Motortoer juni 2016

Maandag 27 juni

De wekkerradio begint om 5:45 uur te spelen, maar dan ben ik al een uur wakker…

Ik rol uit ons waterbed, dat ik de komende vier nachten moet missen, en loop naar de garage om brood uit de vriezer te halen. Het is droog, zwaar bewolkt en fris. Eigenlijk prima motorweer en dat komt goed uit want vandaag begint mijn vakantie die ik samen met twee motormaatjes: Bram en Ton ga doorbrengen op onze motoren.

We hebben afgesproken dat we om 7:00 uur bij mij zouden komen, dus ga ik aan de slag om mezelf toonbaar en fris te krijgen. Tegen de tijd dat dat gelukt is, is het brood ontdooid en Paulette uit bed. We ontbijten samen, alhoewel Paulette nog best even had kunnen blijven liggen.

Na het ontbijt de tanden poetsen, de ochtend-fitness-oefeningen en dan de motor buiten zetten. Ik duw de Opel Astra van Autorijschool Paulette, die onder de carpoort voor de garage staat, naar achteren en rijd mijn BMW R1200 GS naar buiten. Daarna de Astra weer naar voren, zodat er ruimte is voor de twee andere motoren die rond 7:00 uur verschijnen op de oprit.

Mijn paps is er al om 6:45 uur, hij wil er getuige van zijn dat we op tijd wegrijden.

Als iedereen gearriveerd en alles gecheckt is kunnen we gaan. Ik neem afscheid van Paulette en mijn paps en om 7:08 uur rijden we met ons drieën de straat uit op weg naar de snelweg.

We hebben afgesproken dat we niet langer rijden dan ongeveer anderhalf uur en zo staan we dan ook om 8:45 uur bij een tankstation langs de snelweg bij Roosteren (NL). Terwijl ik op de motoren pas, legen Ton en Bram hun blaas en halen ze koffie. Paulette had koeken meegegeven en die komen nu mooi van pas. We zitten buiten aan een picknicktafel. Het is nog steeds droog alhoewel het geheel bewolkt is bij een temperatuur van ongeveer 14 graden.

Na een half uur rijden we weer verder over de snelweg om er even voor Maastricht (NL) weer af te gaan richting Berg en Terblijt (NL). Vanaf hier hopen we pas vrijdag weer gebruik te hoeven maken van een snelweg. We rijden dus binnendoor naar Margraten (NL) en dan verder naar het zuiden richting België.

Omstreeks elf uur tanken we in Olne (B) de motoren weer vol tegen een gunstiger tarief dan in Nederland. Daar vandaan rijden we naar het zuidwesten om bij de rivier de Ourthe (B) aan te komen die we een stukje volgen. Dan meer naar het zuiden, vlakbij Aywaille (B) waar de rivieren de Amblève (B) en de Ourthe (B) samen stromen, volgen we de Amblève (B) naar het oosten. We vinden daar een café dat koffie schenkt, maar geen broodjes heeft. Even later komt mevrouw de ober vertellen dat ze wel tosti’s kan maken voor ons. Bram en ik hebben daar wel trek in, want het is tenslotte al half twaalf. Ton zegt te wachten tot er iets beters voorbij komt. We zitten heerlijk buiten onder een luifel te eten en te drinken tot het begint te waaien en te miezeren. De wind staat verkeerd en zelfs onder de luifel worden we iets nat. We besluiten dan maar verder te rijden.

We volgen de Amblève (B) naar het oosten via Coo (B) naar Burg-Reuland (B) daar strijken we neer op het terras van een bakker, dat wil zeggen de motoren, wij gaan binnen zitten. Gelukkig is hier in dit deel van België de voertaal Duits, zodat we ons beter verstaanbaar kunnen maken. Ton heeft zo zoetjes aan wel trek gekregen (13:30 uur) en bestelt broodjes, Bram en ik houden het bij een kop koffie.

Wanneer we weer wegrijden miezert het en af en toe regent het iets harder, maar heel erg nat worden we gelukkig niet. Even later passeren we de Belgisch-Duitse grens en dalen verder af naar het zuiden. In Waxweiler (D) blijkt mijn navigatie vreemd te doen, waarschijnlijk omdat ik het geplande tankstation negeer, even stoppen en opnieuw activeren doet wonderen.

