Vrijdag 21 juni

Dag 12 van 17 (Roadtrip/ferry Corfu, 2024)
Op de ferry terug naar Venetië

Zoals gepland staan we om 6:30 uur op. De zon doet al goed zijn best, het wordt weer heet vandaag. Alles loopt gesmeerd, om kwart over zeven ontvangen we onze lunchpakketten en leveren we de sleutel van onze kamer in. Een half uurtje later staan we in de haven, maar weten niet waar we moeten staan om straks te boarden. We zijn niet de enigen die het niet weten. We worden weggestuurd van de plaatsen waar we gaan staan met de auto en parkeren dan de auto maar op de plaats waar de bussen behoren te staan.
Om uit te zoeken waar we moeten boarden lopen we naar het kantoortje aan de haven van Anek SuperFast waar dezelfde mevrouw zit die ons onze tickets in het stadskantoor overhandigde, enige dagen geleden. Zij vertelt ons dat de ferry vertraging heeft, nog meer dan de twee uren waar we al op gerekend hebben. Over drie uren, dus om 11:00 uur kunnen we ons bij haar melden. We hadden dus gewoon kunnen ontbijten in ons hotel.

Ik zet de auto langs een gele stoeprand, dat betekent bij ons dat je er niet mag parkeren, maar er staan er nog veel meer en achter ons parkeert al de volgende. De auto laten we op het haventerrein achter en gaan lopend opzoek naar een gelegenheid waar we kunnen ontbijten. Dan houden we onze lunchpakket voor later op de dag. Ik stel voor dat we een supermarkt zoeken om ons ontbijt bij elkaar te sprokkelen. Wilma is het gez**k met vertragingen zat en wil luxe ontbijten. Ik stem toe en even later zien we een Boulangerie/Patisserie waar we zeer luxe ontbijten met koffie, croissants, broodstengels, diverse koekjes en sandwiches. Onder het mom “Het kost wat maar dan heb je ook wat” genieten we van onze maaltijd.

Maar we hebben nog maar een klein deel van de drie uren volgemaakt, dus gaan we de stad in op zoek naar schaduw want het is in de zon niet te doen.
Die schaduw vinden we in de nauwe straatjes van de binnenstad waar we de komende tijd in rond struinen. We kopen nog een slushpuppy en drinken die op een bankje in de schaduw

Wanneer het half elf is, gaan we vol goede moed terug naar de haven. Daar arriveren we precies om elf uur en sluiten ons aan bij de motorrijders waarvan we weten dat ze ook naar Venetië gaan. We staan nog maar even in de rij, of de douanebeambten gebaren ons dat we voor het verkeerde hek staan. Iedereen moet achteruit, keren en naar de andere kant van het gebouw. Daar is geen ruimte om te parkeren, maar Wilma kan wel even bij de mevrouw van Anek SuperFast informeren waar we wel moeten zijn.

Er bijkt nog meer vertraging! We moeten de auto weer terugzetten bij de bussen en mogen dan in het gebouw met airco wachten tot zij het sein geeft dat we kunnen boarden.
Zo gezegd zo gedaan, we kunnen in ieder geval op temperatuur komen, want in het gebouw is het heerlijk koel. De tijd verstrijkt en het wordt 12:00, nog meer tijd verstrijkt en het wordt 12:30 uur.

Op een gegeven moment moeten we hals over kop direct naar onze auto want er moet zo snel mogelijk aan boord gegaan worden. In de hitte haasten we ons naar de auto en rijden naar het aangewezen punt aan de haven waar de ontzettend grote cruiseschepen liggen. De tickets worden gecontroleerd en alle deuren van de auto moeten worden geopend om te zien of we geen verstekelingen aan boord brengen. De staat van de accu (38%) wordt niet gecontroleerd…

We staan met een stuk of acht motoren en even zoveel auto’s die klaar om te boarden. Alleen is de ferry nog niet eens in zicht! Laat staan dat we kunnen boarden.
Van de medewerker van de haven moeten we in de buurt van de auto’s blijven, want over tien minuten moeten we aan boord. Volgens mij heeft hij ook geen idee hoe dat over tien minuten moet terwijl de ferry nog niet eens in zich is.

Wanneer de ferry wel in zicht is herhaalt hij zijn mededeling. Het duurt echter nog zeker twintig minuten voordat de ferry aangemeerd is en de laadklep heeft laten zakken. Maar dan mogen we eindelijk het schip in rijden. Om kwart over één staan we binnen, een kwartier later zijn de trossen los en varen we. Totale vertraging ten opzichte van de boeking 5 uren en 45 minuten. We zullen dus zaterdag pas in de avond bij ons hotel voor die nacht aankomen.

We lopen met onze handbagage naar het restaurant en nemen een tafeltje met vier stoelen in bezit om die voorlopig niet meer uit handen en voeten te geven. We doden de tijd met lezen en dommelen en gaan dan nog even op het dek uit de zon in onze opvouwbare lichtgewicht stoeltjes zitten. Wanneer het daar te koud wordt verkassen we naar het restaurantdek en zetten daar in de gang de stoeltjes neer.
Omstreeks half elf gaan we ons gereed maken om te proberen de nacht door te komen. Misschien kunnen zelfs even slapen.

Er is zo weinig internetbereik dat het online zetten niet lukt, morgenochtend nog maar eens proberen.