Maandag 7 september 2020

Paulette heeft de wekker op 6:30 uur gezet, maar ik ben al voor die tijd wakker. Ik heb gedroomd dat mijn motor gestolen is…

We stappen uit bed en gaan aan de slag om ons op te frissen, daarna ontbijten en vervolgens alles inpakken en in de auto en op de motor zetten. Ten slotte het huis nog een beetje opruimen.

Omstreeks negen uur, zijn we er klaar voor. We lopen naar de bovenburen, om de sleutels af te geven, afscheid te nemen en hen te complimenteren met het fantastische huis dat we hebben mogen huren.

Nog voor negen uur neem ik afscheid van Paulette en Wilma, zij rijden via de Autostrada naar Innsbruck, mijn doel voor vandaag is Cologna Veneta net onder Vicenza.

Het weer is goed, het is eigenlijk nu al warm, we gaan op weg.

Ik rijd voorlopig door de heuvels naar het zuidwesten, kom tot over de 1000 meter hoogte. Zijn het dan al bergen? Beland dan weer beneden in het dal bij Ponte Messa aan de rivier de Marecchia, die ik volg tot Novafeltria. Daar vind ik een supermarkt waar ik een halve liter koude drank koop. Die drink ik direct op, want het is dorstig weer vandaag.

Op de parkeerplaats van deze winkel, zet ik alle ritsen open die mijn motorpak heeft, want het is warmer dan ik dacht dat het zou worden, nu al 27 graden. Als het echt warm wordt dan heb ik altijd nog mijn koelvest.

Een klein half uur na mijn aankomst hier, rijd ik weer verder, nu naar het westen. Door de heuvels/bergen, ga iets over de 660 meter hoogte, en daal dan weer af naar Romagnano. Daar vandaan naar het noorden. Net voor Cesena ben ik de heuvels kwijt, nu volgt de laagvlakte, een beetje saai, maar ik neem nu de superstrada’s in plaats van de echte binnendoor wegen, zodat ik lekker opschiet.

Om kwart voor een, zie ik in Argenta een cafetaria, ik zet mijn motor min of meer op het terras en bestel binnen een grote cola en een piadine. Ik nuttig het geheel op het terras in de schaduw, want de temperatuur loopt nog steeds op. Na een half uur pauze stap ik weer op, verder naar het noorden.

Om kwart over twee, stop ik bij een tankstation met betaalautomaat in de buurt van Bagnolo Di Po. Eigenlijk om wat vocht te lozen, maar de benzine kost hier € 1,309, dus besluit ik ook maar direct te tanken. Ik begrijp de automaat niet goed en blijk twee keer opdracht te geven tot het vrijgeven van een benzinepomp met mijn creditcard. Ik kan nog net voorkomen dat de volgende klant op mijn kosten zijn tank vol gooit.

Ik drink een flesje water leeg en na een pauze van een half uur, rijd ik weer. Nu naar het noordwesten. Het begint steeds harder te waaien en in de verte zie ik bergen in nevelen gehuld. Ik duim dat ik het droog blijf houden.

Nog voordat ik in Cologna Veneta aankom, twijfel ik een paar keer of dat ik niet moet gaan kijken om ergens te schuilen, want het weer is wel erg dreigend. Gelukkig blijft het bij een paar spetters en veel wind.

Om tien over half vier arriveer ik al in Cologna Veneta, te vroeg voor het B&B Casa della Zie. Ik parkeer de BMW naast het pand. Ontdoe mijn valhelm alvast van de viezigheid in de vorm van dode insecten en loop dan een parkje in dat hier vlakbij ligt. Ik word pas na 17:00 uur verwacht, dus moet ik mezelf maar even bezighouden. Ik loop terug naar de motor en zet het remschijfslot er op. Nu durf ik met een gerust hart een rondje door het dorp te doen.

Waar ik al bang voor was, wordt bevestigd: de meeste restaurants zijn gesloten op maandag. Alleen een bier-pizzeria is vanavond vanaf 18:30 uur geopend. Wanneer ik denk dat ik het dorp wel zo’n beetje gezien heb, loop ik terug naar het B&B en bel het nummer dat op het bordje staat. Ik krijg wel verbinding, maar hoor niets. Dan schiet me opeens te binnen dat de bluetooth-ontvanger, om het geluid van de telefoon tijdens het navigeren naar de speakers in mijn helm te geleiden, waarschijnlijk nog aan staat. Ik zoek hem op en schakel hem uit. Ik word al teruggebeld, het is de gastvrouw van Casa della Zie. Ze is er met vijftien minuten vertelt ze.

