Maandag 24 juli

De wekker doet zijn werk, ik word er namelijk door wakker. Dat betekent dat ik goed geslapen heb, want het is gisteren ook niet erg laat geworden.

Terwijl ik bezig ben met het ochtendgebeuren, hoor ik het buiten regenen, is mijn geluk op? Tegen de tijd dat ik klaar ben, is het opgehouden met regenen… Ik heb nog ruim de tijd voordat ik aan het ontbijt verwacht wordt. Ik zie nu pas dat ze hier ook een zwembad hebben, een behoorlijk groot bad ook nog. Maar zo te zien is hij al heel lang niet meer gebruikt. Het enige water dat er in staat, is regenwater.

Ik bevestig mijn gele Ortlieb alvast op de motor en ga daarna naar de ontbijtruimte. Ik kom in een grote zaal, waar wel honderd mensen kunnen eten. Er is maar een plek gedekt, maar dat ziet er wel goed uit. Mijn gastvrouw meldt zich en vertelt dat het gekookte ei er aankomt. Het smaakt me allemaal uitstekend, maar ik houd het bij twee broodjes en twee sneden bruin brood.

Dan alleen nog de tanden poetsen en ik kan gaan. De gastvrouw zwaait me uit, maar eerst wil ze nog weten waar ik gisteren gegeten heb. Ik laat haar de track van de wandeling zien op de kaart van Osmand. Ze vindt dat ik een bijzondere keuze van wegen en paadjes gemaakt heb.

Ik rijd nog voor negen uur weg en zoals zo vaak, in de verkeerde richting. Het wordt tijd dat ik een kompas op mijn motor bevestig. Ik rijd over mooie wegen, snelle wegen leuk afgewisseld met kleinere wegen door de dorpjes. Het waait hard en ik denk dat dat de aankondiging is van een zware bui.

Ik raak nog een keer op een haar na de Tsjechische grens, maar de route dwingt mij in Duitsland te blijven.

In Neukirchen beim Heiligen Blut, ja het heet daar echt zo, parkeer ik de GS en ga wandelend door het dorp op zoek naar een terras dat open is. Ik vind al wel een openbaar toilet, maar die gebruik ik pas net voordat ik hier wegga. Na een paar vergeefse pogingen koop ik ten slotte een flesje cola bij een Imbiss, dat ik op een bankje onder een boom opdrink. Dit keer moet ik een beetje door drinken, want er komt een grote onweersbui mijn kant op. Wanneer het flesje leeg is, bied ik het een jongetje aan voor het statiegeld, maar hij is niet geïnteresseerd, verwend joch!

De druppels beginnen te vallen, nog niet veel, maar ik besluit het lot niet te tarten en trek na het toiletbezoek mijn regenoverall aan. Zodra ik wegrijd weet ik dat het geen overbodige luxe was, maar ik rijd wel de bui uit. De overall kan dus eigenlijk uit, maar het waait nog flink, dus ik verwacht nog meer regen. Op een gegeven moment zet ik de motor stil langs de kant van de weg, want de overall kan uit, maar ik moet ook tanken. Wellicht kan ik beide combineren. Osmand biedt uitkomst, iets verder op, een stukje uit de richting, moet een tankstation zijn. Ik laat Osmand navigeren en even later is de tank weer vol en zit ik, zonder regenoverall, weer op de route.

Bij tijd en wijle waait het erg hard, dus het weer is onbestendig, maar nog steeds droog. Wel fijn dat de overall uit is, want de temperatuur loopt op tot 24,5 graden.

Ongeveer een uur rijden van mijn onderkomen voor vannacht, verlaat ik de route om in Weiden in der Oberpfaltz een terras te gaan zoeken. Ik parkeer de BMW op een plek waar hij, volgens mij, niemand tot last is en loop het centrum in.

Ik kies het terras van een Conditorei en bestel een koffie met een broodje. Voor de zekerheid ga ik onder een parasol zitten. Ik chat met wat vriend(inn)en, schrijf weer een stukje op de tablet en bestel nog een koffie in afwachting van de regen, die nog steeds uitblijft. Om een uur of drie, ga ik de rekening betalen en zoek ik de motor weer op. Eens kijken of ik de buien kan blijven ontwijken.