Weer later, het is dan vijf over half vier bereiken we ons hotel voor vanavond, Theis-Mühle in Biersdorf (D). We krijgen drie kamers die er allemaal prima uitzien. We kunnen vanavond niet in het restaurant eten want ze hebben vandaag Ruhetag, maar er is een pizzeria in het dorp.

De motoren mogen in de garage, die echter niet afgesloten kan worden, dus de sloten gaan er toch op.

We trekken ons terug op onze kamers tot een uur of vijf. In die tijd kleed ik me om en schrijf ik vast een stukje van mijn verhaal.

Om vijf uur lopen we naar het meer waar het dorp aan grenst, want daar moet de pizzeria zich bevinden. We vinden het zonder problemen, maar zijn nog te vroeg want de zaak gaat pas om half zes open. We besluiten een wandelingetje langs het meer te maken. Na een half uurtje keren we weer om en omstreeks zes uur zitten we dan binnen aan het bier.

Even later komt oud politicus meneer Wim Kok met zijn vrouw binnen en gaat een paar tafeltjes verderop zitten. Ik zag hem niet binnenkomen en heb hem alleen van achteren gezien, maar Bram verzekert ons dat hij het is.

Na een smakelijke maaltijd lopen we terug, langs het hotel omhoog het dorpje in dat op een heuvel ligt. Onderweg geeft Ton een oude verwarde man nog een vuurtje voor zijn sigaret en voor later een sigaartje. Boven in het centrumpje gekomen ziet het er niet spectaculair uit en we lopen via een kortere weg terug naar het hotel. Daar willen Ton en Bram nog een sigaartje roken, dus gaan we buiten zitten en bestellen ook maar meteen een biertje.

Om kwart over negen wil onze gastvrouw naar bed en komt de lege glazen ophalen. Wij hebben ook wel voldoende gehad en gaan zo langzamerhand naar onze kamers.

Op mijn kamer, lees ik mijn navigatiesysteem uit schrijf ik verder aan mijn verhaal en zet hem daarna online. Het blijkt dat we vandaag 388 km afgelegd hebben.

Dinsdag 28 juni

De wekkerfunctie van mijn telefoon gaat er voor zorgen dat ik me niet verslaap, maar om kwart voor zeven heb ik het alweer gezien in mijn bed. Ik werd om kwart over vier vanmorgen al wakker van de werkzaamheden in de bakkerij onder mijn kamer en een kwartier later kwam een leverancier het een en ander brengen met een vrachtwagen. Daarna heb ik vast nog wel even geslapen, maar tot nu toe is de bakkerij af en toe goed te horen geweest.

Ik werk mijn ochtendritueel af en ben dan om kwart voor acht al klaar om aan het ontbijt te gaan. Men serveert het ontbijt echter pas vanaf acht uur. Ik gebruik de tijd om een extra beveiliging in mijn navigatiesysteem te zetten dat er voor moet zorgen dat ik echt de route rijd ik ik met grote zorg voor vandaag uitgestippeld heb. Ik neem de track die als basis gediend heeft voor de route en zet die ook in de Garmin. Als ik straks de route volg, dan heb ik de route in combinatie met de stemaanwijzingen in beeld en alleen visueel de track. Zolang ik dus de track exact over de route geprojecteerd zie, weet ik dat ik goed zit. We gaan het zien vandaag.

Even voor achten loop ik naar beneden en kom onderweg Ton en Bram tegen. Het ontbijt staat al klaar en zoals je van een restaurant met inpandige bakkerij mag verwachten zijn de broodjes gevarieerd, vers en heerlijk.

Omstreeks half negen hebben we de magen vol en pakken we onze spullen nadat de tanden gepoetst en de kamers gecontroleerd zijn. Tijd om af te rekenen en afscheid te nemen.

Om vijf over negen hebben we de motoren weer bepakt en rijden we weg naar het zuidwesten, richting Luxemburg. In Dilligen (L) vallen we Luxemburg binnen en genieten van de ongelooflijk mooie stuurwegen. We rijden eigenlijk voornamelijk naar het zuiden en komen dan in Wormeldange (L) aan de grens met Duitsland uit. Het is half elf wanneer we daar nog snel even de motoren aftanken met goedkope benzine. We zoeken hier nog even naar een terrasje want de temperatuur is zodanig dat er al wat kledingstukken uit kunnen. Het zoeken is tevergeefs, dus steken we de Mosel/Moezel over naar Duitsland. We rijden een half uurtje naar het oosten en komen dan in Freudenburg (D) terecht. We parkeren de motoren bij een Döner-zaak, maar ze schenken ook prima koffie. We praten wat en rijden een half uur later weer verder.

