Juni 2015, motortoertocht in 4 dagen

Woensdag 3 juni

De wekker gaat net als op gewone werkdagen om 6:30 uur, met dit als verschil: ik hoef niet naar mijn werk vandaag en dat is toch heel anders opstaan.

Ik loop mijn ochtendritueel af net als elke werkdag en ben dan rond kwart voor acht klaar om me gereed te maken voor de tocht van vandaag. De zijkoffers van mijn motor heb ik gisteren al gevuld en aan de motor gehangen. Nu nog de rugzak met de laatste dingen inpakken voor in de topkoffer en mijn papieren, telefoons en geld in de tanktas.

Om even na acht uur neem ik afscheid van Paulette, want dit keer ga ik alleen op pad. Niet in eerste instantie mijn keuze, maar toen vriend Rob om gezondheidsredenen er van afzag (jammer, maar wel begrijpelijk) om mee te gaan kon ik kiezen uit drie mogelijkheden. A Ik ga helemaal niet. B. Ik ga met een georganiseerde groep of C. Ik ga voor het eerst in mijn leven in mijn eentje “op vakantie”. Het is dus het laatste geworden, vooral omdat deze “vakantie” slechts vier dagen omvat. In het ergste geval heb ik maximaal vier dagen spijt dat ik alleen ben gegaan.

Maar de weersverwachting is goed voor de komende dagen, dus wat kan mij gebeuren? “Genoeg” vindt Paulette, dus nemen we hartstochtelijk afscheid waarbij ik haar beloof voorzichtig te zijn.

Het is nog fris vanmorgen, dus heb ik mijn windstopper onder mijn zomermotorjas aangedaan en dat is geen overbodige luxe op dit moment. Het eerste stuk gaat over de A30, vervolgens de A12, A50 en de A73 richting Maastricht. Het is niet druk en het weer wordt steeds iets beter, dat wil zeggen tot Nijmegen, daarna wordt de bewolking dichter terwijl ik nog steeds behoorlijk last heb van de harde wind uit het westen. Maar hoe dichter bij Maastricht hoe dunner de bewolking. Nog voor Maastricht / Aken airport verlaat ik de snelweg om binnendoor door Zuid-Limburg te rijden.

In Schimmert pauzeer ik op een grote parkeerplaats aan de rand van het dorp. Ik drink een flesje sinaasappelsap leeg en probeer een beetje op temperatuur te komen door de eerste zonnestralen, die hier net doorbreken, op te vangen. Rond tien uur ga ik weer op pad, verder naar het zuiden. Ik verlaat Nederland bij Terlinden (NL) en Planck (B) om bij Chaineux (B) de snelweg naar het zuiden weer te pakken.

Deze volg ik tot Malmedy (B) waar ik de motor parkeer voor een hamburgerrestaurant. Nadat ik mijn blaas geleegd heb, doe ik mij tegoed aan een maaltijdsalade en een Cola Zero. Daarna maak ik een wandelingetje om de spieren even soepel te maken, waarna ik weer op mijn motor klim.

Eerst even tanken, want de eerste pak ‘m beet 250 km zit er alweer op.

Terug naar de snelweg alhoewel ik dacht dat ik daar voorlopig niet meer op zou komen. (Dat was ook niet de bedoeling volgens de geplande route, maar mijn Garmin Zumo navigatiesysteem besloot anders…). Gelukkig is het maar een klein stukje, want bij St. Vith (B) ga ik er alweer vanaf en rijd dan via heerlijke stuurweggetjes binnendoor naar het zuiden. Al snel rijd ik bij Steinebrück (D) Duitsland in. De route blijft mooi, totdat ik bij Niedersgegen (D) een omleiding krijg. Toch geen straf want ook deze weg is heerlijk om te rijden.

Bij Echternach (L) duik ik vandaag Luxemburg in, want ik wil natuurlijk wel even “goedkoop” tanken. Er gaat na ca. 100 km niet veel brandstof bij in, maar in Grevenmacher (L) gooi ik hem nog wel even vol.

