Zondag 23 augustus

Vannacht ben ik er een keertje uit geweest om naar het toilet te gaan, maar verder heb ik prima geslapen. Om kwart voor zeven ben ik wakker, maar blijf liggen totdat mijn telefoon om 7:00 uur tevergeefs mij probeert wakker te maken.

Ik werk mijn ochtendritueel af en pak zoveel mogelijk spullen in, zodat ik straks na het ontbijt alleen nog mijn schoudertas en tandenborstel in de rechterkoffer moet zetten.

Om even na half acht zoek ik mijn R1200GS op en monteer mijn knalgele reistas op de plaats van de buddyseat. Daarna loop ik terug naar mijn kamer totdat het acht uur is, tijd voor het ontbijt.

In de ontbijtruimte is een tafel voor mij gedekt, en wel zodanig dat er mij aan niets ontbreekt. Ik eet en drink totdat ik inschat dat ik het wel ga redden tot een uur of één vanmiddag.

Nog even mijn tanden poetsen en dan de garage openen en de sleutel inleveren. Ik wil de fles bronwater afrekenen die ik gehad heb, maar dat mag niet van mevrouw Resch. Dan laat ik maar € 2,50 achter voor het gebruik van de garage.

Mijn gastvrouw geeft mijn gastheer orders mij te helpen met de garagedeur. Hij loopt met me mee en ziet dat ik het meeste al op de motor heb. Toch ben ik nog even bezig met het monteren van de camera, de bluetooth-ontvanger voor de “oortjes” in en het remlicht op mijn helm, de Garmin Zumo en mijn telefoon. Hij vindt het allemaal wel leuk en blijft totdat hij me uit kan zwaaien om kwart voor negen.

Pas twee uren later pauzeer ik voor het eerst op een parkeerplaats in het bos langs de B48. Mede omdat ik niet genoeg kon krijgen van de mooie bochten in deze prachtig in de Pfalz gelegen weg. Tim, een vaste klant van Het Routelab, had mij al laten weten dat volgens hem dit de mooiste weg in de Pfalz is.

Ik ben dan weer een heel eindje afgedaald naar het zuiden, tussen Pirmasens en Landau an der Pfalz. Nadat ik de natuur wat water heb teruggegeven, begint het zachtjes te regenen, kennelijk had ik toch niet genoeg gegeven. Ik pak zelfs mijn waterdichte pet er even bij om te voorkomen dat het water me in de nek loopt. Gelukkig houdt het al snel op met regenen.

Ik volg de B48 weer verder, tot Bad Bergzabern, want daar draai ik naar het oosten. En vervolgens moet ik het stroomgebied van de Rijn doorkruisen, niet het leukste stuk van de route. Daarom heb ik tijdens de planning ervan ervoor gekozen om een stuk Autobahn te gebruiken om de Rijn over te steken en het stedelijk gebied rond Karlsruhe te vermijden.

Bij Kandel rijd ik de A65 op, steek de Rijn over, draai zuidelijk onder Karlsruhe richting Ettlingen en draai dan de A5 op. Helaas had mijn telefoon kuren, heeft hij zo nu en dan: hij reageert alsof iemand constant op de “Enter-toets” drukt. Ik heb hem maar even uitgezet. De timing daarvoor was niet goed, want doordat ik nu zonder geluid en aanwijzingen van MyRouteAppNavigation moet rijden, zie ik al snel dat ik de verkeerde kant op rijd, namelijk richting Basel! Er zit niets anders op dan 20 km de A5 te volgen totdat ik bij Rastatt er af en aan de andere kant er weer op kan. Jammer maar helaas.

Even later rijd ik dus nog steeds op de A5 maar nu in de richting München. Voor Pforzheim verlaat ik de Autobahn weer en rijd dan weer naar het zuiden. Net buiten Pforzheim tank ik de GS vol en rijd verder naar het zuiden op zoek naar een eetgelegenheid, het liefst op de route.

Ik vind een Gasthaus, iets van de route en kies een tafeltje op het terras zodat ik de geparkeerde motor in de gaten kan houden. Het blijkt dat een dame alle gasten binnen en buiten moet bedienen, je kunt zien dat ze het veel te druk heeft en is waarschijnlijk daardoor een beetje kort tegen de gasten. Ik gebruik daar de lunch en het toilet en nadat ik afgerekend heb zonder fooi te geven (vond het eten maar matig, pech voor de dame) rijd ik weer terug naar de route.

Even later rijd ik voor niets om, omdat het ik begreep dat Neustetten afgesloten was, maar aan de andere kant van het dorp staan geen borden, dus waarschijnlijk vergeten de borden aan de noordzijde weg te halen. Dan weer verder naar het zuidoosten. Tussen Tailfingen en Burladingen pauzeer ik op de L442 nog een keer langs de weg en drink een halve liter cola weg, die ik bij de laatste tankbeurt gekocht had.

