September 2018, rondje Duitsland

Zaterdag 1 september

Dit keer een beetje anders dan anders samen op weg.

De dag begint voor ons om 7:00 uur doordat de wekkerradio begint te spelen. We luisteren naar het nieuws op NPO1 en stappen dan uit bed.

Om half acht zitten we aan een licht ontbijt en daarna is er nog even tijd over om de laatste zaken voor ons reisje in orde te brengen.

Wanneer het kwart over acht is, vertrek ik op de fiets naar de sportschool en gaat Paulette op weg om nog een leerling wegwijs te maken in de auto.

Om half elf zitten we samen aan de brunch en een uur later zitten onze konijnen Dokus en Doortje opgesloten in hun kooi in de auto, klaar om weggebracht te worden naar hun logeeradres. Ik zet onze bagage in de kofferbak en ben dan bijna klaar om te gaan vertrekken.

Paulette brengt de konijnen weg en ik ga even later op mijn motor op weg. Deze keer heb ik gekozen om het eerste stuk tot de Rijn binnendoor te rijden. Tussen Lunteren en Ederveen heb ik een leuk weggetje gevonden dat ik volgens mij nog nooit gereden heb. Toch vreemd als je hier al zo’n vijftig jaar rond gereden hebt.

Het weggetje komt in Ederveen uit en vandaar rijd ik naar De Klomp en dan richting Ede om “de Kade” in te rijden richting Veenendaal. Helaas rijd ik me vast in een wegafzetting wegens een stoet prachtige trucks, oud en nieuw, die onder begeleiding een route rijden en hier vanaf “de Kade” voorrang krijgen. Na ca. vijf minuten wachten, hoor ik een doffe knal maar heb geen idee waar die door veroorzaakt wordt. Even later staat de stoet stil, al het andere verkeer blokkerend. Een paar andere motorrijders komen bij mij voor aan de file staan en melden dat het nu nog wel even gaat duren want zij hebben gezien dat er twee vrachtwagens op elkaar zijn geknald. We besluiten om er dan maar tussendoor te rijden.

Even later vervolg ik mijn route, de A12 overstekend, richting Bennekom en Wageningen. Ik rijd door Wageningen en steek bij Renkum via de snelweg A50 de Rijn over. Voor Nijmegen verlaat ik de snelweg (A15) en dan naar Nijmegen om bij Beek de grens naar Duitsland over te steken.

In Goch tank ik de motor weer vol met E95 (€ 1,46 per liter) en rijd dan door naar het centrum om even de benen te strekken in de stad. Om half twee parkeer ik daar de motor. Even later zit ik heerlijk in de zon op een terras te nippen van een glas koel alcoholvrij bier.

Na een pauze van drie kwartier rijd ik verder, nu naar het zuidoosten om bij Tonisberg de Autobahn A40 naar het oosten te nemen. De Rijn weer over richting Duisburg en Essen.

Ondertussen heeft Paulette de konijnen weggebracht, het huis aan kant gemaakt en is omstreeks drie uur vertrokken via de snelweg naar Essen.

Een kwartiertje verwijderd van ons hotel onder Essen rijd ik de parkeerplaats van een Aldi op. In de Aldi koop ik wat gedroogd fruit, want ik begin al wat trek te krijgen.

Even later rijd ik naar Hotel Heimliche Liebe, waar ik om tien voor half vijf nog een parkeerplek kan vinden vlak voor het hotel.

Ik meld me bij de bar en even later word ik door een jonge dame naar onze kamer voor drie nachten geleid. Ik drop mijn spullen, trek mijn jas uit en loop dan naar buiten, want het is nog steeds lekker weer. Na een kwartiertje zie ik Paulette met haar witte Opel Astra aankomen rijden. We begroeten elkaar, altijd weer fijn als de reis goed verlopen is, en dan sjouw ik onze tassen naar onze hotelkamer.

Wanneer we geïnstalleerd zijn in onze kamer heb ik mijn motorkleding verruild voor mijn gewone kleding en gaan we lopend op weg naar het centrum van dit deel van Essen: Essen Stadtwald.

We vinden na een kwartier een pizzeria die ons wel bevalt en hoewel het nog vroeg is doen wij ons daar tegoed aan ons diner.

Rond half negen zijn we weer terug op onze hotelkamer en zetten we een bakje koffie. Paulette is om half tien al naar dromenland vertrokken. Ik schrijf mijn verhaal en lees het navigatiesysteem, de Garmin Zumo 590, uit. Ook vandaag heb ik dit systeem weer laten vergezellen door MyRouteApp Navigation (MRAN) en ook dit keer werkte de app feilloos. Het is zelfs prettig om ze samen te gebruiken, omdat de Zumo een prachtig overzicht geeft terwijl MRAN zeer nauwkeurig de afslagen en de bochten weergeeft en het helder vertelt aan mij.

Vandaag blijk ik 188 km afgelegd te hebben.

Zondag 2 september

Vannacht schijnt het een luidruchtig feestje te zijn geweest, volgens Paulette, maar ik heb er maar weinig van meegekregen. Slechts één keer wakker geweest vanwege mensen die naar huis gingen en nogal luidruchtig waren richting de parkeerplaats.

