Zaterdag 15 juli

Volgens mij ben ik er nog wel uit geweest voor een bezoek aan het toilet, maar verder heb ik geslapen tot even na zessen. Om zeven uur sta ik op en loop het ochtendritueel af zoals gewoonlijk.

Kwart voor acht heb ik mijn gele Ortlieb ingepakt en loop ik met hem naar de motor. Ik bevestig hem op de motor en loop dan terug naar mijn kamer. Om acht uur zoek ik het deel van het restaurant op wat het ontbijt wordt geserveerd. Er is een eenpersoons tafeltje voor me gedekt. Ik krijg een pot heet water en groene thee, de rest is in buffetvorm, dus ik kan pakken wat ik wil. Na een half uurtje heb ik voldoende gehad en ga terug naar boven om mijn tanden te poetsen.

Het toilet nog een keer gebruiken en dan uitchecken en afrekenen. Ik wil extra betalen voor het gebruik van de garage maar de oude baas vindt dat onzin. Na hem vriendelijk bedankt te hebben neem ik afscheid en maak mijn motor klaar om weg te rijden. Dat duurt nog even, want nu wil ik eerst weten wat de exacte volgorde van instellen van mijn navigatiesysteem is, zodat het direct werkt. Na even stoeien ben ik er uit (denk ik…). Eventueel eerst de route downloaden voor offline gebruik:
1. De wifi uitzetten
2. MyRouteApp starten
3. De route laden
4. De route starten
5. De wifi aanzetten
4. Het Elebest-Android-Auto-systeem aanzetten
5. De bluetooth verbinding van Elebest en helmontvanger controleren

Wat dat betreft werkt de app Polarsteps en stuk eenvoudiger. Deze brengt geheel zelfstandig mijn route in beeld, ik hoef er alleen maar wat foto’s met begeleidende tekst bij te plaatsen. Ben je benieuwd? //www.polarsteps.com/MaartenSilvius.

Het is negen uur wanneer ik wegrijd uit Lemberg, richting het zuidwesten. Al veel sneller dan ik dacht, rijd ik Frankrijk in. Ik nam dan ook wel een onbeduidende grensovergang, maar zie dat pas aan de verkeersborden. Het asfalt is hier niet zo mooi als in Duitsland, maar de omgeving is zeker zo mooi.

Het is trouwens warm en geheel bewolkt. Ik krijg onderweg een tiental druppels te verduren, maar het blijft droog totdat ik mijn BMW in Phalsbourg parkeer aan de rand van het grote plein. Op de buienradar zie ik dat er een flinke bui aankomt. Ik wandel nog even een stukje door het centrum, maar kies dan voor een terras met een reusachtige parasol om iets de drinken en meteen te schuilen.

De bui komt, maar is niet zo heftig als de app aan leek te geven. Ondertussen heb ik een cola zero en mijn tablet. Het onderweg schrijven bevalt goed nu ik alleen reis. Wanneer ik denk dat de bui voorbij is, blijkt hij nog een staartje te hebben, ik blijf toch nog maar even zitten… Ik besef me nu dat beide keren dat ik al in de Vogezen was het ook regende. Maar nu lijkt het straks toch echt droog te worden.

Ik reken af, ga naar het toilet en loop terug naar de motor. Het begint net weer een beetje te regenen, ik zet mijn pet op. Tegen de tijd dat ik bij mijn motor ben is het alweer droog, al ziet de lucht er dreigend uit. Voor de zekerheid trek ik wel mijn Gamaschen aan (= een soort overschoenen die mijn benen tot de knieën beschermen tegen opspattend water).

Iets verder in Phalsbourg tank ik de motor af bij een onbemand tankstation. Ik ben nog maar net weggereden of er vallen een paar klappen onweer, kijk daar houd ik dan weer niet van op de motor. Ik krijg ook nog een kleine regenbui in mijn nek, maar echt nat word ik er niet van. Om 13:00 uur begint het ineens op te klaren en stijgt de temperatuur geleidelijk naar 30 graden. In Saint-Blaise-la-Roche zet ik de motor aan de kant na een leuke route, die afgewisseld werd door een recht stuk waar ik even lekker kon uitwaaien. Eerst mijn vest, dat ik nog steeds onder mijn jas draag en dan de Gamaschen uit.

