Maandag 17 juni

Dag 8 van 17 (Roadtrip/ferry Corfu, 2024)
Nu echt de eerste dag op Corfu.

“Wat is er aan de hand en wat gaat er gebeuren?”, daar eindigden we gisteren.

Een Duits stel blijkt al informatie ingewonnen te hebben en praat ons bij.
Anek blijkt het volgende verzonnen te hebben:
De ferry vaart niet naar Corfu, maar gaat direct door naar Igoemenitsa, op het vaste land van Griekenland. De verwachtte aankomsttijd is half vijf. Daar moet alles en iedereen van boord via de rechterkant (wij staan aan de linkerkant). Vervolgens krijgen we nieuwe tickets voor een andere ferry, die om half zeven zal vertrekken naar Corfu. De verwachting is dat we rond half acht op Corfu zullen zijn. Met een beetje geluk zijn we dan nog op tijd voor het ontbijt bij Paradise Hotel in Goufia.

Van Direct Ferries hebben we antwoord gehad op onze klacht via het contactformulier. Ze willen graag op de hoogte gehouden worden en zijn in afwachting van een antwoord van Anek. Ik stuur Leon van Direct Ferries een update van de situatie, dan is hij ook weer bijgepraat.

We maken het ons zo gerieflijk mogelijk op de bank en doen een poging om wat te slapen. Dat lukt bij Wilma beter dan bij mij. Ik ben na middernacht weer wakker. Een uur later ontstaat er hevig tumult bij de receptie. Er is een meneer die het hoog opspeelt. Hij eist dat hij morgen met de ferry waar we nu op zitten naar Corfu gebracht worden. Hij hitst meer mensen op en het wordt een luidruchtige discussie aan het loket van de receptie.
Wilma lijkt het niets te doen, want die slaapt er heerlijk doorheen.

De leiding komt erbij, maar er is niets te maken. Deze ferry mag niet in de haven van Kerkyra, de hoofdstad van Corfu. Er komen echter steeds meer mensen op het lawaai af. Ik houd me afzijdig, ik vermoed dat ze het exact gaan doen zoals ze aangekondigd hebben.

Omstreeks 03:00 uur is Igoemenitsa in zicht, we gaan met onze spullen naar het autodek en wachten tot we eraf mogen. Zodra we op vaste grond staan, krijgen we per persoon een flesje water en een lunchpakket overhandigd van Anek SuperFast. In de haven van Igoemenitsa rijden we vervolgens met ons allen naar een ander deel van de haven, terwijl “onze” ferry de haven leeg verlaat. Een andere ferry ligt klaar, maar die zal pas om half zeven vertrekken.

Gelukkig weten ze hier wel van wanten, ruim van te voren begint men met kennis van zaken de ferry zodanig vol te laden met diverse vrachtwagens en de ca. dertig auto’s van de vorige ferry. Wilma moet uitstappen en ik moet letterlijk de opdrachten van de bootwerker uitvoeren. Eerst moeten de zijspiegels ingeklapt worden. Afgezien van de camera voel ik me dan praktisch blind., wanneer ik achteruit moet rijden. De bootwerker weet echter precies wat hij wil en hoe dat voor elkaar moet komen. Wanneer ik exact doe wat hij zegt, staat de auto even later op een haar na tegen de reling en achter zo goed als tegen de auto achter me. Vakwerk dus van de bootwerker.

De overtocht naar het eiland Corfu duurt een uurtje, we drinken binnen een beker koffie, want het is buiten nog fris. Het wordt al snel licht, zodat we Corfu in volle glorie kunnen aanschouwen bij het binnenvaren van de haven van Kerkyra. Om half negen, want er is een uur tijdverschil met het westelijke deel van Europa, rijden we de ferry af in de hoofdstad. Met MyRouteApp als navigatiesysteem rijden we in ruim 10 minuten naar Het Paradise Hotel.

Het hotel doet zijn naam eer aan, het ziet er luxe en schitterend uit. We checken in bij een dame die perfect Engels spreekt en nemen dan intrek in kamer 202. We mogen nog gebruik maken van het ontbijtbuffet, dat er ook schitterend en smaakvol uitziet. We doen ons tegoed aan allerlei lekkers voordat we de auto leeg halen en de kamer inruimen.