Omstreeks half acht zijn we beiden wakker, een half uurtje later beginnen we aan ons ochtendgebeuren en om even voor negen uur melden we ons in het restaurant.

We blijken de enigen te zijn die vanuit een overnachting komen ontbijten. Wel zijn alle tafels vanaf tien uur gereserveerd voor mensen die hier, vanaf buiten, het ontbijtbuffet willen gebruiken.

Ons ontbijt is niet erg uitgebreid, maar er is toch voldoende keuze, zelfs is er rauwkost voor Paulette. Ook ontbreken de jus d’orange, de koffie en de thee niet.

Nog voor tien uur lopen wij luchtig gekleed, want het is mooi weer, op onze sandalen naar beneden richting het Baldeneymeer. We lopen wel via een bospad dat ons bij de ruïne van de burcht Isenburg brengt. We bewonderen de resten van de “Burg” uit 1225 na Christus en lopen daarna door naar beneden.

Het meer wordt druk bevaren door zeil-, motor- en roeiboten, zodat we voldoende te zien hebben. Het pad rond het meer wordt ook goed gebruikt door sportende mensen op de fiets, skeelers en hardloopschoenen.

Wij lopen met de klok mee, met de bedoeling het meer zo rond te lopen. Bij het plaatsje Heisingen verlaten we het meer en lopen weer een stukje omhoog het dorp in op zoek naar een bakker. In het centrum aangekomen, blijkt de bakker (de oudste bakkerij van Essen volgens een plakaat) gesloten. We hebben onderweg in dit dorp wel een terras gezien van een pizzeria, dus dan maar terug daar naartoe om in ieder geval iets te kunnen drinken. We hebben namelijk een van de twee flesjes drinken uit de rugzak al op. We arriveren even later bij het terras waar twee personeelsleden lekker in de zon zitten en willen een tafeltje uitkiezen. Eén van de twee maakt ons echter duidelijk dat we een half uur te vroeg zijn, want om twaalf uur gaat de zaak pas open.

Onverrichter zake keren we terug naar het meer en vervolgen onze route. Af en toe rustend op een van de vele bankjes langs de waterkant.

Op een gegeven moment komen we bij een brug die ons naar de overzijde van het meer brengt en bij het dorp Kupferdreh. Hier verlaten we het meer weer, nog steeds op zoek naar een bakker. Gelukkig begrijpen ze het hier wel: er is een bakker met een terras in de zon! We kopen een baguette en twee koppen koffie en nemen het er van.

Wanneer we bijna weer bij het meer terug zijn aangekomen, zien we op het spoor een oude stoomlocomotief staan met enkele rijtuigen. Hij is op dit moment aan het water tanken en zo te horen staat er iemand kolen op het vuur te scheppen. We maken een foto en lopen dan door naar het meer en vervolgen onze ronde aan deze zijde.

Het is aan deze kant van het meer nog drukker met actieve mensen dan aan de andere kant. Aan deze kant ligt er dan ook een mooie brede strak geasfalteerde weg die alleen gebruikt mag worden door voetgangers en fietsers. We pauzeren nog een paar keer op een bankje en eten onze baguette met komkommer en snoeptomaten.

Ten slotte komen we bij de stuwdam, die we gebruiken om weer terug op de andere zijde van het meer te komen. Aan deze zijde lopen we nog een stukje langs het meer, maar om niet om te hoeven lopen, verlaten we het meer al snel omhoog, richting ons hotel.

Aangezien het meer ongeveer honderd meter lager ligt dan ons hotel is het nog wel even klimmen om daar terug te komen, maar gelukkig is het een leuk pad dat ons er brengt.

Even na vier uur strijken we neer op het terras van het hotel om te kunnen genieten van een koel glas drinken in het zonnetje. Tot mijn verbazing blijken we dan 20,8 km lopend afgelegd te hebben.

Paulette haar voeten zijn nogal pijnlijk en daarom masseer ik ze zodra we op onze hotelkamer zijn. Het blijkt te helpen.

Daarna gaan we douchen en ons omkleden voor het diner dat we bij een wokrestaurant in Essen willen gaan gebruiken. Dit keer pakken we de auto, want we vinden dat we genoeg hebben gelopen voor vandaag. Het restaurant vinden we zonder problemen, maar voor een parkeerplaats moeten we iets meer moeite doen. Eerst staan we op het terrein van de Ikea tegenover het restaurant, maar die sluit net en we weten niet hoelang de parkeerplaats nog toegankelijk blijft dus verlaten we het voor de zekerheid toch maar. Na even rondgereden te hebben vinden we toch nog redelijk dichtbij een parkeerplek.

Het wokrestaurant kent meerdere concepten om te dineren, maar wij besluiten gewoon van de kaart te eten. Het eten is heerlijk, maar niet echt goedkoop, dus genieten we er maar extra van.

Het is al donker als we de auto weer opzoeken en terugrijden naar ons hotel. Wanneer we daar even over negen uur aankomen lust Paulette nog wel een kopje koffie. We maken met behulp van onze waterkoker, oploskoffie en water een bakje en drinken die zittend op ons bed.

