Dinsdag 20 mei 2025

Wanneer ik voor het eerst wakker word, blijkt het nog geen 6:00 uur te zijn, ik loop naar het urinoir en draai me daarna nog een keer om in bed. Maar om 7:00 uur heb ik de slaap uit. Pruts nog wat met mijn telefoon en ga een kwartiertje voordat de wekfunctie begint te spelen uit bed.

Eerst de boel hier wat ordenen en inpakken zover ik kan. Daarna gebruik ik mijn dekbed als fitnessmatje. Vervolgens onder de douche, aankleden en dan is het tijd voor mijn crackers met kaas die vergezeld gaan met een kop thee.

Nog een keer naar het toilet en dan begin ik met het opzadelen van mijn motor, waarvan de accu weer helemaal vol is. Ik zie mijn gastvrouw en haar dochtertje nog even en kan melden dat alles naar tevredenheid was. Daarna opstappen en de navigatie opvolgen, voornamelijk richting het oosten.

Het is fris (18 graden) maar mooi weer, prima motorweer! Ik ben nog maar net goed en wel op weg als ik een aanwjzing van een wegafsluiting te lezen krijg. Deze zal over 8,3 km opduiken. Volgens mijn navigatie moet ik over 8,2 km afslaan, dus ik waag het er op.

Mijn navigatieapp heeft ter plaatse van de afzetting een oplossing gevonden, maar ik denk niet dat dat gaat werken. Hij stelt voor om de omleiding te omzeilen door door een bedrijfshal te rijden, dan kan ik aan de andere zijde van de hal weer verder. Ik rijd nog wel hun terrein op, maar wanneer ik zie wat de bedoeling is, keer ik toch maar om.

Ik rijd een kleine 2 km terug en zoek dan mijn eigen omleiding. Dat gaat gelukkig aardig goed, zodat ik via een omweg ten slotte weer op de oorspronkelijke route terug kom. Achteraf blijkt het een behoorlijk grote omweg te zijn geweest, maar dat blijkt ook niet te vermijden hier. Ik volg verder de route naar het oosten en krijg voldoende bochten voor mijn kiezen.

In het dorp Malsfeld mis ik een weg, zodat ik een rondje door het dorpje rijd. Maar ja, kleinigheidjes houd je toch. Een paar kilometer verder beland ik in Spangenberg. Hier heb ik een pauze gepland en wil ik ook laden.

De laadpaal is snel gevonden en het koppelen gaat zonder problemen. Het is tijd voor een wandeling door het oude centrum, dat vol staat met huizen in de vakwerk stijl. Het is er erg rustig en de meeste restaurants zijn gesloten.

Wanneer ik een aanwijzing zie van een bakker, volg ik de bordjes totdat ik hem gevonden heb. Ik koop er een kop koffie, die ik binnen opdrink. Deze bakker heeft geen klantentoilet, dus ga ik daarna op zoek naar een openbaar toilet. Dat is hier goed aangegeven, dus loop ik er zo naartoe. Het ziet er keurig uit en is ook nog gratis.

Vervolgens zoek ik de motor weer op en vervolg mijn reis, want hij heeft toch alweer een uur kunnen laden. Het gaat voorlopig naar het zuidoosten, richting de Tsjechische grens. Net na half een passeer ik de oude grens tussen West en Oost Duitsland. Even later rijd ik echt de bergen in, tot ruim 600 meter hoog reiken ze hier. In het stadje Floh-Seligenthal kondigt zich alweer een omleiding aan. Ik volg eerst gedwee de borden, totdat ik in de gaten krijg dat ik in dit stadje zou lunchen. Ik keer om en ik probeer het routepunt dat ik hier in de app bij een laadpaal neergezet heb te bereiken door wat achterafweggetjes door woonwijken te proberen. Het lukt, want het stadje is groter dan ik dacht, dus meer wegen om te proberen.

Ten slotte sta ik voor de bewuste laadpaal. Ik kan hier kiezen tussen normaal of snel laden. Ik kies voor de snellader, maar zijn kabel is zo kort dat ik met moeite bij de laadopening van de motor kom. Dan blijkt er ook nog een communicatieprobleem te zijn tussen de lader en de motor. Met andere woorden: hij doet het niet. Dan maar met de eigen laadkabel normaal-laden proberen en dat lukt dan weer zonder problemen.