Ik rijd aan de westzijde van de Moezel verder naar het zuiden en steek de rivier bij Wormeldange (L) over om weer in Duitsland verder te rijden.

In Seimerich (D) zie ik langs de kant een bankje staan en ik besluit daar even gebruik van te gaan maken. De zon doet hier aardig zijn best en ik kan al zeggen dat ik hier heerlijk kan genieten van de warmte van de zon. Voordat ik weer verder rijd zoek ik wel nog even een boom op, want de Cola wil verder stromen. Wanneer ik verder naar het zuidwesten rijd zie ik in de dorpjes steeds vaker mensen in hemd en korte broek. Kennelijk is het hier al langer mooi weer.

Bijna bij mijn eerste hotel rijd ik in Merzig (D) naar de Aldi, want wil ik de komende dagen verzekerd zijn van een internetverbinding dan moet ik beltegoed scoren voor de telefoon met de Duitse simkaart. Bij de Aldi gaan de jassen snel uit, want het is hier om vier uur in de middag al lekker warm geworden. Ik koop een paar snackworstjes en “Aldi Talk Guthabe”. Buiten in de zon, zittend op de stoep met mijn rug tegen de muur waardeer ik de “Duitse” telefoon op. Aangezien ik even niet weet welk nummer ik nodig heb om mijn internet te activeren, bewaar ik die actie voor bij het hotel. Ik pak de motor voor het laatste stukje en parkeer om kwart voor vijf de motor voor Gasthaus Saartal, mijn onderkomen voor komende nacht.

Op een briefje staat te lezen dat de zaak vandaag pas om 17:00 uur opengaat. Geen probleem dan kan ik mooi de papieren opzoeken waar het nummer in staat dat ik nodig heb voor het internet.

Zonder problemen heb ik even later een internetverbinding en kan ik Paulette via “Telegram” een berichtje sturen dat ik veilig ben aangekomen.

Even later gaat de deur open en kan ik me melden bij de gastvrouw. Deze mevrouw is duidelijk niet van origine Duits, maar wel erg vriendelijk. Ik had bij het boeken al aangegeven dat ik graag gebruik zou maken van de garage en dat kan dan ook. Ik krijg een eenvoudige kamer in een bijgebouwtje dat in hetzelfde rijtje staat als de garage.

Ik moet helaas door het grind om de garage in te rijden, dus ben ik bang dat ik morgen de motor niet achteruit door het grind wegkrijg. Ik besluit de motor de garage in te rijden, wat ruimte te maken en door hem zo’n dertig (!) keer heen en weer te steken alvast in de garage te keren.

Ik kleed mij in mouwloos shirt, sandalen en korte broek en ga op weg naar het dorpje hier vlakbij: Fremersdorf (D). Het stelt niet veel voor, maar dan heb ik wel een een leuk stukje de benen gestrekt.

Aangezien het nog steeds mooi weer is zet ik mij te lezen aan het tafeltje dat buiten in de zon voor mijn kamer staat. Om een uur of zeven besluit ik te gaan eten. Ik loop naar de voorkant van het Gasthaus, waar al een stel buiten op het terras zit te eten. Ik kies een tafeltje in de avondzon en bestel om te beginnen een halve liter Hefe Weizen. Er komen nog meer mensen eten, maar echt druk wordt het vanavond niet. Een uur later vraag ik mijn gastvrouw of ik morgen het eten en de kamer tegelijkertijd mag betalen en dat blijkt gelukkig geen probleem te zijn.

Op mijn kamer pak ik mijn laptop en maak mijn belevenissen met behulp van LibreOffice digitaal. Daarna zet ik het online zodat het thuisfront, voor wie dat wil, het kan lezen.

Tot slot begin ik nog aan het uitwerken van de notulen van de vergadering die ik gisteravond heb gehad op de zaak…

Tenminste dat wilde ik maar ik kan geen verbinding krijgen met mijn e-mail zodat ik het formulier voor de notulen niet kan bereiken.