Paulette poetst voor de zekerheid maar alvast haar tanden. Dat is geen slecht idee, want even later valt ze in slaap. Ik ben dan nog aan het schrijven, want we blijken toch nog weer het een en ander meegemaakt te hebben vandaag.

Tussendoor test ik mijn GPStracker nog maar weer eens, maar echt goed werkend krijg ik hem nog steeds niet, na de laatste simkaart-wissel.

Maandag 3 september

We staan om acht uur op en een uur later zitten we aan het ontbijt. Dit keer zonder chef die gestrest alles loopt te controleren. We worden van koffie en thee voorzien door een vriendelijke dame, die later ook nog roerei komt brengen. Voor elk van ons een schaaltje waar minstens twee eieren in verwerkt zijn. De smaak is prima, maar Paulette eet haar schaaltje niet leeg, dus doe ik het maar. De komende uren hoef ik niets meer te eten…

Na het eten pakken we de auto en rijden naar de Lidl in Rellinghausen, een dorpje verderop, kopen daar een sixpack cola en rijden dan weer terug naar Stadtwald om bij de Rössmann (drogisterij) de halve zaak leeg te kopen. Zo vullen we onze voorraad voor thuis weer aan, aangezien het echt euro’s scheelt per artikel ten opzichte van de prijzen in Nederland.

We rijden de auto weer terug naar het hotel en gaan dan lopend in regenjas, want het regent nu en dan heel lichtjes, op weg naar het koopcentrum van Essen. Ik heb een route gemaakt, die vanaf het hotel door het bos naar de spoorlijn loopt.

Nog voordat we bij de spoorlijn aankomen zijn onze jassen al weer uit. Vanaf het spoor volgen we zoveel mogelijk de spoorlijn die in één streep naar het centrum van Essen loopt, daarbij kiezen we zo mogelijk leuke paadjes door bos en parken tot we vlakbij Essen alleen nog maar geasfalteerde wegen vinden. Maar toch is het verwonderlijk, wat voor groen we allemaal tegenkomen hier midden in het Ruhrgebiet, zodat we af en toe leuk kunnen pauzeren op een bankje in de natuur.

We struinen door de stad, kopen fruit als lunch en verkennen de stad verder, totdat we het genoeg vinden. We eten ons fruit voor een deel op en proberen een nog leukere terugweg te vinden. Onderweg pauzeren we regelmatig omdat Paulette toch wat minder energie blijkt te hebben dan dat ze zelf denkt en we ons fruit nog willen opeten. Vlakbij Stadtwald kiezen we voor een gelijkmatige stijging over geasfalteerde wegen naar ons hotel in plaats van de steile bospaadjes.

In Stadtwald aangekomen kijk ik nog even of de pizzeria van eergisteren ook vandaag open is, maar ze hebben vandaag Ruhetag. We kijken of er een ander restaurant open is en vinden er een vlakbij waar het vandaag Schnitzeltag is. Ook hebben ze eventueel diverse salades voor Paulette.

Om vier uur arriveren we bij Heimliche Liebe, daar wordt alles in gereedheid gebracht voor de barbecue vanaf 17:00 uur. Hoewel het weer niet zo slecht is geworden als waar we bang voor waren, we hebben onze jassen niet meer aangehad, zijn er nog niet veel geïnteresseerden.

Ik masseer de voeten van Paulette weer, zodat er geen kramp optreedt en maak een kopje drinkbouillon voor haar, voor mezelf maak ik een kop thee.

Op een gegeven moment denk ik een propellervliegtuig te horen, maar eigenlijk komt het geluid daarvoor te langzaam dichterbij. Tegen de tijd dat ik kan zien wat het is, ben ik te laat om een foto te nemen. Het is namelijk een Zeppelin, toch geen alledaagse bezienswaardigheid.

Vanwege het energieniveau van Paulette (0), besluiten we met de auto naar het restaurant te rijden, hoewel het maar vijf minuten rijden is. Voor de zekerheid nemen we de regenjassen weer mee, want af en toe valt er een spettertje regen. Het is aan het begin van de avond nog steeds wel lekker qua temperatuur: 22 graden met nauwelijks wind.

We kiezen toch maar een tafeltje binnen en bestellen wat te drinken. Even later laat ik een schnitzel bakken en kiest Paulette voor een vegetarische Flammkuche.

Om een uur of acht hebben we lekker gegeten en gedronken en keren we terug naar onze hotelkamer om nog een kop koffie te drinken. We hebben het idee dat er weinig animo is en is geweest voor de barbecue bij het hotel.

We hebben de tassen al voor een deel ingepakt, zodat we morgen op tijd kunnen vertrekken. We kunnen morgenochtend om acht uur ontbijten en willen dan het liefst voor negen uur wegrijden. Paulette naar huis en ik richting Frankfurt. Het zal wel vreemd zijn, nu we twee van zulke gezellige dagen samen gehad hebben, misschien moeten we toch nog eens denken aan een trekhaak en motortrailer…

We drinken onze koffie zittend in bed, waarna Paulette bezig gaat met haar telefoon en ik mijn verhaal ga schrijven.