Het moet nu nog ongeveer een uur rijden zijn naar Hausen in Tal, waar ik vannacht onderdak hoop te hebben. In Stetten am kalten Markt, een kwartiertje verwijderd van Hausen in Tal, tank ik de motor af, zodat ik morgenochtend me daar geen zorgen over hoef te maken. Het tankstation is gesloten, maar gelukkig kan ik gebruik maken van de tankautomaat: in Nederland heel gewoon, maar hier een uitzondering. De meeste tankstations hier zijn nog bemenst, bevrouwd, bemand, hoe je het ook zeggen wilt.

Om kwart voor vijf zet ik de BMW stil voor de garageboxen van Murmeltier, in de hoop dat ik daar gebruik van kan maken. Op een bord aan de weg is vermeld dat de zaak vandaag vanaf 17:00 uur open is. Het blijkt een groepsverblijf te zijn, ontbijten kan wel, avondeten dan weer niet.

Ik ontdoe de motor van mijn bagage en zet hem voorlopig alleen op het stuurslot. Als de kerkklok aan de overkant vijf keer geslagen heeft, heb ik mijn helm al gereinigd en opgeborgen. Ik pak mijn bagage en ga op zoek naar de receptie, want er staat niets aangegeven. Ik loop het etablissement binnen en zie een eetzaal en een bar, maar geen mensen. Ik loop terug naar de ingang en druk op de bel. Een jongeman vraagt of hij mij helpen kan. Als ik vertel dat ik onder “Silvius” een kamer geboekt heb, kan hij dat in het grote boek niet vinden en vraagt dan aan mij of ik mijzelf wel kan vinden in het boek. Ik zie “Maarten” staan en vertel hem dat ik vermoed dat men mij onder mijn voornaam ingeschreven heeft. Hij vindt het prima en gaat kijken of mijn kamer al gereed is. Even later komt hij terug en vertelt me dat ik op de tweede verdieping moet zijn, in kamer 19 steekt de sleutel in het slot. Hij vertelt ook nog dat als ik wat drinken wil, dat ik dat dan zelf moet pakken en moet opschrijven in weer een ander boekje.

Ik wil voorlopig alleen naar mijn kamer, douchen en omkleden, want het is nog steeds prachtig weer met bijbehorende temperatuur. Kamer 19 is een piepkleine kamer, met bed, wastafel en douche. Voor het toilet moet ik de gang op naar de badkamer voor gezamenlijk gebruik, maar of ik dat nodig vind…

Terug beneden, opgefrist en wel, vraag ik hem of er een garage beschikbaar is voor mijn motor. Helaas zijn alle boxen vol, ik moet maar een mooi plekje vinden voor de garage, “als de deur daarvan maar open kan”. Wie zei er ook al weer: “Hoop is uitgestelde teleurstelling” ?

Ik positioneer de motor in een hoekje waar niemand last van hem heeft en bevestig het kettingslot om het achterwiel.

Tegen zes uur ga ik op weg naar het restaurant dat ik in dit dorp gezien heb. Het terras zit vol, dus kies ik een tafeltje binnen. Het restaurant lijkt gerund te worden door een Oost-Europees gezin: de jongsten (rond de 16 jaar) doen de bediening, de rest van de familie staat in de keuken en aan de bar. Ik bestel maar weer eens een alcoholvrije Hefe Weizen (0,5 l.), dit keer een Paulaner. Terwijl een Zigeuner Schnitzel in de maak is, lees ik mijn “KIJK” totdat een heerlijke salade wordt gebracht. De schnitzel wordt even later geserveerd met reepjes “pannenkoek”. Het smaakt mij allemaal uitstekend.

Na het afrekenen, besluit ik te onderzoeken of ik hier in de buurt naar de rivier de Donau kan lopen, die hier langs het dorp stroomt. Het is slechts een minuut of tien lopen naar de brug over de rivier, ik maak een paar foto’s en keer dan terug naar Murmeltier.

De sleutel die ik van mijn kamer heb, blijkt niet op de voordeur te passen, wat meestal toch wel het geval is. Ik ga op zoek naar een tweede deur en die kan ik gelukkig wel openen. De informatie bij het ontvangst kan dus beter…

Op mijn kamer bel ik met Paulette en ga dan aan de slag met het uitlezen van camera en Garmin, waarna ik begin met het schrijven van mijn verhaal. Ik heb geen WLAN (wifi) hier boven, dus duim ik maar dat mijn telefoon wat internetsignaal oppikt.

Waar ik al bang voor was: te weinig internetsignaal, morgen maar proberen met de WLAN…

390 km (6 uren gereden 2 uren stil gestaan)