Dan nog maar even lezen voordat ik ga slapen.

Donderdag 4 juni

Het is nog voor zes uur als ik wakker ben. De gordijnen van deze kamer houden nauwelijks licht tegen, zodat ik niet kan ontkennen dat het al licht is en dus niet meer kan slapen. Ik ga er maar uit, ruim mijn spullen alvast op zodat ik na het ontbijt straks direct weg kan.

Ik ben natuurlijk veel te vroeg klaar met mijn ochtendgebeuren, maar zolang het geen half acht is, kom ik de tijd wel door met lezen.

In het restaurant zit al een gast te ontbijten als ik binnenkom. Volgens mij is het de motorrijder die arriveerde toen ik gisteren zat te eten. Hij is druk met zijn smartphone…

Het ontbijt is zeer uitgebreid, zodat ik er wel een paar uur tegen kan. Hierna nog even de tanden poetsen en dan de zijkoffer aan de motor hangen en de rugzak in de topkoffer proppen. Ten slotte nog even afrekenen. Nou dat “even” valt niet mee nadat ik gevraagd heb of ze van origine Duits is. Zij blijkt Russisch te zijn. En voor ik het in de gaten heb gaat het gesprek over de MH17. Volgens haar zijn het allemaal westerse leugens, de waarheid is dat een Oekraïens gevechtsvliegtuig het passagierstoestel heeft neergehaald. Volgens haar is daar bewijs voor. Hoewel zij mijn Duits heel goed vindt, vind ik het niet goed genoeg om met haar over het bewijsmateriaal te gaan discussiëren. Ik neem afscheid van haar en loop naar mijn motor. Ik monteer mijn navigatiesysteem en mijn tanktas. De Garmin rolt uit de houder op de grond. Gelukkig niets stuk, maar ik moet er niet aan denken wat er gebeurd zou zijn als dit tijdens het rijden zou plaatsvinden. Dit verplicht mij om mijzelf voortaan er van te verzekeren dat ik hem goed geborgd heb.

De andere motorrijder is met zijn motor bezig in de garagebox naast me. Ik besluit om te vragen waar zijn reis heen gaat. Ik doe dat in mijn beste Duits maar hij blijkt alleen Engels te spreken en Fins… Ik zie het nu ook aan zijn kenteken: Fin.

We gaan verder in het Engels en voeren een mannen-motor-reizen- gesprek zodat ik later dan gepland wegrijd. Maar het was toch leuk om even met hem gesproken te hebben.

Ik rijd om half negen weg naar het zuiden om even later bij Creutzwald (F) Frankrijk in te rijden. Al snel buig ik af naar het oosten, maar de wegen hier zijn niet erg spannend.

Het weer is veel te mooi om niet te genieten. In Sarreguemines (F) parkeer ik de motor en maak een wandeling door de stad. Op een terras bestel ik een espresso en om elf uur rijd ik weer verder.

Bij Frauenberg (F) verlaat ik Frankrijk weer en rijd in Duitsland verder naar het oosten, de wegen worden direct leuker. Bij Hornbach (D) rijd ik Frankrijk weer in. Ik zit dan in de Noord-Vogezen en dat rijdt toch een stuk leuker dan die golvende rechte wegen van daarnet. In Ingwiller (F) stop ik bij de SuperU supermarkt. Ik tank de motor vol en koop een stokbrood en een doos aardbeien. Op de stoep bij de SuperU eet ik mijn lunch. Om 13:00 uur pak ik de route weer op, met één jas minder aan, het wordt vandaag echt warm.

Ik rijd nu naar het zuiden langs Saverne (F) en daarna wordt het echt leuk. Wat een mooie slingerwegen door een schitterende omgeving. In Oberhaslach (F) buig ik af naar het oosten. Onder Straatsburg (F) door naar de Rijn. Wanneer ik de Rijn ben overgestoken zit ik weer in Duitsland. Net aan de overzijde parkeer ik de motor langs de rivier en probeer mijn Duitse telefoon weer tot leven te wekken, zodat ik weer contact kan leggen met het thuisfront. Dat lukt niet, dus reken ik er op dat het bericht straks aan zal komen.

