Donderdag 20 juni

Dag 11 van 17 (Roadtrip/ferry Corfu, 2024)
Vijfde dag en laatste dag op Corfu

Ondanks dat mijn telefoon om 7:30 uur begint te spelen, blijf ik nog even liggen. Wilma is nog in dromenland. Wanneer ik weer wakker schrik is het 8:20, ik ga eruit en Wilma wordt ook wakker.

Na ons ochtendritueel begeven we ons naar het restaurant voor ons ontbijt. Het is al een stuk drukker met hotelgasten sinds wij hier een paar dagen geleden arriveerden. Dit betekent ook dat de tafeltjes buiten in de schaduw allemaal bezet zijn. Ik kies een tafeltje binnen in de schaduw. “Binnen in de schaduw” omdat de wanden van het restaurant geheel uit glas opgetrokken zijn. We moeten dus goed opletten hoe de aarde rond de zon draait om niet na een kwartiertje weggebrand te worden van onze plek.

De temperatuur zou vandaag de 37 graden bereiken en dat is nu al te merken. Het wordt een dag om alles heel rustig aan te doen.

Na weer een prima ontbijt gaan we de tanden poetsen en onze tassen alvast op orde brengen voor de terugreis, rekening houdend met wandelkleding voor straks, zwemkleding en dinerkleding.
We willen zo meteen de accu van de auto voor maximaal 40% laden en daarvoor moeten we, volgens onze berekening een uur wachten. Omdat stil zitten wachten voor ons niet makkelijk is, gaan we wel een uurtje in de omgeving van de laadpaal wandelen, is het plan.
Bij de receptie informeren we of we in plaats van het ontbijt morgenochtend een lunchpakket kunnen krijgen omdat we ons bij de ferry vroeger moeten melden dan dat er ontbijt is. Ze zullen zorgen dat er morgenvroeg lunchpakketten voor ons klaar staan.

De laadpaal is alweer snel gevonden, het koppelen gaat zonder problemen. De optie om in de buurt te gaan wandelen is prima, alleen niet ten noorden van de laadpaal, want daar gaat het omhoog de heuvelen in. Veel te warm. We lopen weer richting de haven van Kontokaly, merken daar dat de kaart van OsmAnd+ daar niet helemaal up-to-date is en lopen een stukje terug tot we even later weer richting het water kunnen lopen. Bij de zee aangekomen, blijkt na controle via de app, de accu al voor 33% vol te zijn. Als we nu rustig aan teruglopen zijn we nog te vroeg terug. We zien een bankje in de schaduw en drinken daar onze flesjes citroenlimonade.

Wanneer we weer terug bij de auto zijn, geeft hij aan dat de acculading op 39% staat. Ik wil echt de volle 40% want we moeten straks terugrijden naar het hotel en morgenochtend naar de haven in Kerkyra.
We wachten een minuut of vijf tot de 40% bereikt is en koppelen hem dan af.
De auto laten we maar even staan en lopen de supermarkt in voor een paar flesjes citroenlimonade, bananen en een Galia meloen.

De auto wordt geparkeerd bij het hotel en wij gaan druipend van het zweet naar onze kamer om wat kledingstukken uit te doen. Op ons balkonnetje blijkt het lekker te zijn. Wilma pakt haar boek, ik mijn telefoon.

Rond lunchtijd gebruiken we de meloen als maaltijd, want we hebben tenslotte pas laat ontbeten. Op een gegeven moment komt er een sms-bericht binnen van Anek. De ferry blijkt weer vertraging opgelopen te hebben! In plaats van de vertrektijd van 7:45 uur zal hij nu om 9:45 uur vertrekken. Maar nu de vraag: is de 9:45 de tijd op Corfu of is dat de Italiaanse tijd?
We sturen Anek een sms-bericht met die vraag.
Vrijwel direct daarna meldt mijn telefoon dat iemand mij telefonisch wil spreken. Anek? Dat zou wel heel snel zijn. Het blijkt echter een medewerkster te zijn van Univé die vraagt of ik nog blijvend letsel heb overgehouden aan het fietsongeluk (buiten mijn schuld) van zes weken geleden. Na even met elkaar gepraat te hebben, komen we overeen dat ik nog een kleine financiële tegemoetkoming ga ontvangen als “smartegeld”. Ik heb mijn fiets moeten laten repareren, pijnstillers geslikt en een kleine maand niet kunnen fitnessen. En ik heb het idee dat ik er geen blijvend letsel aan ga overhouden, ondanks dat ik mijn rug weer voel, sinds ik hier regelmatig zwem.