Dinsdag 4 september

Beiden zijn we al voor zeven uur klaar wakker en stappen dan ook maar uit bed. Zo zijn we om half acht al klaar voor het ontbijt, waar we om acht uur pas verwacht worden. Ik ga alvast wat bagage naar onze vervoersmiddelen brengen. Ook haal ik het kettingslot van mijn motor en bevestig mijn Ortlieb Rackpack op de buddyseat.

Even voor acht uur zitten we aan het ontbijt, dit keer gebruik ik het grote mes van het restaurant maar niet. De snee van gisteren is wel mooi aan het genezen…

Vandaag ook maar geen roerei, dus zijn we al snel uitgegeten en keren we terug naar onze kamer om de tanden te poetsen. Een laatste controle in de kamer om te voorkomen dat we iets vergeten en dan naar beneden om af te rekenen en de laatste spullen in de auto, dan wel in de motorkoffer op te bergen. Mijn Visa creditkaart wordt geaccepteerd, wel zo fijn, al had ik voor de zekerheid het verschuldigde bedrag wel gepind.

Paulette rijdt, nadat we afscheid hebben genomen, om kwart voor negen weg. Als alles goed loopt is ze ruim op tijd thuis voor de les die ze straks moet geven.

Ik ben iets langer bezig voordat ik wegrijd: de gps instellen, de navigatieapp op mijn telefoon instellen, het remlicht op mijn valhelm instellen, controleren of alles op zijn plek zit, dan gehoorbescherming in, helm op, handschoenen aan en starten.

Het eerste anderhalf uur is geen mooie route, al is de omgeving vaak best de moeite waard. Helaas te veel verkeerslichten en/of te slecht asfalt. Ik had er al op gerekend dat het pas voorbij Wuppertal mooi zou worden, maar je moet eigenlijk nog zuiderlijker van het Ruhrgebiet om echt te kunnen genieten van een mooie route.

In Schalksmühle parkeer ik de motor voor een Italiaans ijscafé en koop een cola die ik buiten op het terras drink. Na een half uurtje rijd ik weer verder naar het zuiden, de wegen worden beter en nauwelijks verkeerslichten. Wel word ik gedwongen om mijn snelheid te minderen op een mooie weg met veel bochten door de vele borden met daarop de maximumsnelheden ter plekke van 30 en 50 km per uur. Laten we er maar vanuit gaan dat dit voor de verkeersveiligheid gedaan wordt.

Om twaalf uur tank ik de motor weer vol in Wissen. Een paar minuten later parkeer ik aan de rand van dit dorp de motor en loop dan het centrum in. Onderweg begroet ik nog een drietal Nederlandse motorrijders die net zijn afgestapt.

Ik vind even later een bakkerij die me wel aanstaat, maar zie geen toilet, dus ga ik eerst op zoek naar een plek waar ik de druk van de leiding kan halen. Even later zie ik de aanduiding van een openbaar toilet en kan ik voor tien eurocent mijn overtollig water kwijt. Eigenlijk kost het drie keer zoveel, maar het slot is zo vriendelijk om mij het twintig-eurocent-muntje weer terug te geven door het te weigeren terwijl wel de deur opengaat.

Bij de bakker koop ik mijn lunch die ik buiten op het terras eet, want het is mooi weer. Omdat ik het broodje niet meeneem maar ter plekke op eet, kost hij wel dertig eurocent meer, dat vind ik dan weer opmerkelijk.

Even later steek ik de straat over en koop bij de Tedi een ministylus met bevestiging voor in de oortelefooningang van mijn telefoon. Misschien dat ik hem dan eenvoudiger kan pakken met handschoenen aan dan de stylus die ik aan een touwtje heb hangen aan de motor in de buurt waar de telefoon is bevestigd.

Om een uur of één vervolg ik mijn route naar het zuidoosten, richting Limburg an der Lahn. Even voorbij die stad stop ik bij een supermarkt in Villmar. Ik koop snoeptomaatjes en een smoothie en denk dat ik het laatste uurtje naar het hotel zo wel vol zal houden.

Het laatste stuk door het Taunusgebergte is zeker geen straf. Om half vier arriveer ik bij mijn hotel voor vannacht in Glashütten.

Ik krijg de sleutel van kamer drie, maar moet wel direct de volle €45,00 betalen. Op mijn kamer controleer ik mijn boeking en krijg bevestigd waar ik al bang voor was: zonder ontbijt. Voor een los ontbijt moet ik eventueel €8,00 betalen. Dat vind ik te veel dus koop ik morgen mijn ontbijt wel onderweg. Ik heb op mijn kamer de mogelijkheid koffie en thee te maken, ook heb ik nog ontbijtkoek bij me, dus dat komt morgenochtend wel goed denk ik.

Het is hier nog steeds boven de twintig graden, de zon laat zich ook nog af en toe zien, dus trek ik de motorkleding uit en mijn korte broek en teenslippers aan. Ik maak een wandeling door het dorp en kom al wandelend tot de conclusie dat ik straks gewoon in het restaurant van het hotel blijf eten, wel zo makkelijk.