Wanneer we de snelweg A62 bereiken bij Türkismühle (D) buigen we af naar het zuiden. In dat dorp parkeren we eerst nog de motoren tegenover een Imbiss. We drinken daar buiten aan een klein tafeltje een cola en eten een lekkere weisse Currywurst met wat brood. Om kwart over een rijden we daar weer weg, verder naar het zuiden, op weg naar Frankrijk dat we vanuit Hornbach (D) binnenrijden.

Iets verder, in Volmunster (F), rond drie uur, zien we een verlaten terras, waar tegenover we parkeren. Het restaurant blijkt toch open te zijn en het terras is na een regenbuitje droog genoeg om er te kunnen zitten met de motoren in zicht. Na drie kwartier uitgerust en wat gedronken te hebben gaat de reis verder naar het zuiden. Af en toe spettert het wat en één keer krijgen we een korte regenbui over ons heen.

Bij Siersthal (F) komt de geprojecteerde track van pas, de Garmin stuurt me anders dan ik gepland had en nu volg ik dus een tijdje de track totdat we iets verderop weer op de route van de Garmin komen. Dan krijgt Ton het benauwd, wat brandstof betreft, hij laat weten dat hij op zoek gaat naar een tankstation. Die vindt hij in Lemberg (F), daar vertel ik hem dat hij voldoende benzine moet hebben om het ingeplande tankstation te halen. Ik heb namelijk in ieder geval steeds na maximaal 250 km een tankstop ingepland. We rijden door naar Wingen sur Moder en tanken daar de motoren weer tot de nok toe vol. Ton blijkt daar aangekomen nog ca. vier liter over gehad te hebben, de ongerustheid was dus niet nodig geweest, maar ja als je begint te twijfelen…

In Phalsbourg (F) flikt de Garmin het weer, en weer volg ik de track in plaats van de route.

Het begint te regenen en we worden nog net even nat na vijf uur, net voordat we ons einddoel voor vandaag, Niderviller bereiken.

Om tien voor half zes rijden we de Chambre d’hôte voorbij omdat het hier ter plaatse anders heet dan op mijn papieren. Keren en het adres controleren doet ons alsnog parkeren bij onze slaapplaats voor vannacht.

Een vriendelijke mevrouw ontvangt ons, maar als ze merkt dat ons “frans” niet bepaald uitmuntend is volstaat ze om de hoogst noodzakelijke zaken te melden. Wij redden ons wel. Helaas moeten de motoren hier buiten blijven, dus worden ze vol gehangen met sloten. Daarna gaan we ons opfrissen en omkleden om op zoek te gaan naar een geschikt restaurant voor ons avondeten.

Rond half zeven lopen we naar het centrum van het dorp. Ik had van te voren een restaurant opgezocht, maar er zijn er nog meer, en die lijken dichterbij. Ondertussen word ik opgebeld door Paulette die haar verhaal doet over het contact in het ziekenhuis met de stomaverpleegkundige. De verpleegkundige had niet de moeite genomen haar historie te lezen dus was het geen prettig en functioneel gesprek geweest.

We gaan verder op zoek naar een restaurant, maar de prijzen van de twee gevonden zaken, lijken ons nog niet echt. Dan toch maar op weg, met behulp van GoogleMaps op de telefoon, naar “Restaurant Lorrain”.

Terwijl we wachten op de bediening demonstreer ik op de meegenomen laptop hoe de gereden track van vandaag bekeken kan worden.

Even later serveren ze een prima biefstuk met friet en salade. Voldoende bier blijken ze er ook nog te hebben. Wanneer iedereen voldoende heeft gehad lopen we via de kortste route terug naar onze kamers. Bram en Ton gaan op het terras nog een sigaartje roken en ik kies voor mijn kamer en de laptop om aan mijn verhaal te schrijven.

We blijken 312 km afgelegd te hebben vandaag op de motoren, de wandelkilometers rekenen we vandaag niet.

Woensdag 29 juni

Gisteravond nog op muggenjacht geweest, ik heb er eentje dood geslagen, maar de ander kon ik niet te pakken krijgen. Toch heb ik goed geslapen vannacht. Ik was vanmorgen pas om tien over zes wakker.

