Korte meerdaagse motorrit 2024

Dit wordt een rit om uit te zoeken hoe het gaat met het laden tijdens een meerdaagse rit met mijn nieuwe elektrische motorfiets.

Ik rijd met een Energica Experia, navigeer met MyRouteApp als app op een Android smartphone en bedien deze met handschoenen middels de Silverfox bluetooth knoppen en joystick op het stuur. Normaal moet ik minimaal 250 km kunnen afleggen met een volle accu (22,5 kW), zolang ik maar geen gebruik maak van de snelweg. De rit vindt plaats in Nederland.

De stroomvoorziening voor de accessoires zoals, verstralers, luidere extra claxon, waypointtagger en usb-tappunt, komt van een 12V LiFePo4 24 Ah accu, die in een van de koffers staat. In een andere koffer ligt de laadkabel om de accu van de motor onderweg via een laadpaal van stroom te kunnen voorzien.

Maandag 5 augustus

De geplande route is hierboven afgebeeld, vandaag maar eens zien of ik die voor de volle 100% zo kan rijden.

Na een goede nacht gehad te hebben, stap ik om 7:30 uur uit bed. Ik haal eerst wat brood uit de vriezer in de garage, zodat dat ontdooien kan voor het ontbijt. Vervolgens breng ik mijn hoofdhaar, dus inclusief baard, op lengte, ik moet er tenslotte een beetje ordentelijk uitzien de komende dagen. Daarna spring ik onder de douche. Ik kleed me in functioneel ondergoed, daar overheen een koelvest, de rest komt straks, eerst ontbijten.

Na het ontbijt de tanden poetsen en dan kan de reistas op de motor bevestigd worden. Ik reis met een Energica Experia, een volledig elektrische motorfiets. Het navigeren laat ik over aan MyRouteApp als app op mijn smartphone. De bediening daarvan op de motor voer ik uit met de SilverFox Bluetooth controller. Voor degenen die het leuk vinden ben ik te volgen middels Polarsteps en voor degenen die van lezen houden: mijn reisverhaal is de ochtend na een reisdag te lezen op de website routeopmaat.nl onder Reis- vakantie verhalen / 2024.

Het is nog geen half tien als ik me “afgemeld” heb bij de buren, zodat ze weten dat ik er een paar dagen niet ben. Ik ga op pad, de route loopt hoofdzakelijk binnendoor en is zorgvuldig met behulp van de MyRouteApp routeplanner door mijzelf in elkaar gesleuteld.

Zoals gezegd binnendoor richting het oosten tot en met Kootwijk. Daarna een stukje snelweg om bij Uchelen weer verder binnendoor te rijden. Net voor Zutphen bekijk ik, terwijl ik aan de kant van de weg stilsta, de situatie qua verkeer wat betreft de bruggen over de IJssel. Het leek er gisteren nog op dat ik over de oude brug, dwars door Zutphen moest. Nu zie ik dat er wel wegwerkzaamheden zijn, maar dat de “nieuwe” brug gebruikt kan worden. De route verloopt verder over leuke boerenweggentjes en na ongeveer anderhalf uur na vertrek sta ik geparkeerd in Vorden.

Ik maak een wandelingetje door het centrum en kies een terras in een waterig zonnetje voor een kop koffie. Daar gebruik ik mijn tablet om alvast een stukje van mijn reisverhaal te schrijven. Na het afrekenen en het gebruik van het toilet zoek ik mijn Experia op en kan ik mijn route vervolgen. Maar eerst gaat het vest, dat ik over mijn koelvest aan had uit.

Af en toe een weg waar ik 80 km per uur mag, maar op de meeste wegen en weggetjes buiten de bebouwde kom mag ik maar 60 km per uur. Dat heeft tot gevolg dat de motor lekker zuinig rijdt. Zo slinger ik gestaag via Rijssen en Hardenberg naar het noorden, tot ik in Coevorden arriveer.