Na ons ontbijt, eigenlijk ons tweede, want we hebben vanmorgen ons lunchpakket ook al als ontbijt opgegeten, gaat Wilma zich bij het zwembad nestelen. Ik neem de laptop en schrijf op het terras eerst het verhaal van gisteren af en zet dat online.

Wanneer ik de laptop dicht geklapt heb en met mijn spullen naar het zwembad loop, zie ik Wilma daar niet. Gelukkig hebben we beiden een mobiel. Ik stuur haar het bericht dat ik haar niet zie. Ze stuurt mij het bericht dat ze op het gazon naast het zwembad in de schaduw van de palmbomen op een luxe ligbed ligt en dat er ook nog een staat voor mij.
Het blijkt een prachtig zwembad te zijn, alleen houden ze hier niet van spetters buiten het bad. Duiken, plonzen en spelen met een bal in het water zijn niet toegestaan. Die bal gaan we dus toch maar niet kopen vanmiddag.

We trekken wat baantjes en rusten af en toe uit op de rand van het zwembad. Als we het genoeg vinden gaan we een poging doen om op onze ligbedden in de schaduw wat te lezen. Ik krijg het niet voor elkaar, ik blijk zo moe te zijn van wege te weinig slaap dat na elke regel mijn ogen dichtvallen. En dat leest niet makkelijk kan ik je vertellen. Ik besluit er aan toe te geven door een powernap van 20 minuten te doen. Wanneer de tijd om is, moet ik van heel ver komen om de wekfunctie van de telefoon uit te zetten. Het lezen gaat even goed, maar dan doe ik toch nog maar een powernap. Als die ook niet blijkt te werken, ga ik terug naar onze kamer om mijn hoofdhaar op lengte te brengen en mijn baard te trimmen. Daarna ga ik onder de douche en geniet van de prima warme waterstraal.

Wanneer ik klaar ben geef ik Wilma een seintje via WhatsApp dat de douche tot haar beschikking staat en ga me aankleden. Even later zijn we beiden weer heerlijk opgefrist en zijn we gekleed voor een wandelingetje naar het centrum van Gouvia en aansluitend een diner aldaar.

Buiten op weg naar het centrum valt het ons op hoe ontzettend warm het nu is. In het zwembad hadden we dat niet in de gaten en uit het water lagen we in de schaduw van de palmbomen. We zien nu dat we toch al wel een beetje rood verkleurd zijn.

We lopen eerst naar het strand, steeds zoveel mogelijk in de schaduw, en daarna terug naar de hoofdweg en vervolgens langs de vele restaurants om er eentje uit te kiezen voor ons avondeten.
Allereerst nemen we plaats op een terras om iets te drinken. Daarna kiezen we een restaurant dat Griekse en Italiaanse maaltijden serveert. We kiezen expres tafeltje 13 om het lot te tarten en bestellen vervolgens onze drankjes en maaltijden. Het blijkt geen slechte keus te zijn. Het eten is goed, de bediening vriendelijk, de gerechten lekker en de prijzen zijn redelijk.

Rond acht uur lopen we terug naar het hotel. Onderweg maken we een kleine omweg om bij een minimarkt water te kopen, zodat we straks een lekker bakje koffie kunnen maken op onze hotelkamer. Wilma koopt voor haar schoonzoon daar nog een gekke koelkastmagneet in de vorm van het eiland Corfu. De terugweg is lastiger dan de heenweg want het hotel ligt op een heuvel (volgens de app OsmAnd 64 meter hoog).

Uit de auto haal ik het flesje water dat we van Anek SuperFast gekregen hebben in ons lunchpakket en het zakje met Biotex zodat we morgen een wasje kunnen doen. We nemen plaats op ons balkonnetje en drinken een zelf verzorgde kop koffie. Wel zien we dat de muggen hier ook actief zijn.
Ik bel met mijn ouders thuis en daarna houden we het, vanwege de muggen, voor gezien buiten. De deur gaat dicht en de airco aan. We gaan op bed nog wat lezen, maar eerst moet ik mijn verhaal nog afschrijven en een Franse les doen.