Aan het einde van de middag repareer ik de foedraal van mijn zakmes met behulp van het naaisetje dat ik buit gemaakt heb ik hotel Heimliche Liebe, de rits was losgeraakt. Daarna vind ik het tijd om te gaan douchen en me om te kleden voor het avondeten.

Het eten smaakt me goed en de alcoholvrije Krombacher Weizen ook. Het is wel stil tijdens het eten, ik ben de enige op het terras, waarschijnlijk vindt men het toch net te fris worden.

Wanneer ik uitgegeten ben, wacht ik een tijdje tot de serveerster weer langs komt, maar dat duurt me na verloop van enige tijd toch te lang, ik ga binnen betalen.

Ik vind het mooi geweest voor vandaag, ik ga naar mijn kamer, daar is het prettiger van temperatuur, en begin aan het schrijven van mijn verhaal.

Tijdens het schrijven app ik met Paulette zodat ik totaal niet opschiet, maar het is wel gezellig.

Woensdag 5 september

Vannacht om precies 0:00 uur word ik gewekt door het wekkertje van het hotel dat op het nachtkastje staat aan de andere kant van dit tweepersoonsbed. Geen idee hoe ik hem “uit” krijg, hij blijft “snoozen”. Dan maar de batterijen er uit… ik slaap weer verder.

Nog voordat mijn eigen “wekker” gaat om 7:15 uur ben ik al wakker en begin ik met het zetten van een kopje thee. Ik doe mijn dagelijkse fitness oefeningen en eet dan de ontbijtkoek die ik van Paulette heb meegekregen. Daarna douchen, aankleden, alles inpakken en op en in de motor bevestigen.

De sleutel van de kamer laat ik achter bij de onbemenste receptie, ik heb toch al betaald en heb geen zin om te wachten totdat er iemand komt die hem in ontvangst neemt.

Vervolgens alle apparatuur instellen die ik onderweg nodig heb. Ik neem de tijd, want alles moet in orde zijn, ook de app in mijn telefoon voor de co-navigatie naast de Garmin Zumo.

Om tien voor negen rijd ik dan eindelijk weg. Het is prachtig weer al is het nog wel fris met 18 graden, maar het zal vandaag wel warmer worden.

De route gaat vandaag voornamelijk naar het oosten richting Bayreuth. Ik moet dus Frankfurt ten noorden passeren. Ten zuiden heb ik dat al vaker gedaan, met het resultaat dat het toen geen mooie route is geworden. Ten noorden valt het ook niet mee, kennelijk had ik de route toch nóg iets noordelijker moeten leggen. De vele verkeerslichten maken het minder leuk. Met het Taunusgebergte op zich is niets mis.

Om tien voor tien word ik ineens, al rijdende, in mijn lies gestoken door een insect, waarschijnlijk een wesp die zich klem vloog. De wespen zijn talrijk met de hoge temperaturen van deze dagen. Het prikt even venijnig, maar dat ebt ook weer snel weg. Straks maar eens kijken hoe het er uitziet, het heeft geen zin om te stoppen.

Ik kom even later langs het leuke plaatsje Schotten, waar we enkele jaren geleden met mijn ouders waren. De route wordt ook steeds mooier en het weer blijft mooi.

Ten noorden van Gedern gebeurt er iets vreemds: de Zumo met de vaste route stuurt me aan het einde van de weg naar links, MyRouteAppNavigation (MRAN) stuurt me daar naar rechts. Aangezien MRAN tegen me praat ga ik automatisch haar achterna. Terwijl ik dat doe, zie ik dat Zumo me naar links wil hebben. Ik besluit in Gedern om te keren. Maar als ik daar omgekeerd ben, zie ik een bakkerij en parkeer de motor om even een broodje te eten. Het is zoals gezegd fantastisch weer, dus zit ik op het terras te genieten.

Wanneer ik na drie kwartier voldoende gegeten, gedronken en genoten heb, stap ik weer op en volg de Zumo. MRAN past zich gelukkig snel aan.

Een twintig minuten later stop ik in de buurt van Wüstwillenroth om even in het wild te plassen (de bakkerij heeft geen toilet) en rijd dan weer verder, maar word in het volgende dorp (Fishborn) geconfronteerd met een omleiding.

Nadat ik de omleiding een stukje heb gevolgd, wordt MRAN het er ten slotte ook mee eens en ondersteunt dan de omleiding met richtingaanwijzingen.

Om kwart over twaalf heb ik de BMW weer voorzien van brandstof zodat hij er tot morgen weer mee toe moet komen. Een uurtje later parkeer ik de motor in Bad Brückenau, waar ik met motormaatjes Ton en Bram ook al een keer op zoek ben geweest naar een eetgelegenheid, tijdens een motortocht. Ik zoek nu eigenlijk iets eenvoudigers, want een complete lunch vind ik niet nodig. Na een kleine drie kwartier zijn de benen wel gestrekt, maar heb ik niet gevonden wat ik zocht, ik rijd door naar Bad Kissingen.