Hier had ik een plek gekozen waar de Experia wat stroom tot zich kan nemen en ik kan lunchen. De laadplek is snel gevonden (want in de route opgenomen). Er staat een laadpaal, ik parkeer rechts daarvan en even later blijkt dat alleen de linkerkant functioneert. Het laden via de app van de ANWB wil op de een of andere manier niet lukken. Gelukkig biedt de laadpas van dezelfde firma uitkomst. De Experia begint te laden met 15 Ampère, over ca. 3 uren zou hij weer 98% vol moeten zijn. Zolang ben ik niet van plan om hier te blijven, maar laden kan ook geen kwaad. Ik laat hem hier achter en begeef me naar het centrum.

Even later zit ik aan een heerlijk broodje bij Bakker Bart. Hier zit ik in de schaduw, want het is intussen een graad of 25 geworden, doordat de zon zich steeds meer laat gelden tegenover de vriendelijke wolken.

Nadat ik mijn verhaal weer een stukje heb aangevuld, loop ik nog door het centrum en dan via een kleine omweg terug naar de motor. Deze blijkt vlakbij een AC-tion te staan. Aangezien ik nog een eenvoudig slot zoek om de gelegenheidsdief (van mijn reistas) te slim af te zijn, loop ik naar binnen. Je kunt het geloven of niet, maar ze hebben exact wat ik zoek en het kost net geen €2,00. Dus dat kan ik niet laten lopen.

Terug bij de motor blijkt hij een kleine 20% bijgeladen te hebben. Ik stap weer op en vervolg de route naar het noorden. Op een gegeven moment rijd ik door lieflijke dorpjes met namen als Gees en Sleen, waar je haast gedwongen wordt om langzaam te rijden. Is het niet omdat er teveel te zien is, dan wel omdat het plaveisel het niet toelaat: je trilt bijna van de motor!

Voorbij Schoonloo stuurt MyRouteApp me toch anders dan ik gepland heb: het is weliswaar maar een stukje A28, dus erop en al snel er weer af, maar toch. Ik had bedacht door Westerbork en Beilen te rijden i.p.v. de A28, geen idee wat er mis is gegaan.

Daarna kom ik al snel in Dieverbrug aan bij Pieter & Irene. Zij hebben voor mij de bovenste verdieping klaar staan. Ik haal mijn tassen van de motor, bekijk mijn onderkomen en ga dan de motor naar de laadpaal brengen.

De laadpaal staat slechts een paar honderd meter verder, richting het kanaal. Daar aangekomen, reinig ik mijn helm, berg hem op in de topkoffer en loop dan terug naar de AirB&B.

Op mijn kamer ga ik eerst iets luchtigers aantrekken! In korte broek, schrijf ik weer een stukje aan het verhaal totdat Irene omstreeks half zeven de soep komt brengen. Die smaakt mij uitstekend! Uit de koelkast haal ik een alcoholvrij biertje om mijn dorst te lessen en schrijf dan verder. Even later komt Irene de “Hollandse Pot” brengen, de maaltijd die ik voor vanavond erbij gekocht heb. Ook dat smaakt goed. Ik stuur ondertussen Egbert, die hier vlakbij in Diever woont een berichtje of hij en zijn partner Enge vanavond thuis zijn. Ze vinden het leuk als ik langs kom, dus dat gaan we vanavond regelen.

Wanneer Irene hoort van Egbert in Diever, hier zo’n twee km vandaan, mag ik haar fiets lenen. Dus na de maaltijd ga ik in korte broek, op teenslippers, met een vest op het achterrekje fietsend op weg naar Egbert. In Diever eten ze kennelijk laat, want wanneer ik daar rond half acht arriveer zitten ze nog te dineren. De avond is zwoel: de koffie met koek gebruiken we in de tuin.

We hebben weer voldoende te kletsen, maar omdat ik voor het donker wordt, terug wil zijn om de motor op te halen, neem ik even na half tien afscheid. Ik fiets terug, trek mijn motorkleding aan en ga lopend naar de Experia. Die is na ca. 5 uren tot de volle 100% geladen en kan afgekoppeld worden.