Om half zeven ga ik uit bed en doe mijn ochtendding. Daarna pak ik de meeste spullen alvast in, zodat ik straks helemaal klaar ben om te gaan. Ik heb nog tijd over, dus ga ik naar mijn motor om de sloten er nu al af te halen. Ik zie dat Ton het ook al gedaan heeft.

Als ik daarna het hotel sta te filmen komt Bram naar buiten, hij gaat zijn ketting smeren. De ketting is behoorlijk ontvet door de natte wegen en de kleine regenbuitjes die we gehad hebben de afgelopen dagen.

Om even voor half acht gaan we naar het ontbijt dat zeer uitgebreid is. We nemen het er goed van en als onze gastvrouw komt vragen of alles naar wens is, vraag ik of ik straks met Visa kan betalen. Ik begrijp dat dat niet kan, alleen met bankkaarten. Wanneer ze vraagt of ik al weet wanneer ik kom betalen stel ik voor het direct af te handelen, zodat zij en wij onze gang kunnen gaan.

Ik blijk het verkeerd begrepen te hebben, ik kan alleen met betaalcheques of cash betalen. Dan maar cash, ben ik bijna direct blut, dus straks maar een flappentap opzoeken.

Dan tanden poetsen en de laatste zaken in de tas stoppen. De tas, de rugzak, het navigatiesysteem en de tanktas mee naar beneden en alles op de motor bevestigen.

Om precies half negen rijden we weg bij het hotel. Eerst heb ik nog ruzie met de Garmin, die de route opnieuw wil gaan berekenen. Het blijkt dat ik de route geactiveerd heb zonder dat ik me op de route bevond en dat werkt dus niet…

Vorig jaar had ik het idee dat de streek “De Vogezen” toch wel erg mooi is om in te rijden, dus heb ik voor vandaag hier een uitgebreidere route gepland om te rijden, voordat we weer de Rijn oversteken naar het oosten.

Om tien uur staan we geparkeerd tegenover een restaurant met een mooi leeg terras in Oberhaslach (F). We drinken het een en ander en ik vul mijn contante geld weer aan nadat ik in het dorp de bank heb gevonden. Een drie kwartier later stappen we weer op en dan blijkt Oberhaslach (F) ook meteen het meest zuidelijke plekje te zijn van deze motortocht, want we gaan nu meer naar het noordoosten. Om kwart over twaalf arriveren we in Offwiller. We gaan een restaurant binnen dat goed bezocht wordt, alleen is het geen doorsnee restaurant. Eigenlijk kunnen we behalve de drankjes, alleen de dagschotel bestellen, geen brood of iets dergelijks. Ik begrijp dat de dagschotel iets is met groenten, aardappels en een stukje vlees. We vinden het wel vreemd, maar we zitten er nu toch en we krijgen echt geen menukaart, want die heeft ze niet, zegt onze gastvrouw.

Even later zitten we aan onze glazen te nippen, in afwachting van onze dagschotel. We zien dat we niet de enigen zijn die het vreemd vinden. De gasten die na ons binnenkomen hebben ook zo hun vraagtekens. Dan komt ons gerecht: eerst krijgen we ieder een bordje met vleeswaren en een mandje brood (!). Daarna een schaaltje sla en vervolgens krijgen we een bord met een grote dikke braadworst. Die braadworst blijkt toch iets anders te zijn dan we denken, hetgeen we merken als we hem aansnijden. Hij is gevuld met groenten, aardappel en vlees en hij smaakt heerlijk.

Om kwart over een rijden we daar weer weg.

We tanken nog een keer in Wissenbourg (F), net voordat we de grens over gaan naar Duitsland, prijstechnisch goed bedacht. We passeren Landau in der Pfalz (D) en rijden dan een minder mooi stuk: erg druk verkeer, rechte wegen en slecht opschieten door een wegopbreking. We steken bij Speyer (D) de Rijn over en strijken dan neer in Hockenheim (D) bij een bakker. We drinken een espresso en bronwater en ik haal aan de overkant bij de groentewinkel een kilo aardbeien die we bijna geheel opeten op het terrasje bij de bakker.