Om drie uur rijd ik hier weer weg, verder naar het oosten op weg naar mijn hotel. Het is ontzettend druk met motoren hier, geen wonder want dit is het Zwarte Woud met ontzettend mooie stuurwegen. En het schijnt voor de Duitsers vandaag een vrije dag te zijn, dat is te merken ook.

Het laatste stuk is fenomenaal! Ik rijd een pas met ontzettend veel bochten tot bijna 1000 meter hoogte. Op de top is men bezig met parapenten. Ik zet de motor stil, doe zo snel mogelijk mijn jas uit, want het is nu echt heet geworden en aanschouw het spel van de mannen en vrouwen die met hun grote vliegers hier de berg afspringen. Erg spectaculair, zie de filmbeelden die ik gemaakt heb.

Maar ik moet door naar het hotel dus spring ik weer op de motor (in plaats van van de berg) voor het laatste stuk dat er ook zeker mag zijn. In Grüntal (D) voorbij Freudenstadt staat boven op een berg het Landgasthaus Sonne, laat ik nou net daar een kamer gereserveerd hebben. Precies om vijf uur zet ik de motor stil naast de ingang.

Het is een schitterend hotel, niet te vergelijken met het vorige. Prachtige omgeving en alles prima voor elkaar, behalve dan een garagebox voor mijn motor. Maar ja, je kunt niet alles hebben toch?

Ik krijg kamer 17 op de tweede verdieping zodat ik over het dal kan kijken vanuit het dakraam. Ik verkleed me in no time in korte broek, hemd en sandalen. Nu eerst maar eens wat drinken. Ik kies een tafeltje op het overdekte terras en geniet, bij gebrek aan Cola Light, van een puur natuur appelsap. Als de ergste dorst gelest is ga ik naar beneden het dorp in. Ik hoorde van de gastvrouw dat daar een steakhouse is. Ik vind het zonder problemen maar te vol naar mijn mening. Geen plek meer op het terras. Ik loop terug naar boven naar het hotel en film de omgeving en het hotel. Daarna meld ik dat ik graag gebruik wil maken van de “kleine kaart” maar dat ik me eerst ga omkleden.

Om even na zeven uur zit ik fris gedoucht op het terras heel tevreden rond te kijken met een halve liter Hefe Weizen. Het eten van de kleine kaart is meer dan voldoende en het smaakt me ook nog goed.

Het is tijd geworden om mijn verhaal te gaan schrijven. Terug op mijn kamer zet ik alles klaar, maar mijn kleine oude computertje wil niet echt meewerken. Gisteren zat het internet in de weg, nu de computer zelf. Na een half uur prutsen heb ik alles weer aan de praat en kan ik dan echt beginnen met het digitaliseren van mijn belevenissen.

Rond half elf is alles geschreven en kan hij online en ik naar bed.

Vrijdag 5 juni

Ook vanmorgen ben ik om zes uur wakker, dit keer heb ik betere gordijnen, maar ook een kerk die ‘s morgens om zes uur haar klokken laat beieren.

Als ik om half acht aan het ontbijt zit, ik houd me in, maar er is werkelijk van alles, dan is de motor al bepakt en bezakt. Er zijn nog twee tafeltjes bezet met mensen die ontbijten. Een stel en een drietal dat bestaat uit twee mannen en een vrouw. Aan beide tafeltjes wordt zo goed als niet gesproken. Al ben ik alleen, volgens mij zijn die mensen op het ogenblik eenzamer dan ik.

Na het ontbijt nog de tanden poetsen, afrekenen en om tien voor half negen op weg naar het noorden.

In Pforzheim (D) zoek ik Polo Motorrad op, één van mijn favoriete motorwinkels in Duitsland. Ik vind wat ik zoek: een gas-trotle, oftewel een apparaatje dat je om je gashendel schuift en dat je daarmee in staat stelt om af en toe gas te geven met je pols in plaats van met je hand. Erg aangenaam tijdens lange ritten kan ik je vertellen.