Wanneer ik de motor op de oprit van de AirB&B parkeer, raadt Irene me aan om hem achter in het schuurtje te zetten. Gelukkig is de doorgang naar het schuurtje net breed genoeg, als je het maar heel voorzichtig doet. Terug op mijn kamer chat ik nog met een vriendin tot het bedtijd is. Dan de tanden poetsen, het verhaal af schrijven en online zetten, voordat ik kan gaan slapen. De wekker in mijn telefoon nog even zetten en dan kan het licht uit.

Dinsdag 6 augustus

Na een vreemde nacht, het huis leeft namelijk: het blijkt een houtskeletbouw te hebben. De hele nacht hoor ik door de enorme rust die er in dit dorp heerst, het gepiep en gekraak van het hout. Waarschijnlijk door de afnemende temperatuur gedurende de nacht.

Toch heb ik het idee dat ik best goed geslapen heb, wanneer de wekker van de telefoon me meldt dat het half acht is. Ik begin de ochtend met mijn bijna dagelijkse fitness, want gisteren is het weer niet van gekomen. Daarna stap ik in het ligbad onder het schuine dak. Ik moet dus laag blijven. Het wordt zittend douchen in het bad.

Ik kleed me een stukje aan en ga het ontbijt opzoeken dat in de kast en de koelkast klaar staat. Vervolgens tandenpoetsen en weer een paar kledingstukken aantrekken. Dan op weg naar het schuurtje om de Experia er uit te manoeuvreren. Dat valt niet mee, ondanks dat er een achteruit op zit. Er staat namelijk een droogmolen in de weg en die blijkt niet te verplaatsen te zijn. Na enig gepruts krijg ik hem er uit, nu nog een tiental keer heen en weer steken om hem recht voor de smalle poort te krijgen.

Het lukt natuurlijk ten slotte allemaal, zodat ik mijn laatste kledingstukken aan kan trekken en kan uitchecken. Irene zal een Tikkie sturen van de maaltijd en is zo vriendelijk om een foto van mij in vol ornaat op de motor te maken. Even na negen uur rijd ik weg in westelijke richting. Vooral het eerste stuk van de route is erg leuk, door de Drentse dorpjes. Helaas is het druk op het water zodat ik meerdere keren vertraagd word door openstaande bruggen. Mijn eerste stop vandaag is in Oosterwolde buiten het centrum. Een lekkere kop koffie in de schaduw.

Ondertussen heb ik een Tikkie gekregen van Irene, maar die werkt niet. Nadat ik het gemeld heb krijg ik een nieuwe waarvan de link wel werkt.

Terug bij de motor blijkt het slot van de topkoffer los te zitten. Met behulp van mijn Zwitserse zakmes herstel ik het zo goed als mogelijk. Ik ben benieuwd hoelang dit houdt.

Het is al voorbij het middaguur wanneer ik weer rijd. Nu gaat het verder naar het noorden, soms over kleine geplaveide wegen. Soms stukken over 80 km wegen. Ook weer openstaande bruggen. Het laatste stuk voor Vollenhove rijd ik over een leuke lange bochtige dijk met weinig verkeer.

Aan het einde van de dijk, nog 5 km naar Vollenhove en daar op zoek naar de laadpaal, want de accu is teruggelopen naar 41%. De laadpaal vind ik aan de haven, ik koppel hem aan en ga dan het stadje verkennen.

In het kleine centrum adverteert een bakker met vers belegde broodjes én ze hebben een toilet. Even later zit ik heerlijk te eten en schrijf is een stukje aan mijn verhaal van vandaag.

Na een uur loop ik op mijn gemak terug naar de motor, maar eens zien hoeveel procenten hij erbij geladen heeft. Hij heeft 21% acculading erbij gesprokkeld in de afgelopen ca. anderhalf uur. De temperatuur is nu boven de 30°. Tijd om het koelingvest vol te gieten met water. Ik heb van thuis een liter water meebracht, zodoende kan ik het vest met het fijne Veluwse water voorzien.

Ik rijd het stadje uit een kom al snel op de N331, zulke wegen zijn een genot voor de motorrijder. Verder weer veel afwisselende wegen, waarbij het opvalt dat de geplaveide wegen in de dorpen niet uitnodigen om hard te rijden. Beter dan twintig drempels in een mooie asfaltweg! Ook krijg ik voldoende bochten voor mijn kiezen op de oude dijken. Ten slotte bereik ik nog voor vijf uur mijn onderkomen in Dedemsvaart.