Om kwart voor vier rijden we hier weer weg voor de laatste etappe van vandaag, verder naar het oosten. We steken de rivier de Neckar over en krijgen dan bij Schollbrun (D) weer een wegomlegging voor onze kiezen. Een paar minuten later, het is dan half zes, parkeren we de motoren achter Landhotel Engel met weer 339 kilometers meer op de teller. Het is hier prachtig weer, zodat we nadat we gedoucht zijn de korte broek aantrekken en plaats kunnen nemen op het zonovergoten terras. Ik loop nog even naar de motor om om mijn windstopper uit de zijkoffer te halen en het vizier van mijn helm te reinigen vanwege de vele geplette insecten.

De heren bestellen op het terras een bier, maar het lijkt me voor mij verstandiger om een alcoholvrij bier te nemen zo op de nuchtere maag. Nou ja nuchter, ik heb net wel de laatste aardbeien opgegeten. We genieten van de drank, het mooie weer en de sterke verhalen en kiezen een gerecht van de kaart. We hebben alle drie een verschillend gerecht, maar zijn het er over eens dat het allemaal zeer goed betaalbaar en nog belangrijker, erg lekker is.

Rond half tien is de zon al van het terras verdwenen en begint het fris te worden in korte broek en hemd. We zoeken onze kamers weer op.

Ik zet de laptop aan en sla aan het typen. Het is na elven, dan pas ben ik tevreden ben over het resultaat.

Donderdag 30 juni

Gebruik de volgende code op je website:

Ook vanmorgen ben ik weer vroeg wakker, het is kwart voor zes als ik mijn telefoon pak om te zien hoe laat het is. Ik besluit om te zien of ik nog even kan slapen, maar om zes uur beginnen de klokken hier te beieren en dan heb ik spontaan de slaap uit.

Ik werk mijn ochtendritueel af en loop dan naar de motoren om het slot er af te halen en het hotel te filmen. Het heeft vanmorgen heel licht geregend en er vallen nu nog een paar spettertjes.

Om half acht zitten we aan een weer zeer uitgebreid ontbijt en een uur later verlaten we het hotel en beginnen we aan de tocht van vandaag in noordoostelijke richting.

Bij Wertheim (D) steken we de rivier de Main over en bij Triefenstein (D) weer.

Om kwart voor tien stoppen we in Marktheidenfeld (D) om te tanken, dit is een onbemand tankstation dus ook zonder koffie of toilet en dat is voor Bram en Ton toch wel een minpuntje. Ik heb kennelijk gelukkig een grote blaas want bij mij is nog geen sprake van urgentie. Even later rijden we verder op zoek naar een zaak die wel koffie en een toilet herbergt en steken bij Sendelbach (D) voor de verandering de Main maar weer eens over.

In Partenstein (D) parkeren we de motoren naast een bakker. Men schenkt daar slappe koffie en men heeft ook geen toilet, maar bij gebrek aan beter gaan we er wel zitten. Om kwart voor elf rijden we verder, op zoek naar een boom…

Om tien over elf zijn de blazen in het bos geleegd, nadat we op een parkeerplaats gestopt zijn. Net voorbij Marjoss (D) begint het even lekker te regenen, zo rond half twaalf. Ik stop even om te informeren of Ton en Bram misschien hun regenkleding aan willen doen. Dat willen ze inderdaad, ik gok het er op dat het een klein buitje is en dat het in enkele minuten weer droog is. In Schlüchtern (D) buigen we af naar het noordwesten het is dan al weer droog geworden.

Voorbij Freiensteinau (D) hebben ze de weg die wij zouden moeten gebruiken compleet weggehaald ! Ik zoek een alternatieve route om naar Ober-Moos (D) te komen en dat lukt zonder problemen.

In Schotten (D) vinden we een 2-wieler parkeerplaats precies voor een restaurant met terras. Daar gebruiken we uitgebreid onze lunch. Bram en Ton hadden gehoopt dat we toch nog wat regen gehad zouden hebben, zodat ze niet voor niets hun regenpak aangetrokken zouden hebben. Maar helaas voor hen en gelukkig voor mij, wordt het weer alleen maar beter. Zo af en toe is er zelfs een stukje blauwe lucht zichtbaar.

Na een uur stappen we weer op en rijden verder, dit keer voornamelijk westwaarts. In Emmershausen (D) tanken we de motoren weer een keer vol en zoeken dan iets waar we wat kunnen drinken. We wijken van de route af en vinden in Gemünden (D) een leuk restaurant. Wanneer we daar om vier uur wegrijden schatten we dat we over een uur in het hotel zijn.

