Motortocht 2018
Solo op de motor, juli 2018
Zondag 22 juli
Gisteren heeft Paulette mijn kleding al in mijn knalgele waterdichte Ortlieb Rackpack (tas) gelegd en heb ik de koffers van mijn motor gevuld. Alleen mijn rugzak met inhoud moet nog in de topkoffer.
Om zeven uur staan we op. Paulette scheert mijn hoofdhaar weer iets korter, zoals iedere zondag en verzorgt dan ons ontbijt. Ik ga douchen en bind mijn Ortlieb tas op de motor. De auto, die voor de garage onder de carport staat duw ik naar achteren zodat de motor uit de garage kan. Als de motor er uit is, duw ik de auto weer op zijn plaats. Ik heb ook nog beloofd de boodschappen uit de kofferbak van de auto te halen, bedenk ik me nu.
Na het ontbijt mijn tanden poetsen en de navigatiesystemen op de motor zetten. De Garmin Zumo 590 en mijn smartphone met MyRoute-App-Navigation.
Dan volgt eerst het afscheid en wordt daarna de helm opgezet, anders wordt het wel een erg onaangename knuffel voor Paulette.
Om half negen vertrek ik uit Barneveld richting het oosten via de A1, die later in Duitsland A30 heet. Dit doe ik tot het Kreuz Schüttorf: de kruising van de A30 met de A31, daarna ga ik de snelweg af om verder binnendoor te rijden.
Om tien uur stop ik ten noorden van de A30 bij Hosterfeld (D), omdat ik daar koffie wil drinken bij de McDonald’s en ook maak ik dan maar direct gebruik van het toilet. Voordat ik wegrijd, stop ik mijn windstopper, die ik onder mijn motorjas aanhad, maar ik een koffer, want het is heerlijk weer.
De boodschappen staan trouwens nog steeds in de kofferbak van de auto, vergeten… geen bonuspunten voor mij.
Een half uur later gaat de route nog steeds voornamelijk naar het oosten, maar wordt pas mooi na een uur, als ik Velpe (D) ben gepasseerd.
Omstreeks twaalf uur parkeer ik de motor in Bad Iburg (D) en eet daar een broodje op een terras en geniet van het schitterende weer. Een uur later stap ik weer op en krijg al snel daarna een omleiding zodat ik een stuk terug moet.
Na een tijdje begint mijn boordcomputer te sputteren dat het tijd wordt om te gaan tanken. Nu had ik daar al een plek voor uitgekozen en dus zou het allemaal moeten kunnen, maar als ik dan ten slotte onder Bielefeld (D) eindelijk bij de geplande tankplaats arriveer, blijk ik nog maar anderhalve liter benzine in de tank te hebben. Dat vind ik toch niet fijn rijden met zo’n knipperende waarschuwingsdriehoek op mijn dashboard en een “range” die steeds kleiner wordt.
Ik probeer mijn voorband op te pompen bij het tankstation, maar ik heb niet het idee dat er ook maar iets lucht bij komt. Wanneer ik even later weer rijd en de boordcomputer raadpleeg, blijkt er alleen maar lucht uit te zijn gegaan. Ik stop aan de kant van de weg en pak mijn eigen voetpompje er bij. Dat gaat beter, vanavond de achterband nog maar iets meer druk geven, dan zal het wel iets minder warm zijn…
Onderweg stop ik nog een keer om een foto te nemen van het landschap en rijd dan door naar Bad Meinberg (D), waar mijn hotel voor vannacht staat: Hotel Teutonia. Om vier uur sta ik geparkeerd achter het hotel en heb ik de sleutel van kamer 16 op de tweede verdieping met zicht op de straat.
Eerst mijn motorkleding maar eens omwisselen voor iets luchtigers. Even later loop ik in korte broek, hemd en op teenslippers het dorp in. Ik wandel door het kleine centrum en kies dan een terras uit waar nog ruimte is. Nadat het grote glas met alcoholvrij bier leeg is, reken ik af en loop terug naar het hotel. Ik haal mijn toilettas uit een motorkoffer en maak het vizier van mijn helm en mijn windscherm schoon. Daarvoor heb ik speciaal een klein beetje Eko-wax meegenomen in een verstuiver.
Ik ben geruime tijd bezig geweest met de aanschaf van een geschikte prepaid simkaart voor mijn anti-diefstal-apparaatje en dat is ten slotte eergisteren gelukt. Maar nu ik het apparaat activeren wil, ik geef exact hetzelfde commando als gisteren toen hij het wel deed, reageert hij niet. Straks maar eens kijken waarom dat zo is.
Ik breng mijn toilettas naar mijn kamer en trek een shirt aan. Daarna loop ik naar beneden, naar de buren, want het hotel staat pal naast een pizzeria. Ik kies een stoel aan een grote tafel op het terras, want de kleine tafeltjes zijn allemaal bezet, en bestel een groot glas Erdinger en een pizza Calzone.
Ik blijk hier niet te kunnen pinnen met een Nederlandse pinpas, dus betaal ik cash. Daarna loop ik weer het dorp in om geld te pinnen bij de geldautomaat.
Vervolgens loop ik terug naar het hotel, waar ik een douche neem, voordat ik begin aan het puzzelen met het anti-diefstal-apparaat dat niet wil reageren.
Het lukt helaas niet om de oorzaak te vinden van het disfunctioneren van het apparaat. Ik ga mijn verhaal schrijven.
Voor de statistieken: 333 km afgelegd, hoogste punt 269 m.