Woensdag 9 september 2020

Zoals gepland sta ik om 7:00 uur naast mijn bed. Ik heb er op gerekend dat ik om 8:00 uur wel kan ontbijten, dus eerst maar eens zien dat ik mijn ochtendplanning afwerk.

Nog voor acht uur heb ik de gele Ortlieb al op mijn motor gebonden en meld ik me in de ontbijtruimte. Er zitten al meerdere mensen te ontbijten en er moet eerst een plekje worden gemaakt voor mij voordat ik aan tafel kan. Ik eet een paar broodjes, drink mijn thee en ga dan naar mijn kamer om mijn tanden te poetsen en mijn laatste spullen op te halen.

Beneden reken ik het bier van gisteren en de toeristenbelasting af en lever de sleutels van de kamer in.

Om kwart voor negen heb ik de BMW weer zover dat hij voor me werkt. Ik schrik eerst wel voor de grote natte plas onder mijn motor, er heeft iets behoorlijk staan lekken. Het zal toch geen olie zijn!?! Dan begrijp ik wat er gebeurd is: ik heb de plasticzak met mijn natte koelvest onder mijn reistas gelegd. Door het gewicht van de tas is het water uit het vest geperst en blijkt de plastic tas niet geheel waterdicht…

Ik rijd in westelijke richting weg, door Innsbruck, langs de luchthaven en parallel aan de Inn tot aan Telfs. Van daar zal mijn route voornamelijk in west-noordwestelijk richting lopen.

Om kwart over tien heb ik al een deel van de B179 richting Fernpass de gereden, waar het eigenlijk te druk was om lekker door te rijden. Ik parkeer dan maar op de Fernpass bij een terrasje. Ik drink een cola en gebruik het toilet. Het is nog steeds prachtig weer, maar wel een beetje fris (17 graden), dus rits ik wat ritsen van de zomerstand van mijn motorjas dicht en ga dan na een half uurtje gepauzeerd te hebben door naar Reutte. Eens kijken of ze mijn tanktas nog voor me bewaard hebben.

Om kwart over elf heb ik het gebouw op de Obermarkt 2 gevonden. Ik parkeer de motor, ondanks dat hij naast het politiebureau staat, hang ik er toch ook maar een remschijfslot op en bel aan.

Via de intercom meld ik me en de deur gaat open. Ik loop naar binnen en spreek de eerste de beste meneer aan die ik zie zitten. Ik vertel wat ik kom doen, maar ik blijk verkeerd te zijn. Ik ben bij de rechtbank. Hij stuurt me naar het politiebureau in het dorp, maar als ik zeg dat ik me moest melden op de Obermarkt 2, verwijst hij me naar de politieafdeling in dit pand.

Even later zwaai ik naar de vrouwelijke politiebeambte aan de ander kant van de deur en kennelijk vindt ze me er betrouwbaar genoeg uitzien, want ze doet de deur voor me open. Ik vertel nog een keer mijn verhaal over de verloren tanktas en dat men hem hier voor me zou bewaren.

Ze weet waar ik het over heb, want ze pakt hem direct. Wel moet ik nog even bewijzen wie ik ben. Door het tonen van mijn paspoort lukt dat. Na ontvangst teken ik het formulier dat zegt dat ik het opgehaald heb. Daarna overhandig ik haar twee doosjes “Mercie” chocolade, voor haar en haar collega’s voor bij de koffie of thee. Ze neemt ze dankbaar aan met de woorden “Dat was echt niet nodig, maar wel leuk!”.

Al met al ben ik een half uurtje in het gebouw geweest, inclusief het gebruik van het toilet, gratis dit in tegenstelling tot het toilet op de Fernpass. Buiten controleer ik de inhoud van de tanktas en het lijkt er op dat hij geheel compleet is.

Ik vervolg mijn route, maar eerst nog even de BMW voltanken met de relatief goedkope Oostenrijkse benzine voordat ik Duitsland inrijd.