Daar arriveer ik even na twee uur. Het is er een gezellige drukte, maar ik zoek een bakker met belegde broodjes en het liefst ook met een toilet. Even later heb ik wat ik wil en sta een half uurtje later mijn tafeltje op het terras af aan twee bejaarde stellen die me daarvoor eeuwig dankbaar zijn, zeggen ze.

De route en het weer zijn nog steeds prachtig en de temperatuur stijgt tot boven de 25 graden. Hoewel ik mijn zomerpak niet aanheb, is het met het seizoenenpak dat ik nu draag met deze temperatuur goed te doen. Ik moet dan wel vermelden dat ik maar één van de drie lagen draag waaruit het pak bestaat en dat ik alle ventilatieritsen open heb staan die het pak herbergt.

Om half vier stop ik bij de Edeka supermarkt om wat te drinken, want dat is wel nodig bij deze temperaturen. Ik heb onderweg gezien dat mijn boordcomputer op een gegeven moment aangaf dat het 29 graden was.

Ook deze Edeka heeft smoothies in het assortiment. Dit drankje en de tomaatjes die ik nog over heb van gisteren smaken prima. Daarna stap ik weer op voor het laatste deel van deze route voor vandaag.

Om even na half vier kom ik na vandaag 319 km gereden te hebben, aan bij Hotel Drei Kronen in Burgkunstadt. De parkeerplaats is vol, maar als ik denk dat ik een plekje gevonden heb waar hij niemand in de weg staat, komt er iemand de parkeerplaats op gereden die zijn auto voor één van de drie garages neerzet en mij gebaart dat de meest rechtse garage voor mij bestemd is. Hij vraagt nog wel even of ik vannacht een kamer geboekt heb in de Drei Kronen.

Dus even later staat de BMW keurig geparkeerd in de garage. De meneer die mij dit aanbiedt is kennelijk iemand die hier wat te vertellen heeft, want hij zegt dat hij zorgt dat de garage na 22:00 uur afgesloten zal zijn.

Ik meld me bij de receptie en krijg de sleutel van kamer 124 op de eerste verdieping. Ik breng mijn tanktas en rugzak op die kamer en keer dan terug naar de motor om mijn Rackpack en toilettas op te halen.

Terug op mijn kamer is het eerste dat ik doe, mijn motorpak omruilen voor een korte broek, want ik heb het nu toch wel echt warm. Ik breng het thuisfront op de hoogte van mijn aankomst en stap dan op teenslippers, in korte broek en hemd naar buiten voor een wandeling door het dorp. Het is te mooi weer om hier niet van te gaan genieten aan het einde van de middag.

Het dorp stelt niet veel meer voor, er is een modern stuk industrieterrein met de benodigde winkels, in het dorp zijn slechts nog enkele winkels, maar het ziet er niet aantrekkelijk uit. Het hotel Drei Kronen daarentegen ziet er goed uit, zodat ik “bang” ben dat de prijzen van het diner straks hoger uitvallen dan ik leuk vind.

Wanneer ik na een uurtje wandelen terug ben bij het hotel, ga ik douchen en me kleden voor het diner. Ik kies een tafeltje voor zes personen (tafels voor twee of minder zijn er niet) en bestel mijn eten. Als ik uitgegeten ben en ik nog na geniet van mijn tweede halve liter, vraagt een bejaard stel of ze bij mij aan tafel mogen zitten. Ik heb geen bezwaar, dus zitten ze heerlijk samen te kwebbelen over de keuze van het menu, terwijl ik mijn favoriete maandblad lees en mijn bier opdrink.

Ik laat de rekening van het diner op mijn kamernummer zetten, zodat ik morgen wel zie wat het precies gekost heeft. Ik denk dat het meevalt, want de prijzen van het eten waren heel redelijk.

Ik loop nog even naar de garage waar mijn motor staat en maak mijn vizier en ruit schoon, wel zo prettig voor morgenochtend.

Op mijn kamer schrijf ik weer verder aan mijn verhaal en test mijn gpstracker nog maar eens…

Hij blijkt eindelijk weer te doen wat hij zou moeten doen, dus kan ik hem morgen met een gerust hart gebruiken. Het heeft even geduurd, na het wisselen van simkaart, maar het is dus allemaal niet voor niets geweest.

Donderdag 6 september

In dit dorp vinden ze kennelijk dat iedereen om zes uur op moet staan, want men laat de klokken vanaf dat tijdstip beieren dat het een lieve lust is. Het werkt wel, want ik ben er wakker van geworden. Om half zeven staan er een paar gasten op, die ook vinden dat iedereen wakker moet worden, ik was net weer ingeslapen. Toch schrik ik weer wakker als mijn telefoon mij meldt dat het zeven uur is.

Om even voor acht uur zit ik aan mijn ontbijt. Hoewel de keuze enorm is, eet ik maar twee broodjes, want zoveel werk hoef ik vandaag waarschijnlijk niet te verrichten. Na het ontbijt de tanden poetsen, al mijn spullen verzamelen en naar beneden slepen. Ik monteer eerst mijn Rackpack, zet de motor buiten de garage en ga dan de sleutel inleveren en de rekening vragen. Ook hier wordt mijn Visa kredietkaart geaccepteerd en de rekening valt erg mee.