Nog zonder antwoord op onze vraag aan Anek, kleden we ons voor een bezoek aan het zwembad. Ook aan het zwembad op een ligbed in de schaduw voelt de wind aan als een hete föhn. We denken er niet eens aan om in de zon te gaan liggen, maar verschuiven de ligbedden elke keer mee om in de schaduw van de palmbomen te blijven.
Het is een heerlijk zwembad om baantjes te trekken en de temperatuur is zelfs in de schaduw erg hoog, dus gaan we regelmatig het water in om af te koelen en lekker te zwemmen. In eerste instantie vonden we het jammer dat er geen balspel toegestaan is, maar nu zien we het voordeel daarvan. Degenen die in het zwembad zijn, doen dat om te zwemmen. Er wordt niet gedoken en ook geen bommetjes gemaakt.
Het zwemmen wisselen we af met lezen en tussendoor dommelen we even weg.

Zelfs na zes uur in de avond is de zon nog verzengend heet, maar we gaan naar onze kamer. Ik wil mijn hoofdhaar weer korter hebben en mijn baard moet nodig getrimd. Wilma neemt plaats op het balkon ik schuif de balkondeur dicht zodat de airco zijn werk kan gaan doen en zet de blaasrichting van de airco recht op me voor de spiegel. Zo kan ik zonder te transpireren mijn haar te lijf te gaan.
Daarna is het tijd voor een broodnodige douchebeurt.

Wanneer Wilma ook weer fris gedoucht en in luchtige kleren is gestoken, gaan we op weg naar het centrum van het dorp. Ik mag het restaurant uitzoeken vanavond en dat heb ik eigenlijk al lang gedaan. Toen we bij het Indiaas restaurant zaten te eten, zag ik dat ze een goede maaltijdsalade serveren. Omdat het nu zo warm is, wil ik geen warme maaltijd maar een lekkere koude salade. Dus op naar de Indiër.

In het Indiaas restaurant zit nog niemand, het is ook erg rustig in het centrum, dat zal ongetwijfeld met de hoge temperatuur en met het voetbal te maken hebben. De jongedame van de vorige keer lijkt zich ons te herinneren als we de zaak binnenkomen. We kiezen een tafeltje en bestuderen de menukaart.
Ik zie dat ze Amstel 0.0 bier schenken, dus de keuze voor mijn drankje is niet moeilijk meer. Beiden bestellen we daarna een maaltijdsalade met pittige kip, Naan brood en een Indiaase roti voor erbij.
We raken aan de praat met de jongedame die ook nog een keer naar Amsterdam wil komen en ze is benieuwd hoe we hier met onze eigen auto zijn gekomen.

De salade was een goede keus en smaakt prima met het naan en de roti. Tot slot drinken we beiden nog een cola zero en daarna rekent Wilma af. Alweer worden we verrast door de gunstige rekening.
Terwijl wij teruglopen naar het hotel zien we dat het een stuk drukker geworden is in het centrum. Het is nog steeds erg warm, maar Wilma huppelt als een jonge hinde de heuvel op aan de andere kant van de drukke weg. Ik doe het lekker rustig aan, want het transpiratievocht loopt mijn rug af mijn broek in.

Gelukkig doet de airco het uitstekend op onze kamer. Ik maak nog tot twee keer toe een kopje koffie voor ons. Wilma is in de weer met haar tablet en nadat ik mijn Franse les heb gedaan schrijf ik verder aan mijn verhaal.
Vanavond willen we op tijd gaan slapen, want de wekker staat op 6:30 uur ingesteld voor morgenochtend. Van Anek hebben we nog steeds geen antwoord gekregen en van Direct Ferries hebben we niets gehoord over een vertraging.