Iets verder vind ik de Lidl waar ik een grote fles sap koop, want dat kan ik vandaag wel gebruiken. Nog iets verder vind ik met behulp van mijn Duitse tank-app een gunstige geprijsd tankstation. Ik tank de motor weer vol, dit keer met Super E10, de gewone Euro95 aangelengd met bio-ethanol. Goedkoper dan de gewone benzine en mijn BMW loopt er uitstekend op, weet ik uit ervaring.

Doordat ik naar Polo gereden ben, ziet de route er iets anders uit dan gepland rond Pforzheim, maar al snel zit ik weer op de geplande route, verder naar het noorden.

Bij Rohrbach am Giesshübel (D) krijg ik te maken met een omleiding zodat ik weer af moet wijken van de route.

In Sinnsheim (D) stop ik om twaalf uur bij de Lidl om brood en een salade te kopen. Het is hier bloedheet, dus besluit ik een ander plekje te zoeken om mijn lunch te gebruiken. Alleen één probleempje: waar laat ik het brood, de fles sap en de salade nu mijn koffers vol zitten. Ik stop alles in een plastic tasje van de Lidl in een kartonnen doosje en bevestig dat professorisch met de elastieken waar mijn kettingslot aan vast zit op de buddyseat. Nu maar hopen dat het onderweg blijft zitten.

Zo snel mogelijk de stad uit, op zoek naar een picknickplek. Laat net buiten de stad nou een parkeerplaats langs de weg liggen. Ik zet de motor neer, pak mijn lichtgewicht stoeltje uit zijn foedraal en zet hem in elkaar. Kortom binnen vijf minuten zit ik prinsheerlijk langs de kant van de weg te lunchen. In de schaduw van een paar bomen. Een van die bomen heb ik daarna ook nog voor iets anders nodig…

Rond één uur rijd ik weer verder. Bij Moriënbach (D) heb ik weer te maken met een omleiding, die ik eerst negeer, maar dat helpt dus niet, mij rest alleen nog keren en de “Umleitung” volgen.

Daarna kom ik op een gegeven moment in het onvermijdelijke minder leuke deel van de route. Ik moet namelijk een laagvlakte oversteken bij Mainz (D) en Wiesbaden (D) om weer in de heuvels te kunnen komen. Met deze warmte dwars door twee van die steden rijden is niet echt leuk, maar ja met het plannen kon ik nog niet vermoeden dat de temperatuur zo hoog zou zijn.

Na Wiesbaden (D) wordt het weer leuk in de heuvels en bergen. Net buiten Aarbergen (D), aan de andere kant van de rivier de Aar zet ik de motor nog een keer langs de kant van de weg stil. Ik heb nog een flesje sap bij me van thuis en het is nu de hoogste tijd om mijn vochtgehalte weer op peil te brengen. Terwijl ik stil sta, gebruik ik de tank-app om te zien hoe de prijzen hier liggen. Iets verderop blijkt een goedkoop tankstation te zijn. Zodra het sap op is, rijd ik een stukje, qua route, de verkeerde kant op om te tanken. Volgens de bon, betaalde ik daar om 17:05 uur. Dan terug voor het laatste stukje, dat had ik gedacht: bij Zolhaus (D) weer een wegomlegging. De route blijft gelukkig mooi en om kwart voor zes parkeer ik de motor bij Landhotel Zum Schiff in Laurenberg pal aan de rivier de Lahn.

Er blijkt een probleempje te zijn. De gastheer heeft mij voor morgen ingeboekt en niet voor vandaag. Gelukkig heb ik het bewijs van mijn boeking op papier meegenomen. De gastheer schrikt maar lost het op, door op een tweepersoonskamer één bed af te dekken. Gelukkig had hij nog een kamer over…

De motor mag naast een motorboot in de garage. De plek is niet groot, maar als ik de zijkoffers er af haal kan het precies.