Mijn gastvrouw Tanja heeft me al gezien voordat ik afgestapt ben. Ik werp een blik in de kleine kamer met badkamer, keur hem goed en ontvang de sleutel ervan. De mobiele airconditioning staat al te blazen en dat kan geen kwaad. Eerst de motor maar eens aan een laadpaal zetten. Er blijkt er een vlakbij te zijn en hij reageert ook nog op de ANWB-laadpas, dus dat tref ik.

De helm wordt ontdaan van de dode insecten en gaat dan de topkoffer in met de powerbank om de intercom op te laden. De LiFePo4-accu uit de zijkoffer gaat mee naar mijn kamer. Ik blijk mijn kamer niet eens afgesloten te hebben. Straks maar eens kijken wat er mis gaat bij het afsluiten. Eerst de accu aan de lader en dan alles uit en onder de douche, heerlijk!

Even later probeer ik op teenslippers, in korte broek en mouwloos t-shirt, de deur af te sluiten, om daarna een restaurant te gaan zoeken. Het afsluiten lukt me niet. Ik heb begrepen dat Tanja hiernaast in de winkel werkt. Ik vind haar daar inderdaad, ze vertelt dat de klink omhoog moet voordat de sleutel kan draaien. Ja, dan lukt het wel natuurlijk.

Een paar honderd meter terug vind ik in het centrum: Bella Roma. Daar bestel ik eerst maar eens een alcoholvrij biertje en daarna een pizza Calzone. Ik moet zeggen dat het lang geleden is dat ik zo’n lekkere Calzone gegeten heb. Erg goed gevuld! Wanneer mijn bier op is bestel ik er nog een, want ook die smaakt mij goed. Toch weer te weinig gedronken vandaag, denk ik.

Na de maaltijd schrijf ik aan mijn verhaal tot het bier op is. Na de koffie ga ik afrekenen en via de laadpaal terug naar mijn kamer. Hij moet tot minstens tot half tien blijven laden zie ik.

Tanja stelt voor om ruimte te maken onder de carport voor de motor. Dan staat hij straks veilig en droog. Ik stem ermee in en ga aan de slag met mijn Franse les en handel daarna mijn e-mail af. Ik zie o.a. via de mail, dat ik twee weekenden mijn BMW heb verhuurd!

Om half tien loop ik in motorkleding naar de laadplek. Aangezien hij op 99% staat maak ik nog een ommetje tot het begint te schemeren. Terug bij de motor staat hij nog steeds op 99%. Ik koppel hem toch af en zet hem onder de carport. Als ik de weersvoorspelling moet geloven, dan begint de dag morgen niet droog. Weer eens wat anders dan 30+.

Binnen gaan de kleren rap weer uit want het is nog steeds lekker warm. Ik onderhoud nog wat contacten met het thuisfront en schrijf mijn verhaal af. Vervolgens zet ik het online en ga mijn tanden poetsen. Het is mooi geweest voor vandaag, ik ga naar dromenland.

Woensdag 7 augustus

Om half zeven moet ik er uit om het toilet te bezoeken. Ik heb dus weer een keer voldoende gedronken gisteren. Ik kruip daarna nog terug maar slaap niet meer. Wanneer ik de buienradar bekijk, word ik niet vrolijk, rond negen uur verwachten ze hier een behoorlijke bui. Gelukkig heb ik geen haast, de motor staat droog en hoef ik ook nog niet uit mijn kamer. Om half tien, is de verwachting, is de meeste nattigheid voorbij.

Om half acht begin ik op mijn gemak aan mijn grondfitness, daarna onder de douche. Vervolgens ga ik de onderdelen voor het ontbijt bij elkaar zoeken. Heel slim is de mogelijkheid die Tanja heeft geboden om het ei te koken: in de waterkoker. Verder is er melk, vruchtensap, broodjes, diverse vleeswaren, beschuit, cräckers, yoghurt en een bakje vers fruit. Volgens mij is het niet verplicht om alles op te maken, dus neem ik wat ik lekker vind.