De temperatuur is trouwens nog steeds ruim boven de 20 graden, al schommelt hij behoorlijk. Het is nog steeds een mooie route, de meeste wegen hebben prachtig asfalt, het blijft droog en het is meestal erg rustig op de weg. Ik denk dat de doorsnee automobilist toch het liefst Autobahn rijdt. Dat vind ik niet erg.

Bijna bij het doel van vandaag, krijg ik een Umleitung, ik mag/kan niet door het dorpje Fleckl. Het is gelukkig maar een stukje om en de omgeving en weg zijn ook mooi.

Ik had doorgegeven dat ik tussen vier en vijf ‘s middags arriveren zou bij het Gasthof en dat lukt precies. Het is hier prachtig weer! Ik krijg de sleutel van kamer 5 en installeer me daar. Wanneer ik buiten ben word ik aangesproken door mijn gastheer of ik cash of met pin wil betalen. En zo maken we een praatje over de motor en mijn reis.

Daarna maak ik een wandeling in korte broek en hemd, want het is hier heerlijk in het avondzonnetje. Ver wandelen kan ik niet, want na een paar honderd meter houdt het voetpad op. Naast de weg lopen is dan geen optie, want de weg is niet zo breed en ze rijden hier behoorlijk hard, ondanks de bochten in de weg. Ik loop dezelfde route terug en besluit dan mijn tablet erbij te pakken om te gaan eten.

Het is vanavond behoorlijk druk met eters, zodat ik aan een tafeltje gezet wordt waar al een ouder stel zit. Gelukkig wordt er hen wel gevraagd of ze het goed vinden. Zo raak ik aan de praat met het stel dat uit de buurt komt waar ik morgen gepland heb heen te gaan en krijg ik tips voor als ik tijd over heb.

Zodra zij hun bestelling hebben, ga ik weer wat toevoegen aan mijn verhaal. Het is zo druk dat de bediening het allemaal niet bij kan houden. Mijn bier laat behoorlijk lang op zich wachten, maar komt uiteindelijk toch nog. Dit keer is het een Maisel’s Weisse alkoholfrei en hij smaakt prima, zeker als je er zolang op heb gewacht. Wanneer het stel het eten op heeft raken we nu en dan aan de praat. Nu en dan, want tussendoor schrijf ik aan mijn verhaal. Mijn eten laat zolang op zich wachten dat mijn tafelgenoten voor mij gaan vragen of ik überhaupt nog iets krijg vanavond. Maar uiteindelijk krijg ik dan ook mijn varkenslapjes en salade.

Wanneer het stel wil betalen moet het ook weer veel geduld hebben. Het is gewoon te druk voor het personeel om alles te behappen. Het eten is voortreffelijk van smaak, dat dan weer wel en het is nog steeds droog, maar zo te zien niet lang meer. Ik ga vragen of ze de rekening van de maaltijd op het rekening van de kamer willen zetten, dan betaal ik morgen alles tegelijkertijd. Gelukkig vindt men dat goed.

Ik neem afscheid van mijn tafelgenoten, die nog steeds op de rekening wachten en ga naar mijn kamer. Daar haal ik de sleutel van de motor om mijn windstopper te halen. Die zal ik morgen toch aan moeten en ik kan hem nu wel gebruiken om op temperatuur te komen. Tijdens al dat gewacht is de temperatuur flink onderuit gegaan, veel te koud voor een mouwloos shirt en teenslippers.

Ik ga op bed zitten met de windstopper aan en het dekbed over mijn benen, even opwarmen. Ik bedenk me dat ik ook de Wlan-code niet heb, dan straks maar een hotspot maken met mijn telefoon om deze tekst online te krijgen. Het blijft toch droog, op de buienradar was te zien dat er twee grote buien deze kant op kwamen, maar de ene gaat bovenlangs en de andere onderlangs dit dorpje.

Wanneer ik weer een beetje warm geworden ben maak ik nog een Franse les. Ik trim daarna mijn baard, zodat ik morgen weer over straat mag. Dan nog tanden poetsen, het verhaal online zetten en ik kan mijn bed in.