Na een mooie route gereden te hebben met een oplopende temperatuur tot 25 graden, arriveer ik rond half twee in het stadje Bad Wurzach. Daar parkeer ik de motor net buiten het centrum en ga op zoek naar een broodje en iets te drinken. Na een rondje door het stadje is mijn keus gevallen op de bakker met een groot cafégedeelte, toilet en terras. Dat blijken nog meer mensen gedaan te hebben. Helaas loopt de bediening niet helemaal zoals het zou moeten. Ik blijf echter geduldig wachten met mijn mondmasker voor. Wanneer ik eindelijk aan de beurt ben, zie ik een alcoholvrije Erdinger in het schap staan. Op mijn vraag of ze die ook koud hebben staan, wordt positief geantwoord. Ik koop er ook nog een rijkelijk belegd broodje bij en neem het geheel mee naar buiten. In de schaduw gezeten geniet ik van mijn aankopen. Na het gebruik van het toilet verlaat ik het etablissement.

Wanneer ik terug bij mijn motor ben, blijk ik dik een uur gepauzeerd te hebben.

De ritsen van mijn motorjas kunnen weer open, want de temperatuur is nog ietsje hoger geworden. Volgens mijn navigatiesystemen zou ik nog ruim twee uren onderweg zijn, ik ga dus later arriveren dan ik gepland had, maar ach het is mooi weer en een leuke route.

Een uur later stop ik in Messkirch om nog een keer te pauzeren voordat ik doorrijd naar mijn slaapplaats voor vannacht. Ik doe een rondje door het dorp en vind een terras in de schaduw waar ik nog maar een keer een biertje bestel en het toilet gebruik.

Ik stap weer op voor het laatste uur sturen. Bij Altshausen kruis ik mijn route van de heenreis, dat wil zeggen dat was de planning, maar door wegonderhoud lukt dat hier niet. Ik besluit om niet de aangewezen omleiding te volgen, maar zelf een omleiding te bedenken. Ik rijd daardoor over zeer smalle wegen, die meer lijken op een fietspad dan op een gewone weg. Gelukkig ben ik met de motor redelijk smal, dus die enkele tegenligger kan ik wel hebben. Na wat geslinger kom ik weer in Hosskirch op de geplande route uit.

Voordat ik naar het beoogde B&B rijd, tank ik de motor af in Bad Dürrheim en om even na half zes sta ik in dat stadje voor Tannhäuser B&B. Ik bel aan, maar krijg geen gehoor. Ik bel nog een keer maar nu wat langer en in de verte hoor ik gestommel. Mevrouw Velte doet open en gaat mij voor naar mijn kamer. De ensuite badkamer blijkt niet voor mij alleen te zijn… Maar kijken hoe dat loopt. Voor de rest spreek ik af dat ik om acht uur kan ontbijten en zij wijst me de restaurants van het dorp op de kaart van OsmAnd.

Eerst maar eens lekker douchen en omkleden. Daarna de motor voorzien van een slot en lopend op weg naar het centrum. Ik ben nog maar net op weg of ik krijg een telefoontje van vriend Carlo. Met het idee dat ik wel de goede kant op loop, praten we even bij over mijn bevindingen van zijn vaderland Italië. Na het gesprek blijkt zo waar dat ik de goede kant op gelopen ben.

In het centrum vind ik diverse eetgelegenheden en ik kies een Gasthof (Krone). Ze hebben helaas buiten op het terras geen plaats meer, maar binnen kan nog wel. Ik neem plaats en net als ik denk: “Ze kunnen me wat, dit duurt te lang (ondanks dat ik me wel vermaak met het lezen van de KIJK), ik stap weer op!”, heb ik de aandacht van een medewerkster. Vervolgens heb ik wel snel mijn bier, daarna de salade en tot slot het hoofdgerecht. Wanneer mijn bier op is, wacht ik niet totdat ik weer de aandacht van een van de dames heb, want het is druk vanavond in deze eetgelegenheid. Ik loop naar de kassa en reken af.

De weg terug naar mijn B&B vind ik zonder problemen. Ik meld me op mijn kamer aan aan bij het draadloze internet, maar dat blijkt trager te werken dan mijn eigen 4G…

Ik ga aan de slag met het schrijven van mijn verhaal.