Daarna was ik het gebruikte gereedschap af en kijk ik én naar buiten én naar de buienradar. Er zijn inderdaad wat druppels gevallen en de buienradar is ook een stuk milder geworden qua regenverwachting. Ik denk dat het veilig genoeg is om om half tien te vertrekken.

Ik poets de tanden, schraap al mijn spullen bij elkaar, pak alles in en loop dan met de losse accu naar de motor. Daar Installeer ik hem weer, zodat de accessoires hem vandaag weer kunnen gebruiken. Even later zit te reistas er ook op, is het slot eraf en staat de route voor vandaag klaar in de navigatietelefoon. Kortom, ik ben klaar om te vertrekken. Voor de zekerheid doe ik wel mijn onderbeen- en laarsbeschermingen aan. Mocht het gaan regenen of de straat is nat, dan blijven mijn voeten droog.

Zoals afgesproken, laat ik de sleutels van de kamer aan de binnenzijde in het slot steken en ga op pad. Het is droog, geheel bewolkt, maar met 23° heerlijk om te rijden.

De route is ook leuk, vooral bij de grens met Duitsland, waar het landschap licht glooit. Tot het dorp Glanerbrug dan. Daar moet ik een volgende keer met een grote boog omheen in plaats van er doorheen. Ik heb nog nooit een dorp gezien met zoveel drempels. Ook zijn ze zo onzinnig hoog en steil, dat ik vermoed dat degene die voor die dingen gezorgd heeft, aandelen heeft in schokdempers.

Even later bereik ik de zuidoostelijke rand van Enschede. Bij een winkelcentrum met restaurant zet ik de Experia neer, bestel een colaatje en neem plaats op het terras. Ik schrijf een stukje op de tablet tot het begint te regenen. Ik zoek een plekje op onder een parasol en schrijf verder. Wanneer wat geschreven moest worden is geschreven, maak ik nog even gebruik van het toilet.

Zo te zien ga ik het niet droog houden straks, dus houd ik mijn beenbeschermers maar aan, maar wacht ik met het aantrekken van de regenoverall tot het echt gaat regenen. Ik vervolg mijn route naar het zuidwesten. Het gaat een klein half uur goed, zéker wat betreft de mooie wegen, maar dan begint het gespetter. Al snel gevolgd door echte serieuze regen. Ik zet de motor aan de kant van de weg stil en trek mijn overal aan. Wat kan mij nu nog overkomen?

De route blijft ontzettend leuk en mooi, zodat ik voordat ik het in de gaten heb richting een laadpaal wordt gedirigeerd. Ik ben dan in Hengelo beland. De overall kan uit want het is zo’n tien minuten geleden droog geworden. Ik besluit de benen te gaan strekken, door een wandeling door het dorp te maken. Ik koop daardoor bij de Aldi broodjes en beleg en vind in het park een leuke plek om het op te eten. Daarna loop ik terug naar het centrum voor een kopje koffie. Ik brei weer een stukje aan mijn verhaal en daarna reken ik af en gebruik hun toilet. De accu van de motor stond bij aankomst op 46%, na anderhalf uur laden is het percentage gestegen naar 69% Dit moet ruim voldoende zijn om thuis te komen.

Het blijft voorlopig droog en de temperatuur stijgt weer van 19 naar 25°. Ik ben vaker vanaf deze kant naar huis gereden, maar heb bewust een andere route gepland. Alleen het stukje dwars door Steenderen is niet fijn. De rest tot Doesburg, waar ik de IJssel oversteek, blijkt een erg leuke route. Nu ik dichter bij huis kom begin ik de wegen te kennen, toch is het me nog gelukt om een leuke alternatieve route vanaf Velp naar Schaarsbergen te plannen. Vandaar is het gesneden koek.

Omstreeks 17:00 uur sta ik weer thuis op de oprit met een brede glimlach: het is goed bevallen om meerdere dagen achter elkaar opweg te zijn met de Energica Experia! Totaal in drie dagen net geen 750 km afgelegd.