Als ik in Erbach (D) aankom ben ik opeens mijn reisgenoten kwijt. Ik wacht een paar minuten, maar hoewel ze dan meestal vanzelf weer verschijnen werkt dit, deze keer niet. Ik keer om, maar moet behoorlijk ver rijden, naar mijn gevoel, voordat ik ze aan de kant van de weg zie staan. Ik zie in eerste instantie geen schade aan mensen of motoren, gelukkig! Het blijkt dat de ketting van de motor van Bram van het achterste tandwiel is gevlogen. Gelukkig is hij niet vastgeslagen, zodat Bram alleen maar zijn aandrijving kwijt was en dus niet gevallen is. Bram en Ton hebben de ketting er net weer op liggen als ik ten tonele verschijn. Een behulpzame mevrouw, wier parkeerplaats ze gebruiken, wijst ons een garagebedrijf in de buurt en een motorzaak in Diez (D). We rijden langzaam, met alarmlichten aan, naar het garagebedrijf, lenen daar een tweetal steeksleutels (24 en 13) en ik span de ketting zodanig dat er weer normaal mee gereden kan worden. Aangezien we het toch niet aandurven om morgen zo over de snelweg te razen, rijden we met een maximale snelheid van 70 km/uur naar de motorzaak in Diez (D). De monteur daar constateert dat de tandwielen en de ketting vervangen moeten worden wil Bram daar weer zonder problemen mee weg willen. Volgens Bram heeft hij de ketting onlangs nog laten stellen door zijn dealer, dus die kan een pittig gesprek tegemoet zien.

Goede raad is duur, maar Bram besluit voor de beste oplossing te gaan: alles vervangen. Maar daar heeft de monteur niet alles voor in huis. Bram spreekt met hem af dat hij de motor daar laat en dat hij hem morgen om half elf weer ophaalt, want zou de monteur het geheel vervangen hebben.

Ton en ik rijden naar ons hotel in Diez (D), een kwartier hier vandaan en checken in bij een alleraardigste dame (daar zijn we het beiden geheel over eens). We leggen haar uit dat de derde persoon nog gehaald moet worden, maar dat we onze spullen vast hier willen laten. Dat blijkt geen enkel probleem te zijn voor haar, ze biedt ons ook nog een carport aan voor de motoren als we straks terugkomen met Bram.

We dumpen onze tassen in onze kamers en rijden dan terug naar de motorzaak. Daar staat Bram al te wachten met zijn bagage. Zijn tas gaat bij Ton achterop, Bram bij mij.

De motoren kunnen in de carport bij het hotel en onze gastvrouw zet haar auto er voor de veiligheid voor, maar we kunnen het niet laten om er ook nog wat sloten aan te hangen.

Bram en ik hebben kamers die aan elkaar grenzen en geen badkamer hebben. Ton heeft een “gewone” kamer met douche en toilet. Ik kijk onze boeking nog even na, en het blijkt dat we geen van drieën opgelet hebben met het boeken van dit hotel, want het staat keurig vermeld dat het een gezamenlijk gebruik van bad en wc betreft. Het is ondertussen kwart voor zeven geworden.

We frissen ons op en lopen dan in korte broek en op aanraden van onze gastvrouw 500 meter verder in de straat naar restaurant Wasserweibchen. We krijgen daar een plekje buiten in een kleine tuin achter het restaurant waar we heerlijk eten.

Om half tien zijn we weer terug op onze kamer. Het is wel even wennen voor mij dat ik geen eigen wc of wastafel heb, maar goed het is maar voor één keertje.

We spreken af dat we morgen om half negen ontbijten en dat we Bram om een uur of tien wegbrengen naar de motorzaak en dat wij dan terugrijden om onze spullen op te halen. Dan weer terug naar de motorzaak tot de motor van Bram klaar is.

Ik ga proberen om een route uit te stippelen die ons in zeven uren naar Kleve (D) brengt, zonder alleen over de snelweg te rijden.

Het verhaal moet eerst geschreven worden vind ik, dus daar begin ik mee. Daarna stort ik me op de taak om een nieuwe route naar huis te maken.

