Donderdag 13 juli

Even voor zeven uur ben ik wakker, op tijd om de wekfunctie van mijn telefoon uit te zetten. Ik stap uit bed en orden mijn kleding. Gisteren heb ik mijn functioneel ondergoed (ook wel thermo-ondergoed genoemd) uitgewassen en zoals verwacht is dat alweer droog.

Dan eerst maar eens wat grondoefeningen doen om het oude lijf fit te houden. Vervolgens scheer ik mijn hoofdhaar weer op lengte en breng mijn baard in fatsoen, want het is tenslotte donderdag (een van de twee scheerdagen).

Een verfrissende douche als afsluiting en ik kan me aankleden om vervolgens aan mijn ontbijt te beginnen. De broodjes en het beleg in combinatie met een gezette kop thee smaken me goed. Nog even de tanden poetsen en dan schraap ik mijn spullen bij elkaar om te kunnen vertrekken.

Eerst breng ik mijn knal gele waterdichte reistas naar de motor en bevestig hem op de motor. Mijn helm heb ik gisteren niet meer schoongemaakt, dus doe ik dat nu maar even. Dan terug voor mijn rugzak en het aantrekken van mijn jas. De kamersleutels worden weer teruggehangen zoals opgedragen en dan kan ik vertrekken.

Het is precies 9:00 uur, wanneer ik wegrijd naar het zuiden. Eerst de stad uit, dan een stukje door België en vervolgens richting de Eifel. Het weer is prima, niet te warm en niet te koud. De route is leuk tot ik bij Simonskall arriveer. In dat dorp kan ik niet verder en moet ik dan onzinnig ver omrijden of een paar routepunten overslaan. Ik kies voor het laatste en parkeer dan even later de BMW in Einruhr.

Ik maak een korte wandeling door het dorpje en kies dan een eenvoudig terras voor een kop koffie. Hier hebben ze wèl een openbaar toilet. Voor €0,50 kan ik er gebruik van maken. En ik moet zeggen: “Het was de vijftig cent waard”. Het zag er keurig uit, inclusief zeep en handdoekjes.

Op het moment dat ik Einruhr weer rijdend verlaat, merk ik direct dat MyRouteApp niet doet wat hij zou moeten doen. Eerst rijd ik nog even “blind” door, maar dat werkt ook niet. Na even stoeien met het navigatiesysteem lijkt het er op dat hij ruzie had met het geheugen van de telefoon en daardoor ook ruzie met mij. Na het geheugen opgeschoond te hebben start ik de route opnieuw en laat hem 11 routepunten overslaan om zodoende bij 12 te beginnen. Het kost even wat moeite maar het werkt! Ik kan weer met een gerust hart de route vervolgen en even later bevind ik me al op de originele, geplande route richting het zuiden. De wegen worden steeds leger en de wolken steeds dikker. Dus nog steeds goed motorweer.

Na anderhalf uur rijden vanaf de laatste pauze plaats vind ik geen terras dat open is, wel een spoorwegovergang die errrrrrggg lang dicht blijft tot de trein eindelijk voorbij sukkelt. Dat de route hier bijzonder mooi is, maakt veel goed. Als ik op een gegeven moment links af moet, sla ik bewust rechts af het stadje Kyllburg in en vind daar een terras waar ze een heerlijk alcoholvrije biertje schenken. Het terras is helemaal leeg op mij na dan. Ik schrijf alvast een stukje aan mijn verhaal.

Wanneer ik de route weer start, merk ik al weer dat er iets niet goed gaat na het pauzeren van de navigatie. Opnieuw de of een route starten geeft niet het gewenste resultaat. Er lijkt toch wat mis te gaan in het geheugen. Ik probeer en pruts nog het een en ander maar het enige dat blijkt te werken is mijn telefoon opnieuw op starten. Lastig, maar tot nu toe het verstandigste om te doen na een pauze, het geeft dan de minste ergernis.

Het laatste deel van deze dagtocht verloopt goed over een prachtige route. Mooie wegen en voldoende bochten om mijn skills wat aan te scherpen. Tussen Niederkail en Binsfeld wordt ik overvlogen door diverse laag vliegende vliegtuigen. Ik vermoed dat het militaire toestellen waren. Maar op deze bochtige weg mag ik me niet te veel laten afleiden.