Ik ga dan alvast mijn spullen van de motor afhalen zodat, zodra ze komt, ik direct naar mijn kamer kan. Ondertussen begint het zachtjes te regenen, alhoewel, op het moment dat het regen is, is het ook weer droog. Terwijl ik daarmee bezig ben, zie ik aan de overkant van de weg een bruine rat over het trottoir trippelen.

Om even na vijf uur komt de jonge dame aangereden. Ik mag de motor onder een overkapping in de tuin zetten. Er ligt helaas wel grind, dus moet ik de motor zodanig neerzetten dat ik er vooruit weer uit kan rijden. De zijstandaard, ook wel jiffie genoemd, zakt echter weg in het grind. Heb ik mijn rubberen goudsmid-blok toch niet voor niets meegesleept al die kilometers. Met dit blok onder de jiffie, staat hij mooi stabiel.

Ik krijg van haar kamer 2, met badkamer 2. De badkamer is aan de overkant van de gang, maar wel voor mij alleen. De wifi-code ligt al klaar en morgen kan ik om 8:00 uur ontbijten, ze noemt al op wat dan allemaal klaar zal staan. Ik ruil alleen de cappuccino in voor een thee, maar voor de rest klinkt het al heerlijk.

Het huis is oud, maar het ziet er toch wel leuk uit van binnen. Mijn kamer is ruim en de badkamer geheel compleet. Ik ga hem direct inwijden, want ik ben niet helemaal fris meer op dit moment. Opgefrist en omgekleed ga ik eerst mijn motor voorzien van het remschijfslot, want hij staat dan wel achter een afgesloten hek, maar toch.

Terug op mijn kamer begin ik alvast met het uitlezen van de Garmin Zumo. Ik blijk vandaag 293 km afgelegd te hebben in 5 uren en 1 kwartier, ook blijk ik nog bij elkaar anderhalf uur gepauzeerd te hebben.

Ik ben ook benieuwd of de foto’s gelukt zijn die ik onderweg in de heuvels en bergen gemaakt heb. Tot mijn verbazing is er geen enkele foto bijgeschreven op de micro-SD-kaart. Ik onderzoek de camera en merk dan dat de batterij vol is, maar dat de camera niets meer doet. Ik ben bang dat hij de geest gegeven heeft.

Wanneer het bijna halfzeven is, ga ik lopend op weg naar de bier-pizzeria. Even na halfzeven loop ik het restaurant binnen en doe een poging om de jonge dame achter de bar duidelijk te maken dat ik wat wil eten. Dit gaat zo niet lukken, ten eerste staat de (goede) muziek net iets te hard, heb ik mijn mondkapje op en verstaat zij geen Engels. Gelukkig komt een jongeman ons redden. Hij spreekt naast Italiaans, Frans en Engels, dus stel ik voor om het in het Engels te doen, want mijn Frans is behoorlijk geoxideerd.

In eerste instantie vertelt hij me dat de keuken nog niet zo ver is, maar dat ik wel al iets te drinken kan bestellen. Wanneer ik een halve liter bier bestel, levert hij die vrijwel direct en vraagt dan of ik al een keuze gemaakt heb uit de pizzalijst, want de keuken is al op stoom.

Terwijl ik lekker aan het bier zit, maakt de jongeman een praatje. Hij is benieuwd waar ik vandaan kom. Ik vertel van onze vakantie en laat hem mijn route van vandaag en morgen zien. Ondertussen komt de pizza op tafel. Na het bier en de pizza nog een espresso en dan ga ik afrekenen. Wel stort ik nog van de verhoging af, waar mijn tafeltje op stond, ik had toch alcoholvrij bier besteld?

Ik loop terug naar mijn kamer en sla aan het schrijven aan mijn verhaal. Terwijl ik daarmee bezig ben, belt Paulette vanuit Innsbruck. Ze hebben lang over hun reis gedaan wegens files door drukte, ongelukken en wegwerkzaamheden. Wel hebben ze het geplande Vietnamese restaurant gevonden en lekker gegeten.

Na mijn verhaal online gezet te hebben, lees ik nog een paar bladzijden, voordat ik me gereed ga maken voor de nacht.

De accu van mijn laptop houdt het lang genoeg vol. Dat is wel prettig, want de geaarde stekker van de voeding daarvan past niet in de standaard Italiaanse wandcontactdoos.