Tijdens het schrijven van het verhaal zie ik dat ik in het gehele verhaal inclusief de titel de maand juli gebruikt heb, terwijl het juni moet zijn. Maar goed, kleinigheidjes houd je altijd…

Vrijdag 1 juli

Vanmorgen mogen we uitslapen, want we ontbijten pas om half negen in verband met het ophalen van Bram’s motor. Het ochtendritueel kan dus op het gemak uitgevoerd worden, toch vind ik het niet prettig dat ik geen eigen badkamer en toilet heb in dit hotel. De volgende keer beter opletten met het boeken van een kamer.

Voordat we gaan ontbijten haal ik de sloten van Ton’s en mijn motor. Onze lieftallige gastvrouw heeft haar auto al voor de ingang van de carport weggehaald, zodat we straks makkelijk weg kunnen.

Het ontbijt is naar onze wensen aangekleed, zoals Bram gisteren op een formulier ingevuld heeft. Onze leuke charmante gastvrouw komt af en toe kijken of alles nog naar onze zin is.

Na het ontbijt de tanden poetsen, maar de badkamer is bezet. Ik poets mijn tanden op mijn kamer en gebruik de fles bronwater om te spoelen. Ik tuf mijn mond leeg door het raam op het platte dak, dat al onder het raam begint en spoel het weg met de rest van het bronwater. Tja, je moet wat…

Daarna ontruim ik mijn kamer en ga afrekenen bij mijn favoriete gastvrouw. Het eindbedrag valt mee, want ik had begrepen dat het ontbijt apart afgerekend moest worden. Maar de jonge dame verzekert me dat het inclusief ontbijt is. Ze bedankt me vriendelijk voor de fooi en ik neem afscheid van haar.

Om tien uur brengen Ton en ik Bram en zijn bagage naar Meuer Zwei-Rad, daarna rijden we weer terug naar het hotel om onze eigen bagage te halen dat zolang in een achterkamertje gestald is.

Om tien over half elf arriveren we bij Meuer, Bram is al aan het afrekenen zodat we om kwart voor elf kunnen wegrijden.

We rijden naar het noorden, voorlopig via Bundesstrassen waar we 100 km/uur mogen rijden, wat we ook zoveel mogelijk doen, zodat we lekker opschieten.

Om kwart over twaalf rijden we het terrein op van een restaurant in Brün (D). We hebben nog geen trek, dus bestellen we alleen koffie en gebruiken het toilet. Voordat we weer vertrekken gebruiken we ook de mooie omgeving van het hotel om foto’s te maken van ons en de motoren.

We rijden vervolgens een stukje over Autobahn A45 om wat tijd te winnen en gaan er bij Meinerzhagen (D) weer af. Om twee uur stoppen we in Kierspe (D) bij de Lidl supermarkt. We kopen daar broodjes, beleg en een paar flesjes fris, dat we op een bankje in de buitenlucht nuttigen. Heel af en toe piept de zon tussen de wolken door, het blijft helaas vooral bewolkt maar gelukkig niet koud.

Om drie uur tanken we de motoren in Volmarstein (D) en gaan even later bij Witten (D) de snelweg A43 op richting Oberhausen (D). Ik had eerst het idee om nog even ergens langs de Autobahn een pauze in te lassen, maar het is behoorlijk druk op de weg. Af en toe zelfs file, waar we illegaal voorzichtig tussendoor rijden, want dat is officieel in Duitsland niet toegestaan.

We rijden zodoende in één streep door naar Kleve (D) waar we willen eten. Ik ken daar een Mongolischer Grill waar we voor nog geen vijftien euro per persoon net zoveel kunnen eten als we willen. Rond vijf uur staan we geparkeerd voor de deur van het restaurant, nadat we er eerst voorbij zijn gereden. Voor mijn gevoel lag het restaurant namelijk aan de andere kant van de weg.

De heren roken nog even een sigaartje terwijl we staan te wachten totdat het om half zes opengaat.

We kiezen een tafeltje aan het raam en blijven daar eten en drinken tot even voor zevenen.

Als ik wegrijd bij het restaurant, rijd ik prompt weer de verkeerde kant op, zodat we iets verderop al weer moeten keren. Via Emmerich (D) komen we weer op de snelweg naar Arnhem (NL). Zodra we op de snelweg zijn krijgen we een stortbui over ons heen die gelukkig niet heel erg lang duurt. Daarna rijden we zonder oponthoud naar Barneveld. Om vijf minuten over acht rijd ik mijn BMW R 1200 GS na 1760 km in vijf dagen (waarvan 379 km van vandaag) de garage in.

Wat mij betreft was het een geslaagde meerdaagse motortocht.