu naar het zuiden richting Hennef (Sieg) (D).

Even voor drie uur rijd ik Neunkirchen – Seelscheid (D) in op zoek naar een bank, want ik heb nog steeds cash nodig. Die vind ik daar al rijdend door het centrum. En als ik dan toch stilsta, trek ik mijn koelvest uit en bewater hem, want de werking begon al minder te worden terwijl de temperatuur nog steeds oploopt. Met een vers koelvest rijd ik een stuk frisser verder.

Om half vier weer een omleiding, maar de alternatieve weg is niet ver om. Om kwart over vier arriveer ik bij Haus Schlesien bij Königswinter (D), onderweg heeft mijn boordcomputer aangegeven dat het 37,5 graden was! Het koelvest deed zijn werk goed, alleen mijn hoofd is super warm, dus ben ik blij dat mijn helm vandaag niet meer op hoeft.

De parkeergelegenheid van het hotel ligt nogal verscholen achter het hotel, zodat men een complete woonwijk moet door rijden om er te komen. De bewegwijzering is in ieder geval op orde.

Ik meld me bij de receptie en krijg de sleutel van kamer 57. Er is vanavond live muziek op de binnenplaats van het hotel en een barbecue buffet. Helaas staat de gril precies onder mijn raam, zodat ik mijn raam ondanks de warmte maar weer dicht doe. Volgens mij kwam er trouwens ook alleen nog maar meer warmte binnen.

Eerst een verfrissende douche gebruiken, daarna besluit ik om het dorp te gaan verkennen. Ik vind dit hotel veel te chique, en kies liever voor een iets gemoedelijkere tent om mijn avondeten te gaan kopen.

Ik loop even later in hemd en driekwart broek en op teenslippers het dorp in. Er schijnen nog drie restaurants te zijn in dit dorp en een ijscafé. Het ijscafé heeft Ruhetag, dat begint goed… De ene pizzeria is gesloten wegens vakantie de ander ziet er wel erg sjofel uit. Het Gasthaus dan, ziet er degelijk uit en gaat om half zes open. Het is pas vijf uur, dus maak ik nog een wandeling door het dorp. Tegen kwart voor zes probeer ik de deur van het Gasthaus. Hij is open en tot mijn verrassing blijkt er achter de degelijke buitenkant een leuk restaurant te zijn, met een groot terras er achter en een zeer vriendelijke bediening.

Ik zoek een plaats onder een parasol want de temperatuur is nog steeds boven de 30 graden, en bestel een halve liter (alcoholvrij) bier. Het terras loopt langzaam vol en de gastvrouw loopt haar benen onder haar gat vandaan, maar doet het met een grote dosis humor. En dan zeggen ze dat Duitsers geen grappen maken.

Ik zit daar tot mijn honger gestild en mijn dorst gelest is. Dat is anderhalve liter vocht verder, rond zeven uur. Daarna loop ik terug naar mijn motor om de insecten weer te verwijderen, het valt op dat het er een stuk minder zijn dan gisteren. Zou dat door de warmte komen?

Als alles weer helder is, ga ik terug naar mijn kamer. Waar ik kan meegenieten van de band die beneden staat te spelen op de binnenplaats. Ze doen het zeker niet slecht.

Ik begin aan mijn verhaal, maar lees eerst de Zumo uit. Vandaag heb ik precies 270 km afgelegd. Erg hoog ben ik kennelijk niet geweest, want het hoogste punt was op 527 meter, wel heb ik 4575 meter gestegen en 4938 meter gedaald, vandaar al die bochten.

Vandaag was het ook zeker een mooie route, al miste ik wel de snellere stukken tussendoor. Vooral door de warmte van vandaag. Vandaag ook de meeste slechte stukjes asfalt meegekregen van de afgelopen vier dagen, al werd het nooit echt vervelend.

Om negen uur doe ik toch de deuren van mijn minibalkon maar open, ondanks de barbecuelucht. Ik hoop dat er ook nog een beetje frisse lucht mee naar binnenkomt. De muziek is in ieder geval nu luid en duidelijk te verstaan. Ze spelen leuke muziek, van alles wat en de geluidskwaliteit is prima. Krijg ik er gewoon gratis bij.

Ik zet de wekker voor morgenochtend op zes uur, want om zeven uur kan ik al ontbijten. Ik reken er op dat ik dan voor acht uur kan vertrekken. Het is dan vast nog niet zo warm.