Ik ga een wandelingetje maken door het stadje. Ik heb nog crackers en kaas dus als ik een leuk plekje vind dan is het al goed. Op een gegeven moment zie ik een Edeka en loop daar naar binnen. Ik koop een banaan en appel voor de vitamientjes en een blikje Fanta tegen de dorst. Ook hier hebben ze een zelf-scan-kassa dus ga ik ermee aan de slag. Bij de banaan gaat het mis, ik heb hulp nodig. Een vriendelijke winkelbediende helpt me uit de brand met zijn sleutel. Maar nu weet ik nog niet wat verkeerd deed, want de appel lukte wel.

Ik gooi de kassabon in de daarvoor bestemde prullenbak, maar daar duik ik even later ook weer in omdat de kassabon hier nodig is om de poortjes naar buiten te kunnen openen (net als thuis). Dat werkte in de Edeka van gisteren toch anders, daar hadden ze geen poortjes. De prullenbak was kennelijk toch niet bedoeld voor de kassabon…

Ik wandel nog een stuk door het stadje en eet de banaan, tot ik weer in de buurt van de motor kom. Ik zie een bankje dat ik gebruik als zitplaats voor mijn lunch. De crackers met kaas smaken nog net zo goed als vanmorgen bij het ontbijt.

De accu van de motor is weer aangevuld met verse kilowatts. Ik moet het kunnen redden tot het hotel voor vannacht. Het gaat weer de bergen in, dit keer nog hoger, tot boven de 900 meter. Zo te zien is dit een wintersportgebied, want ik zie stoeltjesliften en een skispringschans.

Wanneer ik weer een stuk lager rijd, rijd ik in Katzhütte nog een keer verkeerd, blijven opletten dus! Vervolgens klim ik nog tot in de 700 meter voordat ik in Gebersdorf arriveer bij het hotel voor vannacht.

Ik parkeer de motor op de parkeerplaats van het hotel en meld me bij de receptie. De motor krijgt een plekje in de garage en mag aan de lader van het hotel. Zo makkelijk heb ik het nog niet gehad. Ik haal mijn spullen van de motor en neem intrek in kamer 48, die er ook weer keurig uitziet. Ik heb het flink warm gehad vandaag, terwijl het boven de 900 meter behoorlijk fris was. Kortom ik spring onder de douche en kleed me daarna in burgerkleding in plaats van motorkleding.

Daarna geef ik mijn onderhemd een sopje, dat kan geen kwaad. Om hem een beetje droger te krijgen draai ik hem in een handdoek en hang hem dan op om verder te drogen. Ik loop naar buiten, een stukje door het dorp terwijl ik mijn appel opeet.

Terug bij het hotel vraag ik of ik vanavond hier kan eten, want ik zag dat het hotel op dinsdag Ruhetag heeft. Voor gasten van het hotel blijkt het restaurant open, maar we (er zijn nog veel meer gasten) moeten dan wel binnen eten. Dat vind ik geen probleem. Ik haal mijn tablet en kies een tafeltje in het restaurant. Ik bestel maar weer een alkoholfreies Weizen Bier. Wanneer ik om de Wlan-code (wifi) vraag, op het moment dat ik mijn bier krijg, moet ik eerst een keuze maken uit de menukaart. Ik kies een stuk varkensvlees als Thüringer specialiteit met Klösen (dat blijken een soort deegballen). Daarna blijkt dat ik in kan loggen op het netwerk zonder wachtwoord.

Terwijl ik wacht op mijn eten, schrijf ik aan mijn reisverslag. Tussendoor komt men de salade brengen. Net als gisteren is het de bedoeling dat je die eerst nuttigt. Zo niet, dan wacht men met de rest, hebben Paulette en ik al eens meegemaakt op een van onze reizen in Duitsland…

Wanneer alles op en leeg is vraag ik of de rekening op het kamernummer gezet kan worden. Ook dat is hier geen probleem, ik keer terug naar mijn kamer en bekijk de route voor morgen: bijna 300 km. Maar zien dat ik morgen op tijd vertrek.