Ik vind het zo zoetjes aan wel tijd om mijn korte broek aan te trekken. Even later loop ik op sandalen, in hemd en korte broek langs de rivier. Ik film het hotel en zie dan hoog boven het hotel een toren op een berg. Het blijkt een gerestaureerd restant te zijn van een oude burcht: Laurenburg. Jammer dat het te warm is, en ik me er geen tijd voor gun om er naar toe te lopen. Ik loop terug naar het hotel dat trouwens ook stamt uit 1600 nog wat. Door de jaren heen vijf keer uitgebreid volgens mijn gastheer. Het is oud, maar het heeft ook wel wat.

Ik haal mijn valhelm uit de topkoffer en neem hem mee naar boven om het vizier schoon te maken. Onderweg kom ik mijn gastvrouw tegen die net als haar man al aardig op leeftijd is. Ze blijken de tent samen te runnen.

Nadat ik de valhelm schoon in de topkoffer terug leg, neem ik plaats op het terras en bestel wat te eten en te drinken, het is tenslotte al zeven uur geweest.

Een uurtje later ben ik terug op mijn kamer (nummer 4) die gelukkig heerlijk koel is. Het is tijd om me op te frissen, dat had vóór het eten weinig zin, want het is buiten nog steeds erg warm.

Wanneer ik gedoucht ben, ga ik zittend op mijn bed aan de slag om mijn belevenissen weer aan de computer toe te vertrouwen.

Het internet is hier volgens “Hotspots” geregeld, soms werkt het soms niet. Met mijn Duitse telefoon heb ik in ieder geval geen bereik hier…

Zaterdag 6 juni

Vannacht omstreeks half vier word ik wakker van het onweer. Het gaat gigantisch tekeer. Ik lig een poosje te luisteren en verbaas me er over dat dit hier zo hevig kan zijn, maar val toch weer in slaap. Net voordat mijn horloge om half zeven het weksignaal gaat geven ben ik wakker. Ik loop mijn ochtendritueel af en zet daarna de motor vast buiten de garage en hang de zijkoffers er weer aan.

Om half acht ga ik kijken of er al ontbijt is, maar het is verdacht stil in het restaurant. Ik hoor gestommel in de keuken en vraag dan of ik misschien nog te vroeg ben. De gastheer, die mij niet verteld had hoe laat het ontbijt klaar zou staan, zegt dat het ontbijt pas vanaf acht uur te gebruiken is. Ik ga terug naar mijn kamer en lees nog een paar bladzijden.

Om acht uur probeer ik het nog een keer. Om hem maar vriendelijk te stemmen bied ik mijn excuses aan voor mijn ongeduld en zeg dat ik eigenlijk ook niet wist hoe laat het ontbijt klaar zou staan. Hij reageert hier nauwelijks op, afgezien van wat gegrom, maar wijst me wel de plek in het restaurant die hij voor me bedacht had.

Het is een prima ontbijt, ik kom weer niets tekort. Daarna mijn tanden poetsen en terug naar beneden om uit te checken. De rekening van kamer, ontbijt, diner en drank blijft onder de vijftig euro. Ik geef aan dat ik graag met mijn creditcard wil betalen, maar hij wil liever cash omdat hij anders relatief veel af moet dragen aan Visa. Ik wil ook niet moeilijk doen, mijn motor is tenslotte de enige die droog gebleven is, geef hem een briefje van vijftig en neem afscheid van hem.

Om half negen rijd ik weg. De BMW moet direct aan de bak, want het gaat van de weg langs de rivier stijl omhoog naar de rand van de kloof. Vandaar dat ik gisteren nauwelijks bereik had met de Duitse telefoon.

Vanmorgen toen ik wakker werd was het geheel bewolkt en nu lijkt binnenkort de zon weer door te breken. Maar hoe verder ik naar het noorden opschuif hoe dichter het wolkendek. Af en toe ben ik zelfs bang dat het gaat regenen zo donker zijn de wolken, maar het blijft droog.