Er is hier op zaterdagmiddag niet veel open. Eigenlijk alleen een kleine supermarkt. Ik koop daar wat te drinken en te eten en nuttig het op een muurtje in een parkje. Er komen meer witte wolken, dat vind ik wel fijn, want die dempen de temperatuur een beetje. Wil ik redelijk volgens afspraak (dat hadden ze gevraagd) bij de Chambres d’Hôtes aankomen dan moet ik hier om 15:00 uur wegrijden, maar dat zou moeten lukken. Ondertussen schrijf ik aan mijn verhaal.

Het laatste stuk is zéker niet slecht om te rijden, wel is het warm. De temperatuur schommelt tussen de 27 en 30 graden. Soms is het bewolkt en dan opeens priemt de zon op volle kracht. Ik ben allang blij dat het droog blijft, nou ja droog, ik krijg weer even een flinke bui over me heen. Door de warmte is dat niet erg, samen met de wind ben ik in no-time droog.

Keurig op tijd arriveer ik in Saulsures-sur-Moselotte. Nu nog de berg op, via smalle weggetjes die al slingerend naar boven gaan. Ik rijd niet sneller dan 30 km/uur, want er is niet veel ruimte om uit te wijken bij een tegenligger.

De Chambres d’Hôtes van Muriel en Philippe is een vrijstaand huis met zicht op het dorp en de bergen er omheen. Muriel staat me al op te wachten. We maken kennis en ik vertel dat ik maar een klein beetje Frans spreek. Muriel vertelt honderduit om alles uit te leggen. Ik heb een grote eigen kamer, badkamer, apart toilet en een gedeelde keuken, waar ik o.a. koffie en thee kan zetten. We bespreken de mogelijkheden voor mijn avondeten, dat beneden in het dorp moet plaatsvinden. Muriel maakt voor mij een reservering voor 19:00 uur bij restaurant L’Angélus.
Daarna mag mijn motor ook nog in de garage staan voor vannacht. Maar eerst de bagage er af en naar boven. Wanneer de motor een mooi plekje heeft kleed ik me uit, trek even een sportbroek aan en doe een wasje in de spoelbak in de keuken. Ik haal het meeste water uit de was met behulp van een handdoek en hang het daarna te drogen. Dit werkte de afgelopen avonden in ieder geval wel. Daarna spring ik onder de douche want ik ben zo zoetjes aan wel een beetje plakkerig door de warmte.

Tegen zes uur kleed ik me in korte broek, hemd en sportschoenen met in de rugzak: tablet, powerbank, shirt, de pijpen van de afritsbroek, een regenjasje en mijn waterdichte pet. Ik ga, met als gids de app Osmand, de kortste weg naar beneden lopen. Er zijn enkele geitenpaadjes die ik goed kan vinden met Osmand. In een half uurtje ben ik beneden en maak het andere half uur vol met een wandeling door het dorp. Om zeven uur meld ik me bij het bewuste restaurant en blijkt dat ik verwacht wordt.

Even na achten heb ik lekker gegeten en gedronken en ga ik afrekenen. Het staat nog lekker te regenen merk ik als ik buiten ben. Niet hard, maar wel voldoende om iets weerstand te bieden wil ik niet drijfnat in mijn kamer aankomen. Het is namelijk nog wel een kleine 3 km wandelen. Ik trek mijn regenjasje aan, doe mijn pet op en bevestig een regenhoes over de rugzak. I.v.m. het weer kies ik als terugweg de omweg via de geasfalteerde wegen. Na een half uur tref ik Muriel bij het huis, die benieuwd is hoe het restaurant me bevallen is. Ik vertel dat het een goede keuze is geweest.

In mijn kamer bel ik Rob, een goede vriend van me, die ongeveer hetzelfde mee lijkt te gaan maken met zijn echtgenote, als ik… Ik kan helaas niet veel voor hem doen, dan hem goede raad geven.
Tot slot van de avond, brei ik een einde aan mijn verhaal en zet het online.