Zondag 16 juni

Dag 7 van 17 (Roadtrip/ferry Corfu, 2024)
Eerste dag op Corfu, tenminste dat was de bedoeling.

Zondag om 00:45 uur staan we dan eindelijk in de ingewanden van het schip. Een tien minuten later vinden we onze airseats. Een airseat blijkt een soort oude vliegtuigstoel te zijn die vroeger middels een handel naar achteren kon hellen om relaxter te kunnen zitten.

Het blijkt ook weggegooid geld geweest om zo’n airseat te reserveren. De meeste stoelen zijn niet verhuurd en worden dan ook direct ingenomen door mensen met slaapzakken en luchtbedden die languit over meerdere stoelen gedrapeerd worden. Ook liggen mensen op stretchers in de gangpaden. Je kunt direct zien wie er weet hoe je hier moet overnachten. De zitbanken die verspreid over de dekken staan om te relaxen worden al snel geconfisceerd door degenen die weten dat dit de beste plekken zijn om op te slapen als je zelf niet voor slaapvoorzieningen hebt gezorgd.

Wilma schenkt om te beginnen wat te drinken in en ook wordt het toilet opgezocht. Daarna ga ik beginnen met het schrijven. Wilma doet een poging om gelegen over twee stoelen de slaap te vatten. Dat lukt haar ook nog! Ik schrijf een poosje en zet dan het verhaal van zaterdag 15 juni online. Ik probeer daarna ook wat te slapen, maar zittend lukt dat me nauwelijks.

Wilma komt rond half acht tot leven en lijkt toch nog wel wat geslapen te hebben. We ontbijten uit eigen voorraad en doden de tijd met wandelen over de diverse dekken, wat lezen, praten, koffie drinken, proberen nog een dutje te doen en dan is het alweer lunchtijd. In het restaurant kopen we wat te drinken en te eten, de prijs valt ons alleszins mee.
Daarna gaan we verder met het doden van de tijd…

‘s Avonds rond acht uur nemen wij een bank in bezit en verlaten die voorlopig niet meer! Voor ons avondeten gebruiken we pakjes drinken en noten uit eigen voorraad. Alles om de bank te behouden.

Even na negen uur volgt er een uitgebreide mededeling via de speakers die niet te verstaan is. Al snel blijven er mensen komen naar de ruimte waar de receptie en “onze” bank zich bevinden. Iedereen wil hetzelfde: “Wat is er aan de hand en wat gaat er gebeuren?”.

Het is ondertussen tien uur geworden, we hebben de stoelen vrijgegeven en nog steeds de bank voor vannacht. We wachten wel af wat er tussen nu en half vijf morgenochtend nog staat te gebeuren.