Wel zijn sommige stukken weg nog nat en dat vind ik toch minder prettig in de bochten.

Vanaf Nistertal (D) wordt de route verlegd van noord naar noordwest, Bij Schladern (D) aan de rivier de Sieg wil ik de B256 op rijden, dit schijnt een algemeen bekende favoriet te zijn bij motorrijdend Duitsland, want die is dus tijdens de weekeinden gesloten voor motorrijders. Sta ik even te kijken, want de omleidingsroute is echt een heel eind om. Ik besluit een boerenweggetje te nemen die min of meer parallel loopt aan de B256 en kom dan alsnog in Waldbröl (D).

Vanaf Bierenbachtal (D) gaat het weer naar het noorden. In Gümmersbach (D) rijd ik tot twee keer verkeerd. Dit heeft te maken met het feit dat mijn Zumo niet meer tegen me praat en ik vooral in de stad, dus en op het verkeer en op mijn navigatiescherm moet letten.

De richting wordt weer noordwest en even later arriveer ik in Wipperfürth (D). Ik parkeer de motor in het centrum bij een klein overblijfsel van de oude stadsmuur en ga op zoek naar een broodje en koffie.

Ik vind een caféhoek van de Rewe supermarkt, bestel daar twee belegde broodjes en een koffie en neem plaats achter een tafeltje met zicht op het buitengebeuren. Achteraf was één broodje meer dan voldoende, maar ja “beter de buik gebarsten dan de spijzen vergaan”.

Ik besluit nog even lopend een rondje door het centrum te maken, want de zon is nu net doorgebroken.

Als ik het allemaal wel gezien heb, zoek ik mijn motor weer op. Ik reset de Garmin Zumo, zodat ze weer tegen me praat en klim daarna op de motor en rijd de stad uit verder naar het noordwesten.

In de buurt van Wuppertal (D) schiet ik de snelweg op terwijl ik eigenlijk gepland had ver hiervoor nog te tanken. Het weer wordt steeds beter en het verkeer valt mee, dus ik schiet met een kruissnelheid van 130 km per uur lekker op richting huis. Volgens de boordcomputer van de motor moet ik Hamminkeln (D), waar ik gepland had nog een keer te tanken voordat ik Nederland inrijd makkelijk kunnen halen. Wanneer diezelfde boordcomputer echter na knooppunt Oberhausen (D) het signaal “Low fuel” aangeeft met nog voor 60 km brandstof, wordt het me toch te heet onder de voeten. Bij Dinslaken-Zuid (D) verlaat ik de snelweg en rijd bijna direct een tankstation binnen. Het is hier ook nog relatief goedkoop, dus dat is een meevaller. Laat Hamminkeln (D) maar zitten…

Vervolgens, om kwart voor drie, terug naar de snelweg voor het laatste stuk. Ik had gepland om verder alleen nog snelweg te rijden, maar het waait hard en ik ben op een gegeven moment de herrie, ondanks mijn oordoppen, wel zat. Bij afslag Ede / Arnhem / Wolfeze verlaat ik de A12 en ga over de Ginkelse heide naar Ede en via Lunteren naar Barneveld. Precies om 16:00 uur rijd ik de oprit van ons huis op. Paulette heeft me al aan horen komen en staat me op te wachten. Zo te zien is ze blij dat ik er weer (heelhuids) ben.

Het was voor mij een experiment om te zien hoe ik het zou vinden om alleen op pad te zijn. Mijn conclusie: ik vind het gezelliger met z’n tweeën, maar heb me in mijn eentje ook uitstekend vermaakt, wat mij betreft voor herhaling vatbaar mocht ik geen “maatje” vinden die mee wil gaan.

Voor de statistieken:

Woensdag: 442 km

Donderdag: 327 km

Vrijdag: 334 km

Zaterdag: 376 km

Totaal 1479 km waarvan ca. 1/5 snelweg en de rest binnendoor.