Donderdag 26 juli

Om half vijf gaat ergens een wekker, maar degene die daarmee gewekt zou moeten worden heeft het niet door. Het is nog donker en de wekker gaat maar tekeer, zonder dat er iets gebeurt. Voor mijn gevoel duurt het wel een kwartier, maar lang genoeg in ieder geval om compleet wakker te zijn. Op een gegeven moment houdt hij er dan toch mee op. Ik doe een poging om nog even te slapen. Gisteravond heb ik de deuren naar buiten open laten staan en dat betaalt zich nu uit met heerlijke frisse lucht. Ik heb gisteravond wel een mug van kant moeten maken, maar dat was denk ik de enige in de buurt.

Om even voor zes uur ben ik weer wakker en kan mijn wekker afzetten voordat hij begint te piepen. Voor zeven uur heb ik de Ortlieb al op de motor en loop dan om precies zeven uur de ontbijtzaal in. Ik ben de eerste, maar alles staat al wel klaar. Het is een zeer uitgebreid ontbijtbuffet, maar ik kan me beheersen en eet maar twee broodjes. Na twee koppen thee en twee glaasjes jus d’orange heb ik ook voldoende vocht voor nu en ga mijn tanden poetsen.

Ik reken af, dit keer lukt het wel met mijn visakaart en rijd dan nog voor acht uur weg. Niet via de woonwijk zoals ik gekomen ben, maar via de “voordeur”, want ik heb gezien dat ik tussen de paaltjes door kan. Men mag er niet parkeren, maar er staat nergens dat ik er niet mag rijden.

Nog voor Bonn (D) steek ik de Rijn over, niet het leukste stuk van de route, maar ik wil via Aachen (D) rijden, dus het moet maar. Tot Meckenheim (D) is het druk en heb ik regelmatig “last” van verkeerslichten, het is gelukkig maar een half uurtje vanaf het hotel en daarna wordt het beter.

Het volgende stuk van Scheuerheck (D) tot Dorsel (D) lijkt op papier leuk, met prachtige bochten door de heuvels, maar helaas is het asfalt ontzettend slecht. Men heeft hier weer de gaten over de gaten gedicht met lapjes asfalt.

Om half tien stop ik langs de kant van de weg om even wat te drinken en wat te lozen, een kwartier later rijd ik weer verder. Gelukkig over veel beter asfalt.

Bij Ahrhütte (D) krijg ik een omleiding, maar dit keer komt hij mij niet ongelegen want de tankstations zijn hier niet talrijk. Ik had namelijk bij de vorige stop bedacht dat ik in Blankenheim (D) zou gaan tanken, ook al lag dat niet op de route. Nu kom ik er dus vanwege de omleiding.

Even over tienen giet ik mijn tank weer vol en kan dan zonder benzinestress mijn oorspronkelijke route vervolgen.

Om kwart voor twaalf parkeer ik mijn motor in het historische centrum van Kornelimünster (D). Bij een bakkerij met terras in de schaduw koop ik belegde broodjes en koffie. Tegen de tijd dat ik weer wil gaan rijden, koop ik nog snel even een flesje koude cola voor onderweg.

Bij mijn geparkeerde motor aangekomen, begiet ik mijn koelvest met een liter water uit twee colaflesjes, die had ik vanmorgen in het hotel gevuld. Met een vers koelvest rijdt het een stuk beter.

Nog een paar kilometer binnendoor en dan de snelweg op richting Aachen (D). Op de snelweg is het nog heter, op een gegeven moment loopt de temperatuur op tot 39 graden en blijft daarna tot thuis schommelen rond de 38 graden.

Om half twee ga ik de snelweg af bij Nettetal (D) en tank de motor nog maar even af met relatief goedkope Duitse E95 benzine. Daarna schiet ik de snelweg weer op en rijd het laatste stuk zonder problemen naar huis. Om precies 15:00 uur rijd ik de inrit naar onze garage op.

Vandaag heb ik 415 km gereden, hoogste punt lag op 600 meter, 3838 meter gestegen, 4011 meter gedaald.

Het was op de snelweg erg heet en ik weet niet hoe ik het had volgehouden zonder koelvest. De helm heeft nog de meeste warmteoverlast gegeven, maar ja wat wil je met temperaturen boven de 35 graden en een helm met vizier dat automatisch sluit bij snelheden boven de 100 km/u.