Maandag 17 juli

Vannacht eigenlijk best goed geslapen, wel weer vroeg wakker. Voordat de “wekker” gaat ben ik uit bed. Ik verzamel de spullen die nog in de Rackpack moeten en controleer of de was droog is. Dan doe ik mijn fitness, neem een douche en kleed me aan.

Nu de toilettas niet meer nodig is kan de reistas dicht en naar de motor. De garagedeur openen en de tas kan op de motor bevestigd worden. Ik haal het remschijfslot er alvast af en haal mijn helm uit de koffer.

Ik loop nog even terug om het inschrijfformulier te halen dat ik gisteravond in heb gevuld. Daarna maar eens zien wat voor ontbijt ze hier hebben. Zoals beschreven is het niet een goedkoop hotelletje en dat zie je ook aan het ontbijt. Er is zelfs zalm, dus daar maak ik dan ook maar gebruik van. Aangezien ik de enige ben in de ontbijtruimte, valt er weinig te kijken en ben ik binnen het half uur klaar.

Nog even de tanden poetsen, mijn rugzak pakken en naar de receptie. Ik reken het afgesproken bedrag af en neem afscheid. Op mijn gemak maak ik de apparatuur gereed voor navigatie. Nu ik weet hoe het moet, gaat het feilloos.

Ik rijd het stadje nog voor negen uur uit en krijg meteen tientallen bochten te verwerken. Alleen hebben ze het asfalt hier gerepareerd met vloeibare teer. Zo krijg je overal in de rijrichting van die gladde zwarte strepen en dat is niet fijn als die in de bochten liggen. Ik pas dus mijn snelheid aan, ik rijd toch niemand in de weg want het is hier vanmorgen rustig. De route is verder afwisselend met ook af en toe stukken waar ik 100 km/uur mag. Dat is dan lekker even uitwaaien, want de temperatuur stijgt hier ras.

In Waldshut-Tiengen hebben ze een speciale parkeerplaats, nou ja meer plaatsje, voor motoren. Er staan meer brommers, maar er rijdt net een motorfiets (met berijder weliswaar) weg, dus ruimte voor mij. Ik doe een wandeling door de gezellig ingerichte winkelstraat en kies dan een terras in de schaduw. Mijn vest had ik trouwens al bij de parkeerplaats in de topkoffer gedaan. Terwijl ik weer wat schrijf op de tablet, drink ik een cola. Daarna afrekenen, het toilet bezoeken en terug naar de motor.

Onderweg bedenk ik me dat het handiger is om hier in Duitsland nog wat eten te kopen. Ik heb namelijk geen Zwitserse Franken en niet overal kun je betalen met de pinpas. Ik zie geen bakker maar wel een delicatesse zaak. Daar koop ik drie luxe belegde broodjes. Een flesje cola zit nog wel in mijn motortasje dat standaard op de motor zit. Ik kan niet met de pinpas betalen want ze hebben problemen met het internet, maar gelukkig heb ik nog eurobiljetten.

Wanneer ik weg wil rijden, heb ik hetzelfde probleem: geen internet. Dat betekent dat ik offline moet navigeren. Ik ga over een paar honderd meter de grens over naar Zwitserland, maar ik heb de kaarten van Zwitserland en Liechtenstein niet van te voren gedownload. Voor Osmand had ik dat al wel gedaan, maar daar heb ik de route niet voor klaar staan. Ik weet nog wel een stukje van de route uit mijn hoofd omdat ik hier de Rijn en de grens over moet. Met mijn positie op de kaart van Osmand als hulp, rijd ik eerst maar eens Zwitserland in, in de verwachting dat het internetprobleem daar niet speelt. Wanneer ik het vervolg de route niet meer weet, schakel ik weer over naar MyRouteApp. Hier wel weer internet, dus werkt MyRouteApp ook weer feilloos. Goede leer voor de volgende keer: alle kaarten downloaden voor offline gebruik!

Maar ik kan weer verder, de wegen zijn goed, zo ook het weer en de omgeving wordt alleen maar mooier. Wel heb ik al meer dan 250 km gereden sinds de laatste tankbeurt. Ik probeer een onbemand tankstation, maar die wil gevoed worden met biljetten Zwitserse Franken. Op naar een volgende, die maar niet in beeld komt. Ik zet de motor stil aan de kant van de weg en vind er een met Osmand en navigeer ook met Osmand ernaar toe. Dat geeft een rustiger gevoel. Ik schakel weer over naar MyRouteApp en vervolg de originele route.

Wanneer ik de eerste echt hoge bergen in zicht krijg, zet ik even illegaal de motor in de berm stil om een foto te maken, mijn flesje leeg te drinken en de broodjes naar binnen te proppen. Daarna snel weer de weg op en door. Ik kies ervoor om niet te pauzeren in Zwitserland of Liechtenstein, maar door te rijden tot in Oostenrijk.

Net door Liechtenstein, stop ik bij een supermarkt langs de weg. Ik koop daar twee flesjes drinken en een appel. Een flesje als aanvulling van de voorraad op de motor, de ander drink ik leeg en de appel eet ik op. Ik bericht daarna aan Agnès dat ik over ongeveer een uur bij hen denk te zijn. Het laatste stuk is helaas niet leukste deel van de route. Het is erg druk en we rijden met ons allen eigenlijk in een file door het dal.

Net voor vijf uur arriveer ik bij het appartement dat Agnès en Pouw deze week gehuurd hebben. Na een hartelijke begroeting, ontlaad ik de motor en zet het remschijfslot erop. We praten even bij onder het genot van een drankje en dan ben ik toe aan een douche.

We gaan vanavond te voet naar een pizzeria in het dorp. Het is nog lekker weer, dus in korte broek. We eten daar allen een prima pizza en lopen dan weer terug.

Terwijl ik mijn verhaal schrijf, doen de anderen samen nog een spelletje. We sluiten de avond af met nog een drankje. Het verhaal is geschreven en kan straks online worden gezet.