Een stukje terug noorden van Trier steek ik de rivier de Mosel over, tenminste dat had ik zo gepland toen ik de route maakte. Het navigatiesysteem laat wel de geplande route zien (fantastisch nieuw element in de laatste versie) maar geeft een andere route aan. Doordat ik de origineel geplande route kan zien, kies ik er toch voor om die te volgen. Het navigatiesysteem schakelt direct over naar de originele route zodra ik haar/zijn(?) voorstel negeer. Dat dan weer wel.

Opnieuw valt het me op dat er vandaag erg weinig verkeer is op mijn route. Dat het toch verstandig is om, ondanks dat je bijna niemand tegenkomt, in de bochten op je eigen weghelft te blijven, bewijst de touringcar die ik wel tegenkom. Gelukkig zat ik keurig op mijn helft van de weg en hij op de zijne.

Tot nu toe heb ik deze reis weinig stukken met slecht asfalt (Strassenschäden) gereden. Zelfs het laatste stuk door de bossen naar de gehuchtjes Berglicht en Gräfendhron rijd ik over strak geasfalteerde wegen en weggetjes. In het laatst genoemde dorpje staat mijn hotel voor vannacht. Ik heb daar een zeer goedkope boeking gedaan: €39,00 voor een kamer inclusief ontbijt! Nu maar afwachten wat ik krijg.

Ik parkeer de motor op een stukje plaveisel aan de zijkant van het hotel en meld me daarna bij de receptie. Gelukkig hebben ze op me gerekend en krijg ik de sleutel van kamer(tje) 9. Precies groot genoeg voor een bed, tafeltje, stoel, douche en toilet. Tot zover is het goed.

Ik haal mijn reistas van de motor en pak hem uit voor zover nodig. Ik mocht de motor ook in een schuur zetten voor vannacht, maar ik denk dat hij prima staat waar hij nu is. Er wordt geen regen verwacht, wel een temperatuur van 30 graden. Mijn actioncamera laat ik op de motor zitten. Hij werkt niet goed meer, na een paar foto’s stopt hij er steeds spontaan mee. Ik kan er dus niet meer van op aan, want rijdend kan ik niet zien of hij het doet.

Er op rekenend dat het morgenochtend weer droog is, was ik mijn ondergoed uit en hang het te drogen. Aan de temperatuur zal het niet liggen, de zon staat zelfs nu in de avond nog in mijn kamer. Ik denk wel dat het hard afkoelt zodra de zon onder is.

Ik ga in korte broek met hemd en op teenslippers een wandelingetje maken door het dorpje. Meer dan een kerk, wat huizen en het hotel is er niet veel is de conclusie. Ik maak mijn helm schoon en zet het remschijfslot er voor de zekerheid toch maar op.

Terug op mijn kamer trek ik een lange broek met een shirt aan en begeef ik me naar het grote terras dat omringt wordt door het hotel. Ik bestel wat te drinken en te eten en terwijl dat wordt bereid schrijf ik op de tablet een stukje aan het verhaal. Terwijl ik mijn glas leeg, krijg ik een telefoontje van Agnès, de vriendin naar wie ik op weg ben deze reis. Ze heeft mijn personalia nodig voor o.a. een parkeerplaats daar in het dorp.

Terwijl ik aan het bellen ben, wordt er een mevrouw op het terras onwel. Nadat mijn gesprek beëindigd is, zie ik dat ze op de grond ligt naast haar eigen braaksel. Gelukkig heeft ze voldoende mensen om haar heen die haar bijstaan.

Zodra het bier op is reken ik af want het begint al lekker af te koelen. Omdat ik met mijn pinpas betaal, kan ik hier geen fooi geven, want de ober mag het bedrag van de rekening niet aanpassen…

In mijn kamer merk ik dat ik gelijk had: het is al minder warm, nog even en het raam kan dicht. Dat scheelt wel in het aantal vliegen dat mij zit te pesten. Die zijn hier niet te vermijden vanwege de koeien die hier in het dorp op stal staan, ik hoor ze regelmatig loeien. De koeien dan hè!

Wanneer de klok van tien uur zich heeft laten horen, draai ik er ook een punt aan. Het verhaal is bijgewerkt en staat online, ik ga een poging doen om in slaap te komen.