Alles wordt door mij weer ingesteld om zo effectief mogelijk te kunnen navigeren en zo rijd ik om kwart voor negen weg. De route loopt globaal naar het noordwesten richting Höxter.

Om tien over tien stop ik in Grossbreitenbach om te tanken. Een paar honderd meter verder stop ik bij de Rewe supermarkt om wat te drinken te kopen. Ik kan namelijk tot nu toe geen etablissement vinden langs de route dat open is.

Na een pauze van twintig minuten vervolg ik mijn tocht. De temperatuur is opgelopen van een schamele 14 graden vanmorgen tot net boven de 20 nu.

Na een prachtige bochtige weg, volgt er een omleiding die mij helemaal om de Talsperre (stuwmeer) Schmalwasser en de Ohratalsperre heen leidt. Het was of de omleiding volgen of een stuk terugrijden. De omleiding volgt ook een mooie route maar wel een stuk om.

Hierna las ik een plaspauze in het wild in, want het water staat me aan de lippen. Daarna op zoek naar een zaak die me iets te eten en te drinken wil verkopen, het liefst op de route natuurlijk.

Twee dorpen verder vind ik, omstreeks lunchtijd, een bakkerij waar de bakkersvrouw me een koffie en een belegd broodje verkoopt. Een half uurtje later rijd ik weer tevreden verder.

Om half drie parkeer ik mijn motor langs de rivier de Werra in Witzenhausen. Een leuke oude stad, waar ik eerst maar eens een wandeling maak, zodat de benen weer wat te doen hebben vandaag, voordat ik een terras uitkies om een cola te drinken. De lucht betrekt en volgens de buienradar had het hier al moeten regenen. Ik ga betalen en loop terug naar de motor. Terwijl ik me rijklaar maak vallen de eerste druppels. Ik denk dat het meevalt, maar doe voor de zekerheid mijn dunne sportregenjasje onder mijn motorjas aan.

Ik ben nog maar net op weg of de sluizen van de hemel gaan open. Ik zoek zo snel mogelijk een plekje om mijn regenpak aan te doen, maar voordat ik dat heb gevonden en mijn pak aan heb, ben ik al vies nat geworden. Het blijft even lekker door regenen, ik houd mijn regenpak maar aan. Ook als het droog wordt, want ik denk dat ik voor de bui uitrijd.

Net voor het dorp waar mijn hotel voor vannacht staat is er weer een omleiding. Ik vrees dat de omleiding er voor gaat zorgen dat ik toch nog een tweede keer nat regen. In plaats van via het westen bereik ik nu het dorp Schönhagen vanuit het oosten en ik kan de bui haast voelen.

Het is net half vijf geweest als ik het hotel in het dorp in de gaten krijg.

Op de parkeerplaats van het hotel staan nog vier motoren, dus zet ik die van mij er maar naast. Als ik via de voordeur binnen probeer te komen, blijkt deze op slot te zijn, omdat het hotel nog niet open is. De vier motorrijders zitten op het terras aan de zijkant van het hotel en ik loop dan maar die kant op. Het blijkt dat de eigenaar even weg is.

Ik breng mijn spullen vast naar binnen, want ik denk dat het niet lang droog blijft. Van één van de heren krijg ik te horen dat zij hun motoren verplaatsen naar de achterzijde van het hotel, waar ze onder dak kunnen staan. Ik bedank voor de tip en wil ook mijn motor daar neerzetten als de eigenaar me roept, ik kan de sleutel van mijn kamer krijgen. Ik heb kamer 8 tot mijn beschikking.

De motor zet ik naast de andere, mooi onder dak, dus droog, hoe hard het ook gaat regenen. De regen valt tot nu toe mee, maar wie weet wat we vanavond en vannacht nog krijgen.

Ik breng al mijn spullen naar mijn kamer en hang de natte zaken te drogen. Eerst maar eens contact leggen met het thuisfront en dan douchen en omkleden.

In het restaurant ben ik de eerste die zich meldt om een tafeltje te krijgen voor het diner. Het is dan ook nog maar net zes uur geweest, maar ik lust al wel wat.

In no time heb ik mijn drinken en eten, zodat ik besluit om mijn tweede glas te drinken, terwijl ik mijn verhaal schrijf aan hetzelfde tafeltje in het restaurant.

Voor half negen is mijn verhaal tot nu klaar en ga ik naar mijn kamer, de rekening mag ik morgen betalen. Helaas accepteert men hier geen Visa, maar ik heb voldoende cash bij me, dus dat komt wel goed. Mijn ontbijt morgenochtend heb ik om 8:00 uur besproken.

Ook heb ik de WLAN-code gekregen, zodat ik gebruik kan maken van wat wij wifi noemen.

Ik blijk vandaag 346 km afgelegd te hebben, maar eerlijk is eerlijk, ik heb twee keer een klein stukje snelweg meegepakt, geheel tegen mijn gewoonte in. Tijdens het plannen van de route tussen twee hotels in, vond ik dit noodzakelijk qua rijtijd.

Morgenochtend moet ik ook nog tanken, want dat is er bij ingeschoten tijdens het haasten om voor de bui binnen te zijn. Ik kom morgen aan het begin van de route door Beverungen en volgens de Duitse app “clever-tanken” is en de benzine daar relatief goedkoop en ik hoef maar een paar meter om te rijden.

Ik zet mijn verhaal weer online en ben dan nog geruime tijd bezig orde te scheppen in mijn binnengekomen e-mails.

Vrijdag 7 september

Er zijn al hotelgasten die om zes uur opstaan, alleen jammer dat ze er zo’n herrie bij maken. Om kwart voor zeven heb ik het wel gezien in bed en stap ik er uit.

Een uurtje later loop ik naar mijn motor met de Rackpack en bind hem er op. Ook mijn remschijfslot haal ik er alvast af. Wanneer ik terug wil via de tuindeur, blijkt die in het slot gevallen te zijn. Dan maar omlopen naar de voordeur, daar past de tweede sleutel gelukkig wel op. Nog voor acht uur zit ik aan mijn ontbijt. Daarna tanden poetsen, plassen en afrekenen.

Om half negen ga ik op weg naar Beverungen om te tanken. Daar kom ik een twintig minuten later aan en zo begint mijn terugtocht, naar het westen, om negen uur.

Om kwart over tien zie ik aan de rand van Lippstadt een bakkerij-café. Ik zet mijn motor er vlakbij op zijn zijpootje en trakteer mezelf op een warme kop koffie. Het is tot nu toe droog gebleven maar wel fris, zo’n 14 graden, en ik merk dat ik behoorlijk afgekoeld ben.

Twintig minuten later heb ik het thuisfront weer op de hoogte gebracht van mijn situatie, is de koffie op en trek ik mijn sportregenjasje onder mijn motorjas aan. Helpt het niet tegen de kou, dan heb ik hem misschien nodig omdat het wel erg donker wordt en dat terwijl het weer de hele morgen steeds beter werd. Tenminste tot ik Lippstadt naderde…

Ik ben nog maar net uit Lippstadt op de B58 of bij Wadersloh krijg ik al een omleiding, dit keer een kleine en nog een mooie weg ook.

Om half twaalf begint het toch echt te regenen. Ik neem geen risico, zodra ik een zijweggetje zie, zet ik de motor stil en haal mijn regenpak uit een zijkoffer. Maar eerst moet ik zelf nog even water lozen voordat ik de regenbroek aantrek.

Wanneer ik weer verder rijd merk ik dat het geen slecht idee was, want het regent nu lekker door.

Het regent geruime tijd en ik ben blij dat ik er nu weinig last van heb. Op een gegeven moment klaart het weer op, maar omdat in de richting die ik rijd donkere wolken hangen, houd ik mijn regenpak maar aan.

Om één uur rijd ik in de buurt van Borken en vind dat ik even toe ben aan een pauze. Ik rijd de stad in en parkeer de motor aan de rand van het winkelgebied. Het is hier eigenlijk prachtig weer, wel fris, maar de zon wordt maar af en toe afgedekt door de wolken. Ik wandel door de stad, loop af en toe een winkel in en kies ten slotte een Stehcafe uit voor mijn lunch. Met een kop koffie en twee belegde broodjes zit ik even later op het miniterras heerlijk in de zon. En dat bij een Steh cafe.

Wanneer ik weer terug ben bij de motor blijkt de pauze precies een uur geduurd te hebben. Mijn regenpak berg ik op en hoop hem vandaag ook niet meer nodig te hebben. Ik rijd van Borken naar een dorpje net onder Bocholt om te tanken en een speciale bakker te bezoeken voor een zuurdesem brood voor een vriendin van Paulette.

Het tanken lukt zonder problemen, de bakker vind ik, maar blijkt om een of andere duistere reden tijdelijk gesloten. Ik gebruik Garmin Zumo om een bakker in de buurt te vinden, want ik heb geen zin om de hele stad Bocholt te doorzoeken om een bakker te vinden. Nog geen kilometer verder blijkt een bakker in een supermarkt gevestigd te zijn.

Ik koop daar het gewenste brood en rijd dan naar de Autobahn richting Arnheim.

Bij Rees / Isselbrug schiet ik de snelweg op. Tot de grens met Nederland rijdt dat lekker door, maar zodra het verkeer van de A18 erbij komt en het verkeer bij de volgende toeritten, staat het regelmatig of vast of rijdt langzaam. Gelukkig kan ik op de motor er eigenlijk altijd wel tussendoor, zodat ik toch het idee heb dat ik sneller ben dan de rest. Voorbij Arnhem rijdt het gewoon door en zo ben ik om half vier thuis in Barneveld, waar Paulette weer blij is dat ik heelhuids terug ben.

Voor de statistieken:

Zaterdag 188 km, verhouding uren rijden/pauzeren : 3,75 / 1,5

Dinsdag 248 km, 4,5 / 2

Woensdag 319 km, 5,25 / 2,5

Donderdag 346 km, 5,75 / 2,25

Vrijdag 360 km, 5 / 2

Totaal met de motor afgelegde kilometers deze week: 1461